– Γέροντα, όταν έχω συνέχεια πτώσεις στον αγώνα μου, με πιάνει λύπη.
– Να ψέλνης το «Πάντων προστατεύεις, αγαθή» και το «Πάντων θλιβοµένων η χαρά».
Αυτό να το κάνης σαν κανόνα, και η Παναγία θα σε βοηθήση.
Η Παναγία δεν µας αφήνει· μας κουβαλάει στην πλάτη Της, αρκεί κι εµεις να το θέλουµε και να µην κλωτσάµε, όπως κάνουν τα άτακτα παιδιά.
– Γέροντα, θα ήθελα η Παναγία να κρατήση κι εµένα στην αγκαλιά Της, όπως κρατάει τον Χριστό.
– Δεν σε κράτησε ποτέ εσένα; Δεν ένιωσες καµµια φορά σαν µωρό στην αγκαλιά Της; Εγώ αισθάνοµαι σαν παιδάκι κοντά Της. Την νιώθω Μάνα µου. Πολλές φορές πηγαίνω και ακουµπω στην εικόνα Της και λέω: «Τώρα, Παναγία µου, θα θηλάσω λίγο Χάρη».
Νιώθω σαν µωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της µάνας του ξέγνοιαστο, αµέριµνο, και νιώθει την µεγάλη της αγάπη και την ανέκφραστη στοργή της, και τρέφοµαι µε Χάρη.
