Έλεγε ο π. Πορφύριος ότι τό ενδιαφέρον τού καλού πατέρα γιά τό παιδί του πρέπει νά μένει αμείωτο, ακόμη κι όταν τό παιδί μεγαλώνει καί σκληρύνεται καί επαναστατεί καί δέν τόν ακούει καί παίρνει ακόμη καί θέσεις εχθρικές καί αντίθετες. Εκεί θά φανεί η δεξιοτεχνία, αλλά καί η αγάπη τού καλού πατέρα, γιατί τά παιδιά, μέχρι νά εισέλθουν εις τήν ανδρική ηλικία, κάνουν πολλές ανέμπειρες καί ανόητες ενέργειες καί προκαλούν τούς γονείς, ειδικά τόν πατέρα.
Ο πατέρας καμιά φορά σκληρύνεται καί, από απερισκεψία λησμονεί τή θέση τού καλού πατέρα καί γίνεται αστυνομικός σκληρός καί κάνει στό παιδί του, πολλές φορές, ανεπανόρθωτο κακό.
Άν τό ανώριμο παιδί, ο νέος αυτός, ψυχολογήσει τόν πατέρα του ότι είναι πραγματικά καλός πατέρας, ότι κάνει παράλογες παραχωρήσεις καί υπομονή πατρική, τότε τό παιδί αυτό, μέχρι νά πεθάνει, θά έχει συνεχώς στό στόμα του τό όνομα τού πατέρα του, καί θά λέει: Εμένα ο πατέρας μου ήτανε άγιος• τόν γνώρισα, όταν είχα τίς νεανικές μου τρέλες.
Μέ τόσες ψυχολογικές γνώσεις, καί… έχασαν τό παιδί τους!
Γιά τούς γονείς ενός παραστρατημένου παιδιού, μού έλεγε μέ λύπη: «Οι γονείς του, μέ τόση μόρφωση, μέ τόσες ψυχολογικές γνώσεις, μέ τόση επιστημονική κατάρτιση, έχασαν τό παιδί τους μέσα από τά χέρια τους. Τί νά σού κάνει η μόρφωση; Μόνο η χάρη τού Θεού, μόνο η αληθινή αγάπη μας, πού θυσιάζεται μυστικά γιά τούς άλλους, μπορεί νά σώσει καί τούς άλλους καί εμάς».
Δείτε το βίντεο…
{youtube}_qgZePFtG3c{/youtube}