Υπό του Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου – Για το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΙΒΗΡΙΤΗΣ: Τοις εντευξομένοις Έλλησιν ! Η ενότης ημών και η εντός της Εκκλησίας εν Χριστώ αγάπη, είναι εκείνα τα οποία θα κολοβώσουν τας ημέρας των εχόντων αμετάθετον γνώμην και συνεχώς απειλούντων ημάς Αγαρηνών, και θα επισπεύσουν τα μέλλοντα συμβήναι διά την πορείαν του Γένους μας.
Ανατρέχοντες εις την προαπελθούσαν πανίερον εορτήν της Αγίας Πεντηκοστής, Κυριακής ογδόης από του Πάσχα, παρατηρούμεν ότι το ίδιον συνιστά διά του Αγίου Πνεύματος, το οποίον «εις ενότητα πάντας ημάς εκάλεσεν».
Η διαίρεσις εν όψει και των επικειμένων πολιτικών εκλογικών κρίσεων, ουδεμίαν παρέχει ωφέλειαν εις το ένδοξον Έθνος ημών, του οποίου δεν του πρέπουν διαξιφισμοί, διχασμοί και μειοδοτικαί ταπεινώσεις, οπόθεν και εάν προέρχωνται. Όστις καλλιεργεί τον διχασμόν βλάπτεται ο ίδιος, βλάπτει τους άλλους, βλάπτει την Πατρίδα, στενοχωρεί και τον Θεόν.
Εις τους ενυπάρχοντας προβληματισμούς των φιλοχρίστων και φιλοπάτριδων Ελλήνων απαντά καταλλήλως ο Άγιος Νεκτάριος, συμβουλεύων διά τους πολιτικούς τα εξής: « Εκλέξατε Χριστιανόν αγαπητόν, σώφρονα, ανεμπαθή γενναίον. Μη συσχηματιζόμενον τη δολιότητι και πανουργία, αλλ’ εσχηματιζόμενον εντιμότητι και αγαθοεργία…».
Και ο σύγχρονος Όσιος Παίσιος: «Μη φοβάσθε, παιδιά μου, ο Θεός αγαπά την Ελλάδα. Να ψηφίζετε αυτούς, που βρίσκονται πλησιέστερα στο Θεό».
Το Χρονογραφικόν Βυζαντινόν και Μεταβυζαντινόν Χρησμολόγιον, ομιλεί διά την μέχρις εσχάτων των αιώνων απρόσκοπτον πορείαν του από καταβολής κόσμου θείου βλαστήματος Ελληνικού Έθνους, και ουδεμίαν αμφιβολίαν παρέχει περί του αντιθέτου.
Συμφώνως με τας ιστορικάς μαρτυρίας, οι ευρεθέντες χρησμοί επί του σκεπάσματος του τάφου του πρώτου Βασιλέως των Χριστιανών, Κωνσταντίνου του Μεγάλου είναι παρήγοροι δι’ ημάς· εγράφησαν δε υπό σοφωτάτων και αγίων ανδρών, ότε ο υιός του Κωνστάντιος μετέφερε μετά πάσης βασιλικής τιμής το ιερόν λείψανον του πατρός του από την Νικομήδειαν της Προποντίδος εις την ΚΠολιν και το ενεταφίασε με μεγάλην πομπήν εις τον Ιερόν Ναόν των Αγίων Αποστόλων.
Οι εγχαραχθέντες χρησμοί ευρέθησαν με στοιχεία αρχικά του Αλφαβήτου, και περιελάμβανον ως επί το πλείστον σύμφωνα γράμματα· κατόπιν εξηγήθησαν προστιθεμένων και των φωνηέντων. Οι χρησμοί εγράφησαν παρά σοφωτάτων και προορατικών ανδρών και διαλαμβάνουν περί της βασιλείας των Οθωμανών, την άλωσιν της Βασιλευούσης και περί του τέλους των Τούρκων κατακτητών, το οποίον αναμένεται να γίνη εν ευθέτω «κολλυβικώ χρόνω» (προφ. Οσίου Παισίου του Αγιορείτου).
Οι προφητευθέντες χρησμοί εξηγήθησαν επί της βασιλείας Ιωάννου Η ́του Παλαιολόγου (1391-1448) και επί της εν Φλωρεντία Συνόδου (1438/1439) υπό του σοφωτάτου Πατριάρχου ΚΠόλεως Αγίου Γενναδίου Β ́του Σχολαρίου, κοσμικού έτι όντος και βασιλικού κριτού τω καιρώ εκείνω.
Η ερμηνεία των χρησμών εγένετο κατόπιν παρελεύσεως χιλίων εκατών ετών από της τελευτής του Μεγάλου Κωνσταντίνου (339), και μάλιστα ότε επέστη ο καιρός να ωφεληθούν οι Χριστιανοί. Οι χρησμοί εμπεριέχονται εις το βιβλίον Σύνοψις διαφόρων ιστοριών (1684), εις την Πατρολογίαν του Migne, εις σύμμεικτον τόμον της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης της Βενετίας (αρχ.18ου αι.), καθώς και εις τον υπ’ αριθ. 492/56 χαρτώον κώδικα (18ου αι.) της εν Άθω Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου.
Οι ίδιοι καταχωρούνται «μεθ’ ερμηνείας του Λασκάρεως» και εν τω υπ’ αριθ. 2147 κώδικι της μεγάλης Βασιλικής Βιβλιοθήκης της Κοπεγχάγης, υπότίτλον: «Ταύτα τα γράμματα ευρέθησαν εις μνημείον μαρμαρένιον
γεγραμμένα επί του τάφου του Μεγάλου Κωνσταντίνου· εξηγήθη δε ταύτα ες ύστερον κύρις Γεννάδιος ο Σχολάριος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως» (κώδιξ 15ου-16ου αι.).
Πέραν των ανωτέρω, εμπεριέχονται επίσης και εις διαφόρους άλλους κώδικας, συμφώνως με την πραγματοποιηθείσαν εμπεριστατωμένην μελέτην του Καθηγητού της Βυζαντινής και Νέας Ελληνικής Φιλολογίας Νίκου Α. Βέη, εις το έργον του: «Περί του ιστορημένου χρησμολογίου της Κρατικής Βιβλιοθήκης του Βερολίνου και του θρύλου του ̔ ̔Μαρμαρωμένου Βασιλιά ̓ ̓» (Codex Graecus fol. 62=297).
Ιδού τα αποκαλυπτικά επιγράμματα, τα οποία έτεροι τα δημοσιεύουν διαφοροτρόπως, δίχως όμως να χάνωνται τα πραγματικά νοήματα των λέξεων:
« Τ. πτ τ Ιδκτ. η β. σλ. τ. Ισμ λ. = Τη πρώτη της Ινδίκτου η βασιλεία του Ισμαήλ/
ο κλμν Μ. αμθ μλ δ. ν τρπσ. = ο καλούμενος Μωάμεθ μέλλει διά να τροπώση/
γν τ πλολγ. τ επτλφ κρτσ = γένος των Παλαιολόγων, την επτάλοφον κρατήσει,/
εσθ βσλσ εθν ππλ, κτρξ = έσωθεν βασιλεύσει, έθνη πάμπολλα κατάρξει/
κ τ νς ερμ μχρτ Εξν Πντ = και τας νήσους ερημώσει μέχρι του Ευξείνου Πόντου,/
Ισ. γν πθσ τ ογδ τ ιδκτ = Ιστρογείτονας πορθήσει, τη ογδόη της Ινδίκτου/
Πλπνσ κτξ τ. εντ τ ιδκτ = Πελοπόννησον κατάρξει τη εννάτη της Ινδίκτου·/
ε τ βρ τ μρ μλ δν στρτσ = εις τα βόρεια τα μέρη μέλλει διά να στρατεύση,/
τ δκτ τ. Ιδκτ τ Δλμ. τρπσ = τη δεκάτη της Ινδίκτου τους Δαλμάτας τροπώσει,/
πλ επσψ ετ χν Δλμ Πλμ = πάλιν επιστρέψει έτι χρόνον τοις Δαλμάταις, πόλεμον/
εγρ μγ. μρκ τ στβν. κτ = εγείρει μέγαν μερικόν τε συντριβήναι, και τα/
πθ κτφλ σνδ τ εσπρ δθλς = πλήθη και τα φύλα συνοδοί των εσπερίων διά θαλάσσης/
κ ξρ τ πλμ σνψ κ τε Ισμλ τρπς = και ξηράς τον πόλεμον συνάψουν και τον Ισμαήλ τροπώσουν./
Τ δ απγν. ατ βσλσ. ελτ = Το απόγονον αυτού βασιλεύσει έλαττον/ μκρ ολγ.
Τδ ξθν γν αμ μτ = μικρόν ολίγον. Το δε ξανθόν γένος άμα μετά/
τ πρκτρ ολν ισμλ τρπσ τ επτλφ = των πρακτόρων όλων Ισμαήλ τροπώσουν,την επτάλοφον/
επρν μττ πρνμν ττ. πλμ = επάρουν μετά των προνομίων· τότε πόλεμον/
εγρ εφλ. ηγρωμ μχ τππτ = εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον μέχρι της πεμπταίας/
ωρ κ φν βησ ττν στ στ = ώρας, και φωνή βοήσει τρίτον στήτε, στήτε/
μτ φβ. σπστ πλ σδ = στήτε· μετά φόβου, σπεύσατε πολλά σπουδαίως/
ετ δξ τ μρ αδρ ερτ γν θμστν = εις τα δεξιά τα μέρη, άνδρα εύρετε γενναίον, θαυμαστόν/
κ ρμλ. ττ εξτ δσπτ φλ = και ρωμαλαίον, τούτον έξετε δεσπότην, φίλος/
γ εμ υπχ κ ατ πρλβν = γαρ εμού υπάρχει, και αυτόν παραλαβόντες/
θλμ εμ πλρτ. = θέλημα εμόν πληρούτε»
Σημειωτέον, ότι η ΚΠολις ονομάζεται «επτάλοφος» ουχί μόνον εις τας προφητείας ταύτας, αλλά και εις πλείστα ιστορικά κείμενα. Επίσης, «Ιστρογείτονες» ωνομάζοντο οι προς τον Ίστρον ποταμόν [= τον Δούναβιν]
γειτονεύοντες λαοί, και με την λέξιν «Δαλμάταις» υπονοεί τους βορείως των Βαλκανίων εγκαταβιούντας λαούς.
Εις τα προφητευόμενα επί του σκεπάσματος του τάφου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όντως παρατηρείται μία καταπληκτική επαλήθευσις των γεγονότων, όπως:
1) Προφητεύεται η άλωσις της ΚΠόλεως υπό του Μωάμεθ Β ́του Πορθητού, βασιλεύοντος του Κωνσταντίνου ΙΑ ́ Παλαιολόγου [= «τη πρώτη της Ινδίκτου η Βασιλεία του Ισμαήλ ο καλούμενος Μωάμεθ, μέλλει διά να
τροπώση γένος των Παλαιολόγων, την επτάλοφον κρατήσει…»].> Η λέξις Ίνδικτος ή Ινδικτιών αποτελεί εκκλησιαστικόν μέτρον χρονολογήσεως, διαρκείας 15 ετών, αρχομένη από της 1 Σεπτεμβρίου [= αρχή του εκκλησιαστικού έτους]. Η χριστιανική εφαρμογή της ήρχισεν επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, αλλ’ επισήμως με νόμον του Ιουστινιανού το 537.
2) Προλέγεται η πρώτη ήττα, την οποίαν υπέστη η Οθωμανική αυτοκρατορία κατά τον φοβερόν πόλεμον του 1683-1699, ότε ο Μέγας Βεζίρης Καρά-Μουσταφά πασάς ηγήθη τεραστίας στρατιάς διά την
δευτέραν κατάληψιν της Βιέννης [= « πόλεμον εγείρει μέγαν μερικόν και συντριβήναι»].
3) Προλέγεται η κατατρόπωσις των Τούρκων υπό των συμμάχων Ελλήνων, Βουλγάρων και Σέρβων το 1912-1913 [= «και τα πλήθη και τα φύλλα… τον Ισμαήλ τροπώσουν»].
Την προφητείαν ταύτην διευκρίνησε πληρέστατα ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (προφ. αριθ. 181), λέγων εις τα Τσαραπλανά-Βασιλικόν τού Πωγωνίου Νομού Ιωαννίνων: «Το ποθούμενον θάρθη, όταν θάρθουν δυό
Πασχαλιές μαζί» [= Πράγματι, το 1912 αι εορταί Ευαγγελισμού και Πάσχα συνέπεσαν με το παλαιόν ημερολόγιον και ηλευθερώθησαν η Ήπειρος και πολά μέρη της Βορείου Ελλάδος].
4) Με την λέξιν «Απόγονον», προφανώς καλείται το νέον καθεστώς της Τουρκίας, το οποίον εδημιούργησεν ο Μουσταφά Κεμάλ, καταργών τους σουλτάνους [= όπερ θα βασιλεύση «έλαττον μικρόν ολίγον»].
5) Απομένει πλέον η πραγματοποίησις της υπολοιπομένης προφητείας, εις τας παραμονάς της οποίας ευρισκόμεθα, εάν γίνη σύγκρισις και με άλλας παραλλήλους [= «το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων (δορυφόρων) όλον Ισμαήλ τροπώσουν»].
<Συσχετισμός προφητειών>:
α) «Εις το τέλος των Ισμαηλιτών αποκαλυφθήσεται (ο Άγιος Βασιλεύς)» (προφ. Λέοντος ΣΤ ́ του Σοφού).
β) «Ακολουθεί η φθορά των εκ της Άγαρ, έπειτα θριαμβεύσει η Αποστολική Εκκλησία» (προφ. Αγαθαγγέλου Πολυείδου Ιβηρίτου).
γ) «Και κρατήσει επί Επταλόφου το Ξανθόν Γένος, εξ ή πέντε [= μήνας], και φυτευθήσονται εν αυτή λάχανα…» (προφ. Αγίου Μεθοδίου).
δ) « Οι Τούρκοι θα φύγουν αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν ως την Κόκκινη Μηλιά» [= εις τα βάθη της Ασίας]. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθή, το 1/3 θα βαπτισθή και μονάχα το 1/3 θα πάη στην Κόκκινη Μηλιά» (προφ. Αγίου Κοσμά του Αιτωλού].
ε) «Νίκη ορθοδόξων λαών και γενική σφαγή Αγαρηνών υπό ορθοδόξων. Μάχη επτά κρατών εις Κωνσταντινούπολιν. Τρία ημερονύκτια σφαγή. Νίκη του μεγαλυτέρου κράτους κατά των εξ κρατών. Συμμαχία εξ κρατών κατά του εβδόμου κράτους· τρία ημερονύκτια σφαγή. Παύσις πολέμου υπό Αγγέλου (Θεού-Χριστού) και παράδοσις Πόλεως Έλλησιν» (προφ. Ανωνύμου 1053 μ.Χ., εκ Κουτλουμουσιανού κώδικος Αγίου Όρους Άθω).
Άπασαι, λοιπόν, αι ιστορικαί προφητείαι, παλαιότεραι και νεώτεραι, συγκλίνουν εις την κατατρόπωσιν των Τούρκων με πρωταγωνιστάς τους Ρώσους, ομού μετ’ άλλων δορυφόρων· ήτοι και με άλλα Δυτικά κράτη. Ο πόλεμος ούτος θα είναι «έμφυλος» και «ηχριωμένος» [= δηλαδή θα πολεμήσουν πολλά χριστιανικά κράτη της Δύσεως, διεκδικούντα την ΚΠολιν με μεγάλην λύσσαν και αγριότητα].
Και αφού γίνη πρωτοφανής σφαγή, ο πόλεμος θα σταματήση με άνωθεν θείαν επέμβασιν. Εν τέλει, επειδή η Βασιλεύουσα θα είναι διεκδικουμένη υπό πολλών, θα αποδοθή εκεί οπού ανήκε και πρότερον [= εις τους Έλληνας], με κυβερνήτην πλέον τον εξ ύπνου εγερθησόμενον Άγιον Βασιλέα των Ελλήνων.
Προφανώς, τα γεγονότα ταύτα θα συμβούν καθ’ ον χρόνον ενθαρρυνομένη η Τουρκία από τους Δυτικούς θα εξέλθη εκ των συνόρων της [= «θα βγη από το καβούκι της»]. Τότε τα πράγματα θα αντιστραφούν [= όπως αντεστράφησαν δι’ ημάς το 1922], και τότε κατά παραχώρησιν Θεού θα αποπληρώση εις αντίμισθον όλας τας βαρβαρότητας και φρικαλεότητας, τας οποίας διέπραξε κατά τον ρούν της ιστορίας εναντίον όλων των λαών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και πέραν αυτής· καθώς και των 75 εθνοτήτων, τας οποίας εχώνευσεν ως κροταλικός όφις εν Μικρά Ασία [= Πόντω, Ιωνία, Καππαδοκία και Θράκη].
Ιδιατέρως όμως θα αποπληρώση τα όσα έπραξεν εναντίον του ημετέρου ορθοδόξου Ελληνικού λαού, όστις επλήρωσεν ίσως το μεγαλύτερον τίμημα εξ όλων των άλλων λαών.
Δυστυχώς, ο Τουρκικός Οθωμανισμός και ο Παπικός Δυτικισμός εστάθησαν εμπόδια εις το σχέδιον του Θεού, διά τον υπό των Ελλήνων πλήρη εκπολιτισμόν της ανθρωπότητος. Διά τούτο και μέλλουν εν καιρώ να
καταργηθούν αμφότεροι, συμφώνως τα εφεξής προφητευθέντα:
«Παύσις πολέμου υπό Αγγέλλου (Θεού-Χριστού) και παράδοσις Πόλεως τοις Έλλησιν. > Εξωθήσεται ορθόδοξος πίστις από Ανατολών μέχρι Δυσμών.
> Φόβος και τρόμος βαρβάρων υπ’ αυτής. > Παύσις του Πάπα και κήρυξις ενός Πατριάρχου δι’ όλην την Ευρώπην. > Εν πέντε και πεντήκοντα έτη το τέλος των θλίψεων, την δε εβδόμην ουκ έστι ταλαίπωρος, ουκ έστιν εξόριστος, επανερχόμενος εις τας αγκάλας της μητρός, αγαλλομένης. > Ούτως έστε,
ούτω γένοιτο. > Αμήν, Αμήν, Αμήν.
> Εγώ ειμί το Α και το Ω. > Πρώτος και έσχατος. > Τέλος μία ποίμνη και εις ποιμήν έσται εκ της αληθούς Ορθοδόξου πίστεως. > Αυτό γένοιτο. > Αμήν, Αμήν, Αμήν» (προφ. Ανωνύμου 1053 μ.Χ., εκ Κουτλουμουσιανού κώδικος Αγίου Όρους Άθω· σημειωτέον, ότι μέρος και άλλων χρησμών του ως άνω ανωνύμου και αγιωτάτου ανδρός εξεπληρώθη κατά γράμμα, γεγονός το οποίον βεβαιοί και την εκπλήρωσιν των ακολούθων).
[Εν Αγίω Όρει Άθω, τη Κυριακή των Αγίων Πάντων 2023]
