Στους ρωσικούς κινηματογράφους βγαίνει η ταινία «Ρασπούτιν», μιάς από τις πιο αινιγματικές φυσιογνωμίες την εποχή της δύσης της Ρωσικής αυτοκρατορίας.
Για τον ρόλο του στο νέο ρωσικό κινηματογραφικό έργο –και όχι μόνο- μιλάει ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Αναλυτικά, η συνέντευξή του έχει ως εξής:
Izvestia: Γιατί ενδιαφερθήκατε για την προσωπικότητα του Ρασπούτιν;
Ζεράρ Ντεπαρντιέ: Κάποια στιγμή αισθάνθηκα μια εγγύτητα με αυτό τον χαρακτήρα. Και οι δυο γιαγιάδες μου, έλεγαν τη μοίρα και έκαναν υπνωτισμό. Είδα αρκετούς «Ρασπούτιν» στη ζωή μου σε διάφορες χώρες, κάτω από διάφορες συνθήκες, και σε διάφορα «παλάτια». Παράλληλα, πρόκειται για ένα χαρακτήρα πολύ ρωσικό, ιδεαλιστικό και ξεχωριστό. Έζησε σε μια εποχή αναταραχών.
Έπεσαν τότε ταυτόχρονα σχεδόν όλες οι μοναρχίες στην Ευρώπη, διαλύθηκαν συμμαχίες, και έγιναν πολλές προδοσίες μεταξύ κρατών.
ΕΡ: Ποια άλλη προσωπικότητα από τη Ρωσία σας ελκύει;
ΑΠ: Τέτοιες υπάρχουν πολλές στα έργα των Ντοστογιέφσκι, Γκόγκολ, Τσέχοφ. Με ελκύουν πάρα πολύ οι μορφές του ανακριτή Προρφίρι Πετρόβιτς στο «Έγκλημα και τιμωρία», του πατέρα στο «Αδελφοί Καραμάζοφ», ο πρίγκιπας Μίσκιν στον «Ηλίθιο».
ΕΡ: Θεωρείτε ότι ένας κομψός Ευρωπαίος μπορεί να παίξει καλά το ρόλο ενός μουσάτου και αγριωπού Ρώσου εκείνου του καιρού;
ΑΠ: Το θέμα δεν ήταν να παίξω κάποιον Ρώσο, αλλά να μπω στο χαρακτήρα του πρωταγωνιστή της ιστορίας. Κάτι που ισχύει και σε οποιαδήποτε άλλη τέχνη ή στον αθλητισμό. Άραγε μπορεί εδώ να γίνει διάκριση μεταξύ εθνικοτήτων; Στην ενσάρκωση ενός ρόλου δεν παίζει ρόλο η καταγωγή του ηθοποιού. Όταν ο Βλαντίμιρ Βισότσκι ερχόταν να εμφανιστεί και να τραγουδήσει στη Γαλλία, το κοινό ερχόταν όχι επειδή ήταν Ρώσος. Οι θεατές παρακολουθούσαν το θέαμα και άκουγαν τα τραγούδια.
Μου αρέσει η Ρωσία
ΕΡ: Ταξιδεύετε πολύ ανά τη Ρωσία. Πιθανόν, μετά την Ευρώπη, πολλά πράγματα στη ρωσική επαρχία θα σας φαίνονται παράξενα.
ΑΠ: Μου αρέσει να γνωρίζω και να περνώ το χρόνο μου με Ρώσους, ενώ μου αρέσουν και τα μέρη μακριά από τις μεγάλες πόλεις. Έχω γεννηθεί και ο ίδιος στην επαρχία. Σημειωτέον, στη Ρωσία έρχομαι εδώ και 25 χρόνια. Σε αυτό το χρονικό σημείο της ζωής μου αισθάνθηκα ότι έχω να ανάγκη να μένω εδώ περισσότερο. Έτυχα της τεράστιας τιμής να λάβω ρωσικό διαβατήριο, πράγμα για το οποίο είμαι πολύ υπερήφανος. Γράφτηκαν πολλά στον Τύπο για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά η δημοσιότητα δεν ήταν σε καμιά περίπτωση ο σκοπός μου.
ΕΡ: Έγραψαν πολλά και για το ότι σκοπεύετε να ανοίξετε εστιατόριο στη Μόσχα.
ΑΠ: Διαθέτω μερικά εστιατόρια στο Παρίσι. Ποτέ δεν αναρωτήθηκα για το πως πρέπει να είναι ένα εστιατόριο προκειμένου να αρέσει. Απλώς άνοιγα εστιατόρια με καλή κουζίνα και σε συνεργασία με ανθρώπους τους οποίους συμπαθούσα. Και τα εστιατόριά μου είναι πάντα γεμάτα. Στη Ρωσία, αν τελικά το αποφασίσω, θα κάνω ακριβώς το ίδιο. Το σημαντικότερο είναι το περιεχόμενο στο πιάτο και το προσωπικό. Θεωρώ σημαντικό το να καταλαβαίνεις τι υπάρχει στο πιάτο, από που προήλθαν και πως παράχθηκαν τα διάφορα προϊόντα. Δεν εννοώ τα βιολογικά τρόφιμα, απλώς την εύγεστη και υγιεινή διατροφή, όπως τα λαχανικά, το κρέας, το κρασί. Έχω αδυναμία στην απλή κουζίνα με παραδοσιακά φαγητά. Στη Ρωσία θα ήθελα να δώσω έμφαση στο κρέας, έχω δει θαυμάσια ζωοτροφεία, αλλά νομίζω ότι η επεξεργασία του κρέατος θα μπορούσε να γίνει καλύτερη.
{youtube}WgLfHfXRaco{/youtube}
Η παλιά, γαλλική εκδοχή του Ρασπούτιν
Οι Γάλλοι έχουν δει ήδη τον Ντεπαρντιέ στο ρόλο του Ρασπούτιν από τον Δεκέμβριο του 2011, σε σκηνοθεσία του Ζοζέ Νταγιάν. Η ταινία γυρίστηκε σε χρόνο ρεκόρ, μόλις 26 ημέρες. Η πρώτη προβολή του «Ρασπούτιν» στο Παρίσι οργανώθηκε για τους απογόνους των ρώσων μεταναστών. Τα Χριστούγεννα προβλήθηκε στην τηλεόραση. Είχε προγραμματιστεί το φιλμ να έρθει στη Ρωσία τον Μάρτιο του 2012, μετά τις προεδρικές εκλογές, αλλά όπως φαίνεται κάτι δεν πήγε καλά.
Ο Ντεπαρντιέ ανέφερε ότι τη γαλλική βερσιόν πρόλαβε να παρακολουθήσει ο Βλαντίμιρ Πούτιν, προσθέτοντας ότι είχε μερικές συναντήσεις με τον τότε πρωθυπουργό της Ρωσίας. Του έδωσε το σενάριο και του είπε: «Πρέπει να το διαβάσετε και να μας πείτε τι σας αρέσει και τι όχι». Σύμφωνα με τον γάλλο ηθοποιό, η βοήθεια του Πούτιν ήταν πολύ σημαντική.
Σε περίπτωση επιτυχίας του «Ρασπούτιν» στο σινεμά, οι Νταγιάν και Ντεπαρντιέ σκοπεύουν να συνεχίσουν τη «ρωσική σειρά». Έχει γίνει λόγος για μεταφορά στην οθόνη της «Κόρης του καπετάνιου» του Πούσκιν, των «Αδελφών Καραμάζοφ», και άλλων σπουδαίων ρωσικών έργων.