Εκεί (στο Παλαιό Ρωσικό) ήταν επίσης και ο ησυχαστής Ισραήλ. Αυτός είδε την Θεομήτορα. Ήταν πολύ γέρος και όταν ακόμα ζούσε στη Ρωσία επισκέφτηκε τον όσιο Σεραφείμ τού Σάρωφ και τον είδε ζωντανό.
Ο Γέροντας Ισραήλ έμενε στο καλύβι που έγινε μετά κατοικία του κηπουρού. Εκεί φύτρωναν πολλά χόρτα που τα θερίζαμε εμείς.
Μιά φορά πήγα να τον δώ. Καθόταν σε ενα σκαμνί κάτω από μιά μεγάλη καταπράσινη βελανιδιά. Ήταν ψηλός, πολύ αδύνατος, κρατούσε ένα κομποσχοίνι στο χέρι, Εγώ σαν νεαρός μοναχός που ήμουν, τον πλησίασα, τού έβαλα μετάνοια με ευλάβεια και τού είπα «Ευλόγησον Πάτερ».
Κι εκείνος απάντησε με γλυκύτητα «Ο Θεός να σε ευλογή παδί του Χριστού» Τότε τού λέω: Γέροντα, εδώ είσαστε μόνος κι έχετε ευκολία να εργάζεστε τη νοερά προσευχή.
Κι αυτός απαντά: «Δεν υπάρχει ανόητη προσευχή αλλά εμείς είμαστε ανόητοι». Ντράπηκα και δεν τόλμησα να τον ρωτήσω περισσότερα, αλλά και δεν κατάλαβα το νόημα των λόγων του.
Ύστερα όμως κατάλαβα πως «εμείς μόνο είμαστε ανόητοι» γιατί δεν ξέρουμε να ζούμε και να υπηρετούμε τον Κύριο, όπως πρέπει.
Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
