H Tουρκία πλέον παίζει μεγάλο αυτόνομο και αντίθετο με τα συμφέροντα των ΗΠΑ παιχνίδι στην Μέση Ανατολή που φλέγεται και αυτό μπορεί να εξελιχθεί άκρως αρνητικά για την Ελλάδα, αφού έχει αποδειχθεί ότι η Ουάσιγκτον ακόμα και στις “καλές εποχές”, αδυνατούσε να περιορίσει την επιθετικότητα της Αγκυρας,στο Αιγαίο, πόσο, μάλλον σήμερα.
Μείζον αρνητικός παράγοντας είναι το γεγονός ότι πλέον η Τουρκία του Ρ.Τ.Ερντογάν δεν ελέγχεται από πουθενά ούτε μπορούν οι ΗΠΑ να την σταματήσουν αν επιχειρήσει κάτι στο Αιγαίο ή στην Θράκη. Και αυτό είναι μία εξέλιξη άκρως αρνητική.
Οι ΗΠΑ είχα την βολική Ελλάδα (βασική την βολική πολιτική ελίτ της Ελλάδας) να εισπράττει “καρπαζιες” και να υποχωρεί συνέχεια στις τουρκικές απαιτήσεις και μπορούσαν να πιέζυν μέχρις ενός σημείου την Τουρκία.
Το μοναδικό κενό εξουσίας στις ΗΠΑ με την παραίτηση του Νίξον έφερε την εισβολή του 1974 στην Κύπρο.
Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα: Η Τουρκία παρά τα προβλήματά της έχει εξελιχθεί σε μία ισχυρή οικονομία (όσοι υποστηρίζουν ότι η τουρκική οικονομία “καταρρέει” αγνοούν θεμελιώδη μεγέθη της τουρκικής οικονομίας) και πολύ ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, τουλάχιστον “στα χαρτιά”.
Η Τουρκία μετά το 2003 που αρνήθηκε την διέλευση των αμερικανικών στρατευμάτων από το έδαφός στης στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, έχει καταστήσει σαφές προς κάθε ενδιαφερόμενο ότι πλέον βάζει αυτό που θεωρεί “εθνικό συμφέρον” πάνω απ’όλα.
Αποτέλεσμα είναι οι ΗΠΑ να κάνουν ότι μπορούν για να ανατρέψουν τον Ρ.Τ.Ερντογάν, αλλά δεν το έχουν καταφέρει και αντιθετα ισχυροποιείται καθημερινά όλο και περισσότερο. Τοποθέτησε τον Α.Νταβούτογλου στην πρωθυπουργία και ελέγχει απόλυτα το παιχνίδι.
Και ρίχνει συνεχώς “βέλη”, όπως η πρόσφατη δημοσίευση του χάρτη του Κουρδιστάν που προκάλεσε οργή στην Αγκυρα.
Ως απάντηση στην κίνηση αυτήμ δεν θα συμμετάσχει ο Τούρκος αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, στρατηγός Νεζντέτ Οζέλ στην προγραμματισμένη, συνάντηση της επομένης εβδομάδας των Αρχηγών Επιτελείων από 20 χώρες, που προετοιμάστηκε από τον Αμερικανό αρχηγό του γενικού επιτελείου, στρατηγό Μάρτιν Ντέμπσεϊ,
Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στις 13 και 14 Οκτωβρίου και σε αυτή θα συμμετάσχουν με σκοπό να αναζητηθούν οι προσφορότεροι τρόποι αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους.
Ο Αμερικανός τον παρακάλεσε τηλεφωνικά, αλλά ο Οζέλ αρνήθηκε να παραστεί.
Αντί αυτού θα παραβρεθεί ο αντιστράτηγος Ενρτάλ Οζτούρκ, επικεφαλής του τμήματος επιχειρήσεων του τουρκικού επιτελείου.
Οι Τούρκοι με την κίνηση αυτή ήθελαν να προσβάλουν τον Αμερικανό στρατηγό, να υποβαθμίσουν την συνάντηση αλλά το κυριότερο να αποφύγουν οποιαδήποτε δέσμευση έναντι των ΗΠΑ, για άμεσες μελλοντικές κινήσεις τους.
Η ανταπάντηση ήρθε με άρθρο του Jonathan Schanzer ειδκού αναλυτής με άμεση πρόσβαση στην αμερικανική κυβέρνηση που δημοσίευσε άρθρο στο περιοδικό Politico με τίτλο “Μήπως είναι ώρα να πετάξουμε την Τουρκία έξω από το ΝΑΤΟ;” .
Και καταλήγει ο Jonathan Schanzer με μια συνοπτική φράση “Η Τουρκία απλά δεν είναι σύμμαχος”.
“Η θεώρηση της Τουρκίας ως συμμάχου της Δύσης είναι πλέον μετέωρη, η Άγκυρα πεισματικά αρνείται να ενταχθεί στην κατά των ισλαμιστών συμμαχία, εκτός αν η συμμαχία στραφεί και κατά του καθεστώτος Άσαντ.
Τα πάνω από 200 τουρκικά F-16 στέκουν ακίνητα, καθώς το ΙΚ κερδίζει επικίνδυνα έδαφος σε Ιράκ και Συρία. Αντίθετα οι άλλες, μουσουλμανικές, συμμαχικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), ακόμα και το Κατάρ και η Ιορδανία, συμμετέχουν στην από αέρος εκστρατεία κατά των ισλαμιστών.”
Εδώ βέβαια υπάρχει μια εμφανή προσπάθεια παραπλάνησης των αδαών πολιτών να αποκρυβεί ο ρόλος των ΗΠΑ, του Κατάρ, και της Σ.Αραβίας που χρηματοδότησαν και δημιούργησαν το ISIL,όπως αποκρύπτεται και το γεγονος ότι οι βομβαρδισμοί είναι και αναποτελεσματικοί αλλά και αναιμικοί, κάτι που υποδηλώνει το λιγότερο προσπάθεια προστασίας του ΙSIL, και περισσότερο δημιουργία εντυπώσεων στα δελτία ειδήσεων ώστε να πιστέψει ο μέσος πολίτης ότι Δύση και ISIL είναι εχθροί και ότι δεν δούλεψαν στην πραγματικότητα στο ίδιο “μαγαζί”.
Συνεχίζει ο αναλυτής “Αν και επιτρέπει (η Τουρκάι) σε μη εξοπλισμένα αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη να επιχειρούν από τουρκικό έδαφος, η Άγκυρα αρνείται να επιτρέψει οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση από τα αεροδρόμιά της. Αυτό υποχρεώνει τις αμερικανικές και συμμαχικές αραβικές αεροπορικές δυνάμεις να επιχειρούν από βάσεις στο Κατάρ, την Ιορδανία και τα ΗΑΕ. Το Ινσιρλίκ παραμένει κλειστό για τους συμμάχους.
Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Το ίδιο είχε γίνει το 2003, κατά παραβίαση του Άρθρου 5 του καταστατικού της συμμαχίας, η οποία βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει το επιχείρημα ότι η Τουρκία είχε το δικαίωμα να μη επιθυμεί την εμπλοκή της στον ατυχή αμερικανικό πόλεμο στο Ιράκ.
Η Τουρκία όμως έπραξε τα ίδια και το 2001, όταν αρνήθηκε να ενισχύσει την συμμαχία στον πόλεμο κατά των Ταλιμπάν, στο Αφγανιστάν. Είχε σημαντικό ρόλο στις ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις στη Λιβύη, μόνο όμως υπό τους όρους όμως που επέβαλε στην συμμαχία ο Ερντογάν. Οι Τούρκοι ενδιαφέρονταν να δουν στην εξουσία στη Λιβύη τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.”
Και συνεχίζει “Η Τουρκία όμως πια, από πρότυπο της κοσμικής ισλαμικής χώρας, αυτή την στιγμή, επιεικώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα κράτος με αμφίσημη ιδεολογία, ή ακόμα χειρότερα ένα κράτος με πολύ κοντινή στο ακραίο Ισλάμ ιδεολογία. Το γεγονός ότι το κυβερνών ΑΚΡ είναι κομμάτι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι ενδεικτικό της πολιτικής που ακολουθεί.
Η Τουρκία δεν πολεμά την τρομοκρατία, επιτρέπει τη χρηματοδότηση των τρομοκρατικών οργανώσεων, ή τουλάχιστον δεν λαμβάνει μέτρα ελέγχου της. Μέχρι πρότινος δεν είχε καν αναγνωρίσει ως τρομοκρατική οργάνωση το Μέτωπο αλ Νούσρα, την έκφραση της αλ Κάιντα δηλαδή, σε Συρία και Ιράκ. Τέλος, τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, η Άγκυρα ανακοίνωσε την αγορά κινεζικού πυραυλικού συστήματος.”
