“Γέροντα, τού είπα, έχω τήν εξής απορία: οι μάρτυρες τού Ελληνικού Γένους καί τής Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπερβαίνουν τά δέκα εκατομμύρια.
Ο καλός Θεός δέ θά λυπηθεί κάποτε τούς Έλληνες καί όλο αυτό τό αίμα τών μαρτύρων, ώστε νά μάς δώσει τήν Κωνσταντινούπολη πάλι πίσω; – Παιδί μου, Χρήστο, μού απάντησε, ο Θεός μάς λυπήθηκε τό 1920 καί ήθελε νά μάς τή δώσει.
Τό θωρηκτό ”ΑΒΕΡΩΦ” καί τό θωρηκτό ”ΚΙΛΚΙΣ” είχαν ελλιμενιστεί στόν Κεράτιο κόλπο τής Κωνσταντινούπολης, αλλά εμείς , τότε, είχαμε μία μεγάλη αμαρτία.
Ήμασταν βλάσφημοι. Βρίζαμε τά Θεία καί, δυστυχώς , ξέρω ότι θά σέ στενοχωρήσω, αλλά πρέπει νά σού τό πώ, περισσότερο βλάσφημοι ήταν οι Έλληνες αξιωματικοί. Η Τουρκία έχει τά κόλλυβα στό ζωνάρι της καί θά διαλυθεί. Εγώ είμαι γέρος δέ θά προλάβω νά τά δώ. Εσύ, όμως είσαι νέος καί θά τά δείς.”
Μαρτυρία τού κ. Τσιαλίκη Χρήστου στό βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑ’Ι’ΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ,τόμος β’
