Σύμβολο του σταυρού που σηκώνουν οι χριστιανοί της Συρίας είναι η μάνα χριστιανού στρατιώτη (φωτογραφία), που σηκώνει το φέρετρο του γιού της για να τον αποθέσει στην γη της Συρίας, το πρώτο μέρος του κόσμου, όπου οι άνθρωποι έλαβαν το όνομα «χριστιανοί», όπως γράφει ο απόστολος Λουκάς στις «Πράξεις των Αποστόλων».
Χιλιάδες μητέρες χριστιανών της Συρίας σηκώνουν σήμερα τον ίδιο σταυρό, τον οποίο πριν από δύο χιλιάδες χρόνια σήκωσε η Παναγία μας, και είδαν τα νεαρά παιδιά τους να κατεβαίνουν στον τάφο, χωρίς να φταίνε σε τίποτε, χωρίς να προλάβουν να χαρούν την ζωή.
Όλοι όσοι νέοι στρατεύονται σήμερα στην Συρία, μετά από μία υποτυπώδη στρατιωτική εκπαίδευση, στέλνονται αμέσως στο μέτωπο του πολέμου, από το οποίο είναι αβέβαιο εάν θα γυρίσουν ζωντανοί.
Οι χριστιανοί υφίστανται βαρύ το τίμημα ενός πολέμου, τον οποίο αυτοί δεν πρόκαλεσαν και για τον οποίο δεν ευθύνονται.
Η μητέρα κάτω από το φέρετρο του γιου της είναι σύμβολο της πορείας προς τον Γολγοθά, που βαδίζει σήμερα όλη η Συρία.
Οι τρομοκράτες που σκότωσαν τον γιο της είναι ο παράνομος όχλος που σταύρωσε τον Χριστό και τον σταυρώνει καθημερινά στο πρόσωπο κάθε χριστιανού της Συρίας, που διώκεται για την θρησκευτική του ταυτότητα.
Εκτός όμως από αυτούς, υπάρχουν και εκείνοι που δεν πολεμούν, αλλά όπλισαν και οπλίζουν τους τρομοκράτες, που αποσταθεροποίησαν την Συρία, για να πετύχουν τα στενά οικονομικά και γαιωπολιτικά τους συμφέροντα. Αυτοί είναι «το συμβούλιο των παρανόμων» γραμματέων και φαρισαίων, που πήρε την απόφαση για την εξόντωση του Κυρίου. Δεν χρειάζεται να τους ψάξουμε, παρελαύνουν κάθε μέρα στους δέκτες μας σε πολυτελή παλάτια και αυτοκίνητα, ακούουν σε γνωστά ονόματα (Ερντογάν, Σαλμάν κ.λπ.).
Εκτός όμως από αυτούς, υπάρχουν και εκείνοι οι κατ’ όνομα χριστιανοί, που συντάχθηκαν με τους προηγουμένους και στηρίζουν τους τρομοκράτες, για να έχουν και αυτοί μερίδιο στα οικονομικά ωφέλη. Αυτοί είναι ο παράνομος Ιούδας, που πούλησε τον Χριστό για τα τριάκοντα αργύρια. Και αυτούς δεν χρειάζεται να τους ψάξουμε. Κάθε μέρα παρελαύνουν στους δέκτες μας συζητώντας περί ειρήνης της Συρίας και ακούουν σε γνωστά ονόματα (π.χ. Ολλάντ).
Έτσι λοιπόν οι χριστιανοί της Συρίας σηκώνουν τον δικό τους Γολγοθά, αλλά με την ελπίδα της Αναστάσεως.
Οι χριστιανοί που μένουν στην πατρίδα τους και πολεμούν για την ελευθερία της, «υπέρ βωμών και εστιών», που μάχονται για την χριστιανική τους ταυτότητα, είναι άξιοι σεβασμού και πολλών επαίνων.
Οι χριστιανοί που έρχονται στην χώρα μας για να σωθούν από τον πόλεμο είναι άξιοι κάθε βοηθείας.
Για τους πρώτους ας κάνουμε μία προσευχή στις άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας που έρχονται· μία προσευχή για την Συρία που ζει την δική της Μεγάλη Εβδομάδα.
Τους δεύτερους, όταν τους βρούμε κοντά μας, ας τους βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε. Το αξίζουν.
){kind=link}