Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου – προς το «ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»
Υπό του Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου: Προφητειών έλεγχος. Προφήται και προφητοκτόνοι. Φόρος τιμής εις τα τεσσαρακοστά του Βασιλέως των Ελλήνων Κωνσταντίνου Β΄.
O Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος Β΄ (1940-2023) εγκατέλειψε τα εγκόσμια και το Ελληνικόν Έθνος επτώχευσεν. εις μίαν συνάντησιν μετ αυτού τον ηρώτησα εάν ήτο εξαδάκτυλος, και μοι είπε μειδιών ότι δεν ήτο. Όμως εις την συνείδησίν του εφαίνετο ότι όντως επίστευεν εις την Μεγάλην Ιδέαν, δια τούτο και ηρέσκετο να αποκαλήται ως Κωνσταντίνος ΙΓ΄(13ος) [= κατ ευθείαν διάδοχος των Βυζαντινών αυτοκρατόρων]. ας είναι Αιωνία αυτού η μνήμη!
Ο Κωνσταντίνος δεν ήτο έκπτωτος, όπως ψευδώς λέγεται και γράφεται υπό τινων, αλλ εξηπατημένος από τον Γέρον Κ. Καραμανλήν, καθώς μας εξεμυστηρεύθη τον Οκτώβριον του 2012 εις τον Άγιον Δημήτριον Θεσσαλονίκης : «Μείνε εις την Ιταλίαν (του είπε) και εγώ θα σε ειδοποιήσω να έλθης». αλλ όμως ουδέποτε έλαβε παρ αυτού ειδοποίησιν να επιστρέψη εις την Ελλάδα.
εις τας παρελάσεις των Ελευθερίων της Θεσσαλονίκης προσήρχετο νέος ων και ελάμβανε μέρος ως ιππεύς. και καθώς διηγείτο, την πρώτην φοράν παρετήρησεν, ότι η ριπτομένη όρυζα υπό του κόσμου εισήρχετο εις τα ώτα των ίππων και εκείνα εχοροπήδουν. την επομένην όμως φοράν έβαλον εις τους ίππους ωτοασπίδας, και ούτως επορεύοντο ησύχως.
η ενοχή του συστήματος, ήτις τον ηδίκησεν εν τη ζωή και συνεχίζει να τον αδική και μετά θάνατον, τρέμει τα λεγόμενα δια τον προφητευόμενον βασιλέα, όστις εν καιρώ θα αναλάβη τα ηνία της Βασιλευούσης ΚΠόλεως. Φοβείται επίσης τους λαμπρούς βασιλικούς επιγόνους, οίτινες κατά το θείον θέλημα θα οδηγήσουν τα Ελληνικά στρατεύματα προς αυτήν, καθώς έπραξαν άλλοτε και οι ελευθερωταί της συμβασιλευούσης Θεσσαλονίκης αοίδιμοι πρόγονοί του.
Συμφώνως με τον Απόστολον Παύλον, «ο Θεός έθεσεν εν τη εκκλησία πρώτον Αποστόλους, δεύτερον Προφήτας, τρίτον Διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών» (Α΄Κορ. ιβ΄ 28). Αναφορικώς με την ανωτέρω δευτέραν τάξιν, ο Προφήτης Ηλίας παραπονείται προς τον Κύριον, ότι οι υιοι Ισραήλ κατέσκαψαν τα θυσιαστήριά του και τους Προφήτας του απέκτειναν εν ρομφαία (βασ. Γ΄, ιθ΄ 10). ο φόνος όμως των Προφητών και η παρεμηνεία των προφητειών είναι εν διαχρονικόν φαινόμενον και χρήζει ιδιατέρας προσοχής. διο, προς αποφυγήν κάθε παρεκτροπής, είναι καλόν να γνωρίζωμεν τας ιστορικάς και επικεκυρωμένας εκείνας προφητείας, και βεβαίως να αναμένωμεν την εκπλήρωσιν αυτών, καθώς μας συνιστά ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, δίχως να εκφράζωμεν εύκολον προσωπικήν γνώμην επ αυτών η να τας απορρίπτωμεν ευθέως.
Είναι κοινή πλέον η αίσθησις, ότι ευρισκόμεθα εις την στροφήν της οδού, εκ της οποίας βλέπομεν το τέλος μεγάλων γεγονότων. Ταύτα δεν είναι δυνατόν να τεθούν
εις χρονολογικήν σειράν, διότι πρόκειται περί προφητειών, των οποίων οι «χρόνοι και οι καιροί» εκπληρώσεως αυτών ανήκουν αποκλειστικώς εις την εξουσίαν και την κρίσιν του Θεού. εν τοιούτον γεγονός, χαρμόσυνον δια την Ελλάδα και την Ορθοδοξίαν, θα είναι και η επιστροφή της ΚΠόλεως εις τους Έλληνας. εις τους ορθολογιστάς, οίτινες στηρίζουν τα πάντα εις την λογικήν των, τούτο ακούεται ως αδύνατον η εξωπραγματικόν.
και όμως, ποίος εκ των ανθρώπων, οίτινες έζησαν κατά τας πρώτας δεκαετίας του 20ου αιώνος η ενωρίτερον θα επίστευεν εις την επανίδρυσιν του Κράτους του Ισραήλ από τους Εβραίους και την ανακατάληψιν της Ιερουσαλήμ κατά τα έτη 1948 και 1967 αντιστοίχως ; «και Ιερουσαλήμ έσται πατουμένη υπό εθνών άχρι πληρωθώσι καιροί εθνών», είχον προφητεύσει οι Προφήται, αλλά και ο ίδιος ο Χριστός : [= και η Ιερουσαλήμ θα εξακολουθή να καταπατήται υπό εθνικών, μέχρις ότου συμπληρωθούν οι χρόνοι της οργής του Θεού εναντίον του Ισραήλ, κατά τους οποίους τα έθνη θα κατέχουν αποκλειστικώς τα προνόμοιά του, οπότε μετά την επιστροφήν εις Χριστόν όλων των εθνών και ο Ισραήλ θα επιστραφή και θα σωθή (λουκ. κα΄ 24)].
Ποίος επίσης θα επίστευεν εις την πτώσιν εκείνου του τυραννικού και αντιχρίστου Κομμουνισμού ; και όμως : «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστιν» : [= Εκείνα, τα οποία είναι αδύνατον να γίνουν με την ασθενή δύναμιν του ανθρώπου, αυτά είναι κατορθωτά και δυνατά δια της χάριτος και της δυνάμεως του Θεού (λουκ. ιη΄ 27)].
Περί των μελλόντων να συμβούν ολίγον πριν την έλευσιν του Αντιχρίστου και των δύο Προφητών Ενώχ και Ηλιού, έχουν προφητεύσει πολλοί Άγιοι και σοφοί. ο ακμάσας κατά τον 4ον αιώνα Άγιος Μεθόδιος Αρχιεπίσκοπος Πατάρων ομιλεί δια την επιστροφήν της ΚΠόλεως εις τους Έλληνας. δια τους Τούρκους λέγει τα εξής :
«τους δε Ισμαηλίτας μερίσει εις τρία μέρη και την μεν πρώτην [= μερίδα] εν ρομφαία, την δε δευτέραν βαπτίσει, την τρίτην καταδουλώσει εν τη ανατολή» (βλ. Στεφανίτζη (Λευκαδίου, ιατρού) Π. Δ., Συλλογή διαφόρων προρρήσεων, Αθήναι 1838, σελ. 48).
την επιστροφήν της περιωνύμου ΚΠόλεως εις τους Έλληνας προφητεύει και ο Άγιος Ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός (+1779), ως εξής : « Όταν θα ιδήτε το χιλιάρμενο [= τον μέγαν πολεμικόν στόλον η ενδεχομένως την νέαν γιγαντιαίαν πυρινοκίνητον ναυαρχίδα, το αεροπλανοφόρον του ρωσικού στόλου] στην Άσπρη θάλασσα [= Αιγαίον πέλαγος], θάρθη το ποθούμενον». /« Όταν θα ιδήτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά νερά, τότε θάρθη». /« Όταν θα ιδήτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθή το ζήτημα της Πόλης». /«δεν θα φθάση ο στρατός στην Πόλη στη μέση του δρόμου θάρθη το μαντάτο, ότι έφθασε το ποθούμενο» (βλ και πρβλ. Αυγουστίνου Καντιώτου Ν. ( Επισκόπου, Μητροπολίτου Φλωρίνης), Κοσμάς ο Αιτωλός, εκδ. Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος « ο Σταυρός», Αθήναι 1996, σελ. 339 και 349).
ο θεόπνευστος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, του οποίου πολλαί προφητείαι έλαβον καταπληκτικήν επαλήθευσιν, προεφήτευσε και τα εξής : «οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια [= προφανώς μέχρι την ζώνην των εξ ναυτικών μιλίων από των ακτών της Ελλάδος, χερσαίων η νησιωτικών]. στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά [= εις τα βάθη της Μικράς Ασίας]. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθή, το άλλο τρίτο θα βαπτισθή και μονάχα το 1/3 θα πάη στην Κόκκινη Μηλιά». /«στην Πόλι θα χυθή αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη [= πλεύση]». /«οι Τούρκοι θα μάθουν το μυστικό 3 μέρες γρηγορώτερα από τους Χριστιανούς». το Αλβανικόν χειρόγραφον έχει την προφητείαν ως εξής : «οι Τούρκοι θα το καταλάβουν τρεις μέρες γρηγορώτερα από τους Χριστιανούς». /«Εξαδάκτυλος την παρέδωσε [= την Πόλιν], εξαδάκτυλος θα την παραλάβη» (βλ. αυτόθι, σελ. 342-343 και προφ. 25η εις το βιβλίον : ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. η βακτηρία των σκλάβων, το καύχημα των Αιτωλών, εκδόσεις «Μικρά Ζύμη», Θέρμον Αιτωλίας 2007).
ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέγει επίσης, ότι : «Μετά τον πόλεμο οι άνθρωποι θα τρέχουν μισή ώρα δρόμο, για να βρίσκουν άνθρωπο και να τον κάμουν αδελφό» (βλ. Αυγουστίνου Καντιώτου Ν. ( Επισκόπου, Μητροπολίτου Φλωρίνης), Κοσμάς ο Αιτωλός, ως αν., σελ. 346, προφ. 76).
ο Άγιος Μεθόδιος ομιλεί δια την κάθοδον των Ρώσων εις την ΚΠολιν, ως και δια την παραμονήν των εν αυτή επί 5 η 6 μήνας : «και κρατήσει επί την επτάλοφον το Ξανθόν γένος, εξ η πέντε, και φυτευθήσονται εν αυτή λάχανα, και φάγονται εξ αυτών πολλοί εις εκδίκησιν των Αγίων». Ακολούθως επιλέγει : «Κρατήσουσι δε επί την Ανατολήν προνοηταί τρεις [= θα διορισθή υπό των συμμάχων Επιτροπή εκ τριων προσώπων εις την Ανατολήν, η δε ΚΠολις θα γίνη αυτόνομος]… και διώξουν τους Ισμαηλίτας [= τους Τούρκους] άχρι Κολωνείας [= εις τα ενδότερα της Ασίας]. και συνεχίζει : «οι άρχοντες του στρατού [= οι βασιλείς] έριν βαλούσιν ανά μέσον αυτών τις άρξει Αυτής ; ». Ακολούθως λέγει ότι όλα τα έθνη βόρεια και νότια, εν όλω 18, θα σπεύσουν μετά θυμού να καταλάβουν τα όρια της Πόλεως και της Μικράς Ασίας. Εκεί δε θα γίνη ο μέγας πόλεμος, εκ του οποίου ολίγοι θα σωθούν.
η Ελλάς, όπως εξ αρχής, δεν θα μετάσχη του πολέμου τούτου, αλλ ο στρατός θα ευρίσκηται εις τα σύνορα αυτής, ως θεατής επί τρεις ημέρας και τρεις νύκτας. η σκληρά αύτη μάχη θα κρατήση εις μέτωπον 1. 800 χλμ. από των στενών της Σμύρνης, Δωδεκανήσου κ. λπ. της Μεσογείου τα πλοία θα παταχθούν ως φρύγανα εις τον αέρα, εις δε την ξηράν της ΚΠόλεως και πέραν του Ξήρου το εκχυθέν αίμα θα γίνη ποταμός «θα πλεύση ως το χαλινόν του ίππου»/«θά πνιγή εις το αίμα τριετής μόσχος». Ολίγοι θα σωθούν και θα παραμείνουν εκ των εναπομεινάντων στρατών «πάντες οι αμαρτωλοί φθαρήσονται» (βλ. Προλεγόμενα περί Μεθοδίου Πατάρων, PG. 18, 25-26 και ΒΕΠΕΣ, 18. -Παναγοπούλου Δ., Άγιοι και σοφοί περί των μελλόντων να συμβούν, Αθήναι [1980], σελ. 25-33).
Τούτων γενομένων, και του δεινού εμφυλίου πολέμου εξακολουθούντος μεταξύ των εθνών, ο Άγιος Μεθόδιος και ο αυτοκράτωρ Λέων στ΄ο Σοφός (886-911),
διαλαμβάνουν καθαρώς, ότι την τρίτην ημέραν της μάχης και ώραν 3ην μ. μ. της τρίτης ημέρας θα φανή εν σύννεφον εις τον ουρανόν λαμπρότερον του ηλίου, εκ του οποίου θα φωτισθή ολόκληρος ο κόσμος και δεξιά εις πύρινος Σταυρός. Τότε θα ακουσθή μία βροντώδης φωνή : «Στώμεν, στώμεν, ειρήνη υμίν». Ακολούθως οι πολεμούντες θα ρίψουν τα όπλα έντρομοι γενόμενοι. θα ίδουν δε εις τον ουρανόν στρεφόμενον το λαμπρόν σύννεφον προς το μέρος της Ελλάδος και θα ακούσουν ομοίαν δευτέραν φωνήν βροντώδη : «Στρέψατε εις τα δεξιά μέρη ένθα ευρίσκεται άνθρωπος ικέτης, υψίνους, τούτον εκλέξατε δεσπότην, φίλος γαρ εμού υπάρχει» (βλ. Ανωνύμου Παράφρασις…, PG. 107, 1141 και 1148-1149. -Συλλογή διαφόρων προρρήσεων, ως αν., σελ. 46-47. -Λέοντος του Σοφού, PG. 107, 1137).
Ακολούθως κατά τα γραφόμενα, εκ των εναπομεινάντων στρατών θα συγκροτηθούν Επιτροπαί και θα έλθουν προς την Ελλάδα, εις το άκρον του τόξου. Εκεί θα εύρουν ένα γέροντα εβδομηκοντούτην τη ηλικία, κατηφή, καθήμενον εν μέσω δύο κιόνων. το όνομα αυτού Ιωάννης. Γνωστός εις όλους και κρυπτόμενος σήμερον από των οφθαλμών ημών. Τούτον θα ανακηρύξουν αυτοκράτορα της ΚΠόλεως, ολοκλήρου της Βαλκανικής χερσονήσου, Μικράς Ασίας, Αιγύπτου, Παλαιστίνης έως Ινδιών. Συμφώνως με τον Άγιον Μεθόδιον, «Ιωάννης εστί το όνομα αυτού» (βλ. Συλλογή.., ως αν., σελ. 47-48).
ο Πατριάρχης ΚΠόλεως Άγιος Ταράσιος, όστις το 787 συνεκάλεσε την Ζ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον δια την αναστήλωσιν των Εικόνων και εκοιμήθη το 806, προφητεύει και ούτος τον πόλεμον περί την Βασιλεύουσαν, ως και την έγερσιν του Ιωάννου, λέγων : «Τούτων δε γενομένων εγερθήσεται πόλεμος εμφύλιος, και απολεσθήσεται πας ο λαός ο άπιστος. και τότε εξυπνήσει ο άγιος βασιλεύς, ο εν αρχή του ονόματος αυτού το [ι], εν δε τω τέλει το [σ] έχων, α σημαίνουσι σωτηρίαν» (βλ. Συλλογή διαφόρων προρρήσεων, ως αν., σελ. 81-82).
Περί της καταγωγής του ρηθέντος Ιωάννου, ωρισμένοι εκ των χρησμοδοτών προσθέτουν ότι ούτος είναι αδελφός ενός εκ των Ανδρονίκων, αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, προς τον οποίον παρεχώρησεν ο Ιωάννης τον θρόνον γενόμενος εκ θεϊκού ζήλου Μοναχός, λάμψας εν αρεταίς και κτίσας περικαλλές Μοναστήριον εν Θεσσαλονίκη.
ο Πατριάρχης ΚΠόλεως Άγιος Ταράσιος ομιλεί σαφώς περί της εκ μεταθέσεως εγέρσεως του βασιλέως Ιωάννου και ουχί εκ της εκ νεκρών αναστάσεως. εις την προκειμένην περίπτωσιν αποκλείεται ο αυτοκράτωρ της Νικαίας Άγιος Ιωάννης Γ΄Βατάτζης ο Ελεήμων (1193-1255), όστις απέθανε και κατά την ανακομιδήν ευρέθη άφθαρτος εις τον εν Μικρά Ασία τάφον του.
Καθώς ελέχθη ανωτέρω, ο Άγιος Ταράσιος αποκαλεί αυτόν ιδιαζόντως «άγιον βασιλέα», δια την μεγάλην αρετήν, αγνότητα και αγιότητα αυτού. Περί δε του σωματικού και ψυχικού χαρακτήροςτού Ιωάννου, ο αυτοκράτωρ Λέων στ΄ο Σοφός (886-911) γράφει επιγραμματικώς τα εξής : « ο όνυξ του πρώτου δακτύλου αυτού του δεξιού ποδός τύλωμα [= εξόγκωμα] έχων, η λαλιά αυτού ηδεία [= γλυκεία], η όψις αυτού ευειδής [= εύμορφος], το είδος αυτού γυναίκειον, μέσος την ηλικίαν, φαλακρός, πολυΐστωρ [= πολυμαθής] και μελοειδής, προορατικός και
προφητείας μετέχων και μεταδιδούς, η ρις αυτού εγκεκοφυία, οι οφθαλμοί αυτού μετέωροι πένης κεκαθαρμένος και ράκη ενδεδυμένος δια το μη χρησιμεύειν έσται δε πραΰς και φιλάνθρωπος, ευμετάδοτος, μεγαλόψυχος, φοβερός, αγένειος η δεξιά αυτού χειρ άρματα, δύο σειράς πορφυράς και σταυρούς πορφυρούς.
πως δε αναστήσεται ; αποκρινόμεθα : Όπου βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις. ον τρόπον υπνώσαντες οι επτά παίδες εν Εφέσω εν τινι σπηλαίω, εν έτει 250 επί βασιλείας Δεκίου, εκοιμήθησαν 184 έτη και ηγέρθησαν αύθις μετά την παύσιν του διωγμού επί βασιλείας Θεοδοσίου του μικρού, θεία κελεύσει προς πίστωσιν του δόγματος της αναστάσεως, πολεμουμένου τότε υπό πολλών αιρετικών, εκλειψάντων ούτως από προσώπου της γης. Έτερον παράδειγμά εστιν ο (Αιθίωψ) Αβδεμέλεχ, ος εκοιμήθη νεύσει Θεού, και δεήσει του Προφήτου Ιερεμίου 70 έτη, ως αναφέρει παναληθώς η Γραφή (Ιερεμ. με΄ 7- 13 και μστ΄ 16-18)» (πρβλ. Ανωνύμου Παράφρασις…, PG. 107, 1141 και εφεξής. – Συλλογή διαφόρων προρρήσεων, ως αν., σελ. 134).
Συμφώνως με τους χρησμούς του Λέοντος στ΄του Σοφού, όταν θα λάβη τον θρόνον του Αγίου Κωνσταντίνου εις την Βασιλεύουσαν Πόλιν, δύο Άγγελοι εν ομοιώματι λευκοφόρων ανδρών θα λέγουν εις αυτόν εκείνα τα οποία μέλλει να πράττη. ο Άγιος Μεθόδιος και ο Λέων στ΄ο Σοφός, συνοπτικώς φθεγγόμενοι, λέγουν ότι ο Άγιος ούτος βασιλεύς θα πατάξη πάσαν γενεάν άπιστον. θα περιέλθη όλα τα έθνη, κηρύσσων το Ευαγγέλιον, και όταν επιστρέψη θα φανερωθούν εις αυτόν όλοι οι κεκρυμμένοι θησαυροί της γης, εκ των οποίων θα ανεγείρη τους καταστραφέντας Ναούς των Αγίων. η ΚΠολις θα ανακαινισθή εκ νέου και θα γίνη λαμπροτέρα πάντων. η γη θα δώση τον καρπόν αυτής εις το εκατονταπλάσιον. ο πόλεμος θα καταργηθή λέγει ο Άγιος Μεθόδιος : «τα δε όπλα τα πολεμικά γενήσονται ως άροτρα και δρέπανα».
τα ίδια ακριβώς λέγει και ο Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός, αρπαγείς έως τρίτου ουρανού, ως άλλος Απόστολος Παύλος ήτο δε ούτος σύγχρονος του Λέοντος στ΄του Σοφού (880-936) : «και εν τω μη είναι πόλεμον συγκόψωσι τας σπάθας αυτών, εις δρέπανα, και τους κοντούς [= τα κοντάκια των όπλων] εις εργαλεία γεωπονικά, δι ων την γην εργάζονται». Συνεχίζων ο ίδιος, λέγει : «και έσται τα έτη του Αγίου Βασιλέως ως επί Νώε, ου μέντοι κατά τας εκείνων πονηρίας, αλλά κατά την άνεσιν… και έσται χαρά και αγαλλίασις και αγαθά από της γης και από της θαλάσσης πλούσια». δια τον βασιλέα Ιωάννην προείπεν, ότι «εν ταις εσχάταις ημέραις αναστήσει Κύριος ο Θεός βασιλέα από πενίας» (βλ. Ανδρέου δια Χριστόν Σαλού, PG. 111, 676, 853). Τότε, κατά τον Λέοντα στ΄τον Σοφόν, πολλοί θα αποδράσουν εις τόπους ογκώδεις και στραγγαλιώδεις και ερήμους, και κτίσαντες Μοναστήρια θέλουσι μονάσει και δοξάσει τον εν Τριάδι Θεόν. Τότε δε εκλιπόντων των αμαρτωλών από της γης, γενήσεται μία Ποίμνη και εις ποιμήν.
Όσον δια τον άλλον χρησμόν : «Κωνσταντίνος έκτισε την Πόλιν, Κωνσταντίνος την έχασε και Κωνσταντίνος θα την ανακτήση και πάλιν», όστις φαίνεται
ασύμφωνος ως προς το όνομα του εγερθησομένου Ιωάννου, τούτο θα ηδύνατο να ερμηνευθή, ότι ο ρηθείς βασιλεύς ενδέχεται να έχη δύο ονόματα [= Κωνσταντίνος ο επονομαζόμενος Ιωάννης συνήθης η διπλή ονομασία και εις το Βυζάντιον]. η φαινομενική ασυμφωνία των χρησμών περί του ονόματος του βασιλέως, ίσως να ανήκη και αύτη εις το σχέδιον της Θείας οικονομίας, δια να αποκρυβή το μυστήριον και να μη το εκμεταλλευθή ο Διάβολος, όπως συνέβη με την μνήστευσιν της Κυρίας Θεοτόκου και την Γέννησιν του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
η βασιλεία του Αγίου βασιλέως Ιωάννου, κατά τον Άγιον Μεθόδιον Πατάρων, θα διαρκέση 35 έτη και κατόπιν θα επακολουθήσουν τα εξής : «και βασιλεύσει έτη τριάκοντα πέντε και μετά την τελευτήν αυτού, βασιλεύσει έτη δώδεκα και ούτος προείδε τον θάνατον αυτού, και ούτος πορεύσεται εις Ιεροσόλυμα, και παραδώσει την βασιλείαν αυτού τω Θεώ και έκτοτε βασιλεύσουσιν οι τέσσαρες υιοι αυτού και ο μεν πρώτος βασιλεύσει εν τη Ρώμη, ο δεύτερος εν Αλεξανδρεία, ο τρίτος εν Θεσσαλονίκη και ο τέταρτος εν τη επταλόφω.
Ούτοι αλληλομαχήσαντες, στρατοπεδεύσουσιν επ αλλήλους, και τους Ιερείς και μοναχούς στρατοπεδεύσουσι, και ουδείς εξ αυτών σωθήσεται και εν τω μη είναι άνδρα δίκαιον, βασιλεύσει γύναιον μιαρόν και αναίσχυντον εν τη επταλόφω και αύτη μιανεί τα άγια του Θεού θυσιαστήρια, και αύτη σταθείσα εν μέσω της επταλόφου, κηρύξει φωνή μεγάλη λέγουσα, τις Θεός πλην εμού ; και τις ο ανθιστάμενος τη εμή βασιλεία ; και ευθύς σεισθήσεται η επτάλοφος, και καταποντισθήσεται σύμψυχος εν βυθώ απωλείας, και μόνος ο ξηρόλοφος έσται φαινόμενος, και τα διαβαίνοντα πλοία μέλλουσι θρηνείν την επτάλοφον και ούτος βασιλεύσει εν Θεσσαλονίκη έτερος επί χρόνου μικρού είτα καταποντισθήσεται και η Σμύρνη, και η Κύπρος από ανεμοστροβίλου θαλάσσης, και τότε βασιλεύσει ο αντίχριστος, και πράξει κατά φαντασίαν φοβερά και εξαίσια πράγματα, ώστε ει δυνατόν και τους εκλεκτούς πλανήσει, καθ α φησι Κύριος μέλλει γαρ γεννηθήναι εξ Εβραίων, εκ φυλής δαν, εκ μιαράς παρθένου άνθρωπος ενδεδυμένος καθάπερ ο Διάβολος και το μεν πρώτον δείξει πραότητα, ταπείνωσιν εις τον κόσμον, και υπόκρισιν δείξει εις τους ανθρώπους, και τότε μέλλει υπό του πλήθους αγαπηθήναι, και αναγορευθείς βασιλεύς ποιήσει εξαίσια έργα αγαπήσει δε πρώτον τους Ιουδαίους, και τον κατεστραμμένον ναόν ανοικοδομήσει και γενήσονται λοιμοί και λιμοί, καταποντισμοί κατά τόπους και ύδατα αποφράξουσιν ο ουρανός ου δώσει την δρόσον αυτού επί την γην και κρατήσει ο τρισκατάρατος ούτος δαίμων έτη τρία και μήνας εξ τότε κολοβωθήσονται αι ημέραι, και ο χρόνος ως μην διαβήσεται, και ο μην ως εβδομάς, ως μία ημέρα και η ημέρα ως ώρα.
Μετά ουν την συμπλήρωσιν, βρέξει ο Θεός πυρ επί την γην, και η γη κατακαήσεται πήχεις τριάκοντα τότε βοήσει η γη προς τον Κύριον και δημιουργόν αυτής λέγουσα Παρθένος ειμί, Κύριε ενώπιόν σου, και ουκ έστιν εν εμοί αμαρτία, τότε οι ουρανοί ως βιβλίον έσονται, και οι Άγγελοι του Θεού σαλπίσουσι τας εαυτών σάλπιγγας, και οι απ αιώνος δίκαιοι αναστήσονται, και σταθήσονται εκ δεξιών του Υψίστου, οι δε αμαρτωλοί εξ ευωνύμων. και οι μεν δίκαιοι απελεύσονται εις τον Παράδεισον, οι δε αμαρτωλοί εις την
Κόλασιν, και προς τον Βύθιον δράκοντα εν βυθώ Ταρτάρου, ίνα συν τοις υπουργοίς αυτού αυτόν προσκυνώσι, και βασιλέα αυτόν επιγράψαντες, κολάζωνται αιωνίως.
Ημάς δε πάντας γένοιτο επιτυχείν της του Χριστού βασιλείας, προσκυνείν δε Πατέρα, υιον, και Πνεύμα Άγιον, την μίαν θεότητα και βασιλείαν, εν Χριστώ τω Κυρίω ημών ω η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν» (βλ. Συλλογή διαφόρων προρρήσεων, ως αν., σελ. 48-51. -Πρβλ. Χρησμοί Λέοντος του Σοφού, PG. 107, 1136 και 1149. -Ανδρέου Καισαρείας, PG. 106, 385 και 389. -Ανδρέου του διά
Χριστόν Σαλού, PG. 111, 864-865 και 868).
ο Θεόκλητος Ιβηρίτης (Πολυείδης η Πολυειδής), ο λεγόμενος Αγαθάγγελος, όστις επεσκέφθη περί τας εκατόν ευρωπαϊκάς πόλεις εις τον καιρόν του και εκοιμήθη ίσως εν Γερμανία περί το 1750, αναφέρει εις τους χρησμούς του, ότι το ξανθόν γένος δεν είναι οι Ρώσοι, αλλ οι Γερμανοί. Προφανώς, έκαμε τότε την μεταστροφήν ταύτην επιτηδείως, ίνα τους υποκινήση εις σταυροφορίαν κατά την δυσχείμερον εκείνην περίοδον, προς απελευθέρωσιν του Ελληνικού Έθνους (βλ. κώδιξ 613, ι. Μ. Ιβήρων, Σπ. Λάμπρου).
Χρησμούς [= ήτοι προφητείας] δια την Επτάλοφον έχει γράψει και ο Στέφανος Αλεξανδρείας και Οικουμενικός Διδάσκαλος επί βασιλείας Ηρακλείου (730). Περί της αλώσεως επίσης της ΚΠόλεως και της απελευθερώσεως αυτής έχουν διασωθή και Λόγοι Αγίου ανδρός προς τον αυτοκράτορα Μανουήλ β΄τον Παλαιολόγον (1348-1425), έχοντες ως εξής : «Τότε άγγελος εξ ουρανού καταβήσεται δια νεύσεως Θεού, έχων εν τη χειρί αυτού σκήπτρον και ξίφος του αγιωτάτου βασιλέως Κωνσταντίνου, και τον ειρηνικόν στέψη βασιλέα. ος και αυτόν μέσον πάντων εστίν εν πολέμω, δώσει δε αυτώ το σκήπτρον και το ξίφος, και το όνομα αυτού Ελεήμονα καλέσει».
Ενδιαφέρον έχουν και οι χρησμοί του χρονογράφου της Βυζαντινής Ιστορίας, περί αλώσεως της ΚΠόλεως και της ελευθερίας αυτής. οι χρησμοί εγράφησαν παρά σοφωτάτων και προορατικών ανδρών επί του σκεπάσματος του τάφου του Μεγάλου Κωνσταντίνου και διαλαμβάνουν περί της βασιλείας των Τούρκων και του τέλους αυτών. Εξηγήθησαν δε επί της βασιλείας Ιωάννου Η΄τού Παλαιολόγου (1391 -1448) και επί της εν Φλωρεντία Συνόδου παρά του σοφωτάτου Πατριάρχου ΚΠόλεως Γενναδίου β΄του Σχολαρίου (εκ κώδικος της ι. Μονής Κωνσταμονίτου).
Σχετικοί χρησμοί κυκλοφορούν επίσης και μεταξύ των Τούρκων. οι ίδιοι πιστεύουν ότι, όταν αποκαλυφθή η Εικών του Παντοκράτορος εις τον τρούλλον της Αγίας Σοφίας και ανοιχθή αύτη η Κεντρική Πύλη του Πατριαρχείου, εις την οποίαν απηγχονίσθη ο Εθνοϊερομάρτυς Άγιος Γρηγόριος ο ε΄, Πατριάρχης ΚΠόλεως, τότε θα πέση η Πόλις. ο δε Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1994), έλεγε δια τους Τούρκους, ότι «τα κόλλυβα τα έχουν στη μέση τους» (βλ. Ζουρνατζόγλου Νικολάου α. (Επισμηναγού ε. α. ), Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924-1994, β΄ έκδοση βελτιωμένη και επηυξημένη, Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 410).
Είναι αληθές, ότι το Μέγα Μοναστήριον [= η Αγία Σοφία της ΚΠόλεως] αποτελεί πανσέβαστον ιερόν μνημείον επί της γης και μάρτυς αψευδής της δυνάμεως της πίστεως όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών. Κατά τας τακτικάς μας επισκέψεις εις τον πανίερον χώρον της Αγίας Σοφίας είδομεν και ηκούσαμεν πλείστα θαυμαστά, άξια σημειώσεως : Κατά την πρώτην εκεί επίσκεψίν μας προ 35ετίας (το 1985), παρετηρήσαμεν ότι είχε καταπέσει τότε ο σουβάς του δεξιού κλίτους του Ιερού Ναού πρόκειται δια το σημείον εξ ου, κατά την παράδοσιν, διέφυγεν ο λειτουργός ιερεύς με το άγιον Ποτήριον εις τον καιρόν της Αλώσεως. απ ο, τι είδομεν, ο αποκαλυφθείς μεσότοιχος από άνωθεν έως κάτω ήτο ατάκτως εκτισμένος [= κατά το λεγόμενον, «λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμένα»], γεγονός το οποίον επιμαρτυρεί, ότι κάτι τι το εσπευσμένον και περίεργον είχε συμβή άλλοτε εις εκείνο το σημείον.
Ξεναγός δε πομακικής καταγωγής μοι εξεμυστηρεύθη προ ετών, ότι ξεναγηθείς υπό των Τούρκων ομού μετ άλλων ξεναγών εις τα υπόγεια του Ναού της Αγίας Σοφίας, είδε τεραστίους χώρους με καμάρας και στοάς ατελευτήτους. με διεβεβαίωσεν επίσης, ότι Τουρκόπαιδες, παίζοντες εις τον αύλειον χώρον του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας, παρατηρούν πολλάκις εκ τινος ανοίγματος της κεντρικής θύρας εισόδου να γίνηται έσωθεν λιτάνευσις ιερέων με ανημμένα κηρία εις τας χείρας, και να εξέρχηται επίσης εκ του Ναού άρρητος ευωδία.
ο Υμνογράφος Όσιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, διέσωσε και ούτος το εξής ιστορικόν : εις έλλην συνταγματάρχης, συγγενής του γνωστού Αγιορείτου εκδότου Κοσμά Μοναχού Καρεώτου, επισκεφθείς εν καιρώ τας Καρυάς του Αγίου Όρους, διεβεβαίωσεν ενώπιον πολλών πατέρων, ότι ευρεθείς δια στρατιωτικούς λόγους εις ΚΠολιν κατά τον Α΄Παγκόσμιον πόλεμον, εγνωρίσθη με κάποιον χότζαν, μάλλον κρυπτοχριστιανόν και απόγονον Βυζαντινής οικογενείας, όστις του απεκάλυψε το μέρος, όπου ευρίσκεται «ο μαρμαρωμένος βασιλεύς». Καθώς είπε, τον ωδήγησε μέσω τούνελ εις ένα τρίκλινον [= πολυτελή αίθουσαν] κάτωθεν της Αγίας Σοφίας, αφού ήνοιξε με κλειδίον μίαν σιδηράν θύραν. Εκεί είδεν εξηπλωμένον επί τινος μαρμαρίνου εδράνου ολόσωμον άνθρωπον, φέροντα κοντόν γένειον, στέμμα βασιλικόν και σπαθίον, το οποίον εκράτει δια της δεξιάς χειρός. Τούτο δε το σπαθίον είχεν εξέλθει εκ της θήκης του κατά πολύ, και εφαίνετο ότι συνεκρατείτο ακόμη περί τα δέκα μόνον εκατοστά.
«Αυτός είναι ο μαρμαρωμένος βασιλεύς σας (του είπεν), όστις θα αναστήση κάποτε την αυτοκρατορίαν σας κατά τας προφητείας τούτο θα συμβή, ότε το ξίφος εξέλθη ολόκληρον εκ της θήκης». Κατόπιν, αφού ο χότζας ήναψε μίαν υπάρχουσαν κανδήλαν, προσεκύνησαν αμφότεροι και ανεχώρησαν εντεύθεν. του απεκάλυψεν επίσης, ότι το μυστικόν μεταφέρεται από γεγεάς εις γενεάν μόνον εις το ιδικόν του οικογενειακόν δένδρον. την ανωτέρω μαρτυρίαν εμνημόνευσε ενώπιον πολλών εις το Συνοδικόν της ι. Μονής Ιβήρων και ο αείμνηστος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου Νικόδημος κατά την πρόσκλησίν του προς χοροστασίαν εις την Ιβηριτική εορτήν και πανήγυριν των Θεοφανείων το 1994 !
Μέχρι τούδε εις τέσσαρας τόπους εν ΚΠόλει τοποθετούν αι παραδόσεις τον τάφον του τελευταίου αυτοκράτορος του Βυζαντίου Κωνσταντίνου ΙΑ΄Παλαιολόγου : 1) εις τον δεξιόν διάδρομον του Γεσίλ τζαμίου εις το Τζουβαλί, όπου έκειτο ο Ιερός Ναός της Αγίας Θεοδώρας. 2) εις την πλατείαν του Βεφά Μεϊδάνι, ένθα άλλοτε έκαιε Κανδήλα και μία ιτέα εσκίαζε τον τόπον, όστις εβεβηλώθη μετέπειτα υπό μεταναστών. 3) εις το Αγίασμα του Βαλουκλί. 4) Δεξιά του Ιερού της Αγίας Σοφίας υπάρχει εν μάρμαρον, ένθα ο ιμάμης βεβαιοί ότι εις τούτο το σημείον έχει ταφή ο αυτοκράτωρ. Μάλιστα ο λαός μετά το μεσονύκτιον της Μεγάλης Παρασκευής μεταβαίνει εκεί και ακούει να εξέρχωνται μελλωδίαι από τα έγκατα της γης.
Λέγονται προσέτι και άλλα πολλά, δια τα όσα συμβαίνουν εις τον πανίερον τούτον Ναόν. η αγωνία πάντως και η άρτι μετατροπή της Αγίας Σοφίας εις τέμενος, ίσως προήλθε και λόγω της αυξήσεως των Κρυπτοχριστιανών εις την Τουρκίαν, δια τούτο προφανώς και εβιάσθη η Τουρκική ηγεσία ώστε να προλάβη τα επερχόμενα δεινά δι αυτούς πάντως, όπως και να έχουν τα πράγματα, η υλοποίησις του ανωτέρω σχεδίου εδημιούργησε μεγαλύτερον χάσμα μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων, και απετέλεσε την αρχήν του τέλους της Τουρκίας, ήτις από αιώνων είναι μία μαύρη κηλίδα εις το παγκόσμιον χάρτην, δια τας υπ αυτής γενομένας γενοκτονίας και τας επιδειχθείσας σκληράς βιαιότητας εις έθνη και λαούς της ευρυτέρας περιοχής. οι πρόσφατοι βιβλικοί σεισμοί εις την να. Τουρκίαν ήγειραν αναμνήσεις δια τα παρελθόντα, τα νυν και τα μέλλοντα γενέσθαι. ο Θεός μεθ ημών!
