Του Χρυσοβαλάντη Παππά
Είναι σίγουρο πως τα πράγματα στην Εκκλησία δεν λειτουργούν όπως στην πολιτική. Όμως επειδή τη διοικούν και άνθρωποι και στην Εκκλησία επικρατεί δημοκρατία αφού οι Επίσκοποί μας εκλέγονται, οπότε κάποιες καταστάσεις μοιάζουν.
Για τις σχέσεις Φαναρίου Αθήνας γράφτηκαν πολλά το τελευταίο διάστημα. Από τη μία το κληροδότημα Προμπονά, από την άλλη η συμφωνία Τσίπρα Ιερωνύμου και στη μέση το Ουκρανικό.
Η αλήθεια όμως είναι πως οι δύο προκαθήμενοι ποτέ δεν ήρθαν οι ίδιοι σε κόντρα. Ούτε οι στενοί τους συνεργάτες. Μπορεί ενθεν κακήθεν, άτομα που προσπαθούσαν να κερδίσουν κάτι από τη διχόνοια να άναβαν φωτιές, στην ουσία οι σχέσεις Ιερωνύμου Βαρθολομαίου ήταν πάντοτε καλές.
Αν δεν ήταν, δεν θα βλέπαμε το τελευταίο διάστημα τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Ελλάδα και την εγκαρδιότητα με την οποία τον υποδέχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος. Φράσεις όπως “το αίμα νερό δε γίνεται”, η ανακοίνωση της μετάβασης του Αρχιεπισκόπου στο Φανάρι για τα ονομαστήρια του Πατριάρχου
στις 11 Ιουνίου, αλλά και η οργάνωση της υποδοχής για τα εγκαίνια του κέντρου Γεροντολογίας από τον Επίσκοπο Θεσπιών απέδειξαν τις άριστες σχέσεις και τη διάλυση της όποιας σκιάς υπήρχε το τελευταίο διάστημα.
Ως απόδειξη αυτής της αγαστής συνεργασίας είναι και οι πληροφορίες μας για την ευλογία του Παναγιωτάτου για την Θεσσαλονίκη. Αυτή τη φορά δεν θα ζήσουμε την περίπτωση Ανθίμου και το Φανάρι δεν θα πάει κόντρα στα σχέδια του Αρχιεπισκόπου για όταν έρθει η ώρα και λογικά, για πρώτη φορά μετά
το 1968 ο Θρόνος της Θεσσαλονίκης θα καλυφθεί δια εκλογής και όχι δια καταστάσεως..