Tο Άγιον Όρος βασικά είναι αυτό που δεν φαίνεται. Για αυτό το λόγο πιστεύω πως αυτό που συμβαίνει εκεί είναι πολύ δύσκολο να μεταφερθεί σε κάποιον που δεν το έχει επισκεφθεί, αλλά και να φανερωθεί η αξία του και η προσφορά του.
Μια επίσκεψη στο Άγιον Όρος, είναι όνειρο ζωής του καθενός μας. Με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη μου, ήθελα να σταθώ σε μερικά σημεία:
Κατ’ αρχάς για το πώς αντιμετωπίζουν οι μοναχοί την ασθένεια.
Θα έλεγε κανείς την αντιμετωπίζουν με πίστη, υπομονή και καρτερικότητα. Ένας ηλικιωμένος μοναχός λέει:«Για 4 λόγους δίνει ο Θεός τις αρρώστιες: για τις αμαρτίες των γονέων μας, για τις αμαρτίες τις δικές μας, για να ασκηθούμε στην υπομονή και στην ταπείνωση και για έναν τέταρτο λόγο μου μόνο Εκείνος γνωρίζει».
Η συζήτηση και η επικοινωνία με τους παλαιότερους μοναχούς είναι εκπληκτική αλλά και εποικοδομητική ταυτόχρονα. Αγαλλιάζει η ψυχή σου και χαίρεσαι όταν κάθεσαι δίπλα τους, ακόμα κι όταν είναι κατάκοιτοι. Νοιώθεις ότι ξανανιώνεις όταν είσαι μαζί τους μαζί τους κι ας είναι υπερήλικες. Εκείνο που κάνει εντύπωση είναι η ηρεμία και η γαλήνη στο πρόσωπό τους.
Αμοιβή μας είναι οι συμβουλές, η πείρα, η σοφία και η ευχή τους. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά που έχουν να σου προσφέρουν, σου μεταδίδουν τον αέρα και την άνεση μιας άλλης ζωής.
Οι νέοι μοναχοί είναι πιο κοντά μας. Αντιμετωπίζουν την ασθένεια λιγότερο φιλοσοφημένα και πιο ορθολογιστικά. Οι περισσότεροι είναι μορφωμένοι, πολλές φορές με πτυχία περισσότερα του ενός.
Ένα δεύτερο σημείο είναι το πως αντιμετωπίζουν οι μοναχοί τον θάνατο. Χωρίς δεύτερη σκέψη, θα τολμούσα να πω χωρίς φόβο. Ίσως είναι και αυτός ένας από τους λόγους που είναι τόσο ήρεμοι, αφού δεν έχουν εξαρτήσεις.
Η προσφορά των μοναχών είναι γνωστή, πλούσια, διάφορη και μεγάλη. Είναι γνωστό ότι κατά την τουρκοκρατία το Άγιον Όρος αποτέλεσε όχι μόνο φύλακας της θρησκείας μας, της γλώσσας, των ιερών κειμηλίων μας, αλλά και αποτέλεσε κέντρο ενίσχυσης των καταδυναστευομένων.
Είναι γνωστό ότι οι κολώνες ενός έθνους είναι γλώσσα και η θρησκεία, το ‘’Περιβόλι της Παναγιάς’’ αγωνίστηκε ποικιλοτρόπως για να μη γκρεμιστούν. Ο βυζαντινολόγος και φιλοαγιορίτης Στήβεν Ράνσιμαν γράφει: «Οι Έλληνες έχουν μια κληρονομιά για την οποία μπορούν να αισθάνονται υπερήφανοι. μια κληρονομιά που δεν πρέπει να χαθεί μέσα στις εναλλασσόμενες υλικές καταστάσεις. Στους σκοτεινότερους αιώνες της Ελληνικής Ιστορίας η Εκκλησία ήταν εκείνη η οποία, παρόλες τις πολλές δυσκολίες, τις πολλές απογοητεύσεις και αυτές ακόμη τις ταπεινώσεις, μπόρεσε όχι μόνο να προσφέρει πνευματική ανακούφιση, αλλά και να συντηρήσει και διατηρήσει τις παραδόσεις του Ελληνισμού. Οι μοντερνιστές συχνά υποτιμούν τον ρόλο της…».
Η ιστορία του Αγίου Όρους ανέδειξε περισσότερους από 300 αγίους, οι οποίοι δεν εργάσθηκαν μόνο για την ατομική τους σωτηρία και την εξασφάλιση της βασιλείας των ουρανών, αλλά έγραψαν, δίδαξαν, βοήθησαν απογοητευμένους, ίδρυσαν μονές, έκτισαν εκκλησίες και σχολεία, έγιναν μητροπολίτες και πατριάρχες κι επηρέασαν πολλούς στο αγαθό, δίκαιο και τίμιο.
Οι Άγιοι τα χαρίσματα δεν τα φύλαξαν για τον εαυτό τους, αλλά τα πρόσφεραν απλόχερα σε όσους ζητούσαν και είχαν ανάγκη. Όπως μερικοί χαίρονται μόνο όταν παίρνουν, εκείνοι ικανοποιούνται με το να δίνουν. Όμως για να δώσουν και να βοηθήσουν επιτυχώς τους άλλους, είχαν βοηθήσει καλά πρώτα τον εαυτό τους, στην αγιορείτικη σχολή της ησυχίας για πολλά χρόνια, φτάνοντας σε υψηλά επίπεδα αυτογνωσίας, αδελφογνωσίας και θεογνωσίας. Ο σύγχρονος άνθρωπος συχνά γνωρίζει πολλά και μερικές φορές αγνοεί τον εαυτό του, έτσι ταλαιπωρείται έχοντας απαιτήσεις.
Το έργο των μοναχών του Αγίου Όρους, δεν ήταν αφιλάνθρωπο ούτε ενδιαφέρονταν εγωιστικά μόνο για τη σωτηρία του εαυτού τους. Ο μοναχός είναι μόνος, αλλά όχι απομονωμένος και μισάνθρωπος. Είναι μόνος και σιωπηλός, γιατί ζητά την κοινωνία και την κουβέντα με τον Θεό. Το κύριο έργο των μοναχών και η μεγαλύτερη προσφορά στην Εκκλησία και στον κόσμο είναι δια της προσευχής. Ένα έργο που δεν φαίνεται, δεν φαντάζει και δεν διαφημίζεται, αλλά που δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και δεν έχει αποτελέσματα. Αν πιστεύουμε στον Χριστό και στους λόγους Του στο Ευαγγέλιο, η καλύτερη επικοινωνία μαζί Του είναι δια της προσευχής. Αυτή η προσευχή των ταπεινών μοναχών βοηθά τον κόσμο κι επιμηκύνει το έλεος του Παναγάθου Θεού. Οι μοναχοί, όπως είπαν, κατά κάποιον τρόπο, είναι οι επαγγελματίες προσευχόμενοι. Προσεύχονται και για εκείνους που δεν προσεύχονται ή δεν μπορούν ή δεν θέλουν.
Με την ευλογία τους και αφού μας επισήμαναν την υποχρέωση μας να ενημερώνουμε τον κόσμο για θέματα υγείας, γράφουμε την παρακάτω ιατρική ενημέρωση.
Προσοχή στη μεγάλη αύξηση εμφάνισης, του καρκίνου θυρεοειδούς
Παρατηρούμε μια αύξηση του καρκίνου του θυρεοειδούς τα τελευταία χρόνια. Αυτή η αύξηση αφορά τόσο ενήλικες όσο παιδιά και εφήβους. Επιστημονικά συνδέεται κυρίως με τη ραδιενέργεια. Η επιστημονική κοινότητα πλέον ενοχοποιεί το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ, το 1986, για την αύξηση αυτή, δεδομένων των στοιχείων της κίνησης του νέφους προς τα Βαλκάνια και στη συνέχεια στον ελλαδικό χώρο. Άλλοι παράγοντες της αύξησης φαίνεται πως είναι γενικότερα η ρύπανση του περιβάλλοντος, η προηγούμενη ακτινοβολία που έχει δεχθεί για άλλη πάθηση στο κεφάλι ή στο λαιμό και μάλιστα σε νεαρή ηλικία και βέβαια η κληρονομικότητα.
‘’Χαρακτηριστικό της αύξησης της εμφάνισης του’’, τονίζει ο χειρουργός θυρεοειδούς Σταύρος Τσιριγωτάκης, ‘’είναι ότι στις 10 επεμβάσεις θυρεοειδούς που διενεργούμε στην κλινική χειρουργικής θυρεοειδή του Ευγενιδείου Θεραπευτηρίου, οι 6-7 αφορούν καρκίνο. Και το ανησυχητικό είναι ότι εμφανίζονται,πλέον και σε πολύ μικρές ηλικίες, σε παιδιά15 και 17 χρόνων’’.
«Μια συχνή παρανόηση για τον καρκίνο του θυρεοειδούς είναι ότι είναι συχνά ονομάζεται “καλός καρκίνος”, επειδή η πρόγνωση για τους περισσότερους ασθενείς είναι εξαιρετική», αλλά τελικά ‘’δεν είναι καλός καρκίνος’’ λέει ο Σταύρος Τσιριγωτάκης. Αυτό υπονομεύει τη σοβαρότητα της νόσου και δεν είναι απολύτως αληθές. Ο καρκίνος του θυρεοειδή είναι ‘’καλός καρκίνος’’ όταν διαγνωστεί έγκαιρα, διαφορετικά ταλαιπωρεί τους ασθενείς.
Επίσης οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση, θα πρέπει να λαμβάνουν θεραπεία αλλά και να ελέγχονται, για όλη τους τη ζωή.
Όταν οι κλινικοί γιατροί διαγνώσουν τον καρκίνο του θυρεοειδούς, είναι μια ευκαιρία για να μεταβιβάσουν τα μηνύματα με τέτοιο τρόπο ώστε οι ασθενείς να κατανοήσουν τη σοβαρότητα της κατάστασής τους. Ενώ οι περισσότεροι ασθενείς μετά από σωστή και εξατομικευμένη θεραπεία δεν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, για ορισμένους ασθενείς υπάρχει βέβαια ο κίνδυνος για υποτροπή. Όλοι αυτοί οι ασθενείς πρέπει να παρακολουθούνται συστηματικά για την υγεία τους.
Επίσης, ορισμένοι καρκίνοι του θυρεοειδή είναι πιο επιθετικοί και δεν αντιμετωπίζονται εύκολα, αυτό καταδεικνύει τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης. Οι παθολόγοι κυρίως αλλά και οι γενικοί γιατροί, που βλέπουν τον μεγαλύτερο όγκο ασθενών, καλό είναι να διενεργούν μια ψηλάφηση του λαιμού των ασθενών τους, που μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε λίγα λεπτά και αυτή η σύντομη εξέταση μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση των αποτελεσμάτων. Δεν αναφέρουμε τους ενδοκρινολόγους, αφού είναι εξειδεικευμένοι με αυτή τη νόσο και σίγουρα διενεργούν πλήρη έλεγχο.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΕΠΙΛΟΓΗΣ Ο ΥΠΕΡΗΧΟΣ
Σαν εξέταση επιλογής για τον καρκίνο του θυρεοειδούς, χαρακτηρίζει το υπερηχογράφημα, ο χειρουργός θυρεοειδούς και παραθυρεοειδών αδένων Σταύρος Τσιριγωτάκης. «Με νέα εξελιγμένα μηχανήματα και με την υψηλή εκειδίκευση που έχουν ορισμένοι ακτινοδιαγνώστες, έχουμε πολύ μεγάλη προσέγγιση στην τελική διάγνωση του ασθενούς, πριν ο ίδιος χειρουργηθεί. Ο στόχος του υπερηχογραφήματος είναι ο χαρακτηρισμός των όζων σε όση το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια και συνάφεια με το τελικό αποτέλεσμα του χειρουργείου, ώστε να σχεδιάσουμε και να διενεργήσουμε την κατάλληλη εξατομικευμένη επέμβαση που χρειάζεται ο ασθενής αλλά και να κάνουμε καλύτερο σχεδιασμό της θεραπείας που πιθανόν να χρειαστεί. Μπορούμε επίσης να πάρουμε άριστες πληροφορίες για τους λεμφαδένες του λαιμού, αφού πολλές φορές πρέπει να τους αφαιρέσουμε μαζί με τον θυρεοειδή, για να είναι βέλτιστη η επέμβαση μας. Υπάρχει η δυνατότητα δηλαδή ανίχνευσης λεμφαδένων που είναι διηθημένοι από τον καρκίνο και η αφαίρεση τους είναι απαραίτητη και συμπληρώνει την θυρεοειδεκτομή και σίγουρα από αυτή εξαρτάται η πρόγνωση του ασθενή. Είναι μια διαδεδομένη εξέταση, ανώδυνη και ευρέως διαθέσιμη».
Ο Σταύρος Τσιριγωτάκης επισημαίνει ότι κάθε διόγκωση στο λαιμό πρέπει να μας οδηγεί στο γιατρό και καλεί όλους τους γιατρούς, συμπεριλαμβανομένων και των γενικών ιατρών να βοηθούν στην αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με τον καρκίνο του θυρεοειδή και να συστήνουν στους ασθενείς τους τη σημασία της διενέργειας ελέγχου του λαιμού τους κατά τον ετήσιο προληπτικό τους έλεγχο.
Θα δίνεται έτσι η δυνατότητα στους ασθενείς να κατανοούν τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας όταν χρειάζεται.
Σταύρος Τσιριγωτάκης
Χειρουργός Θυρεοειδή και Παραθυρεοειδών Αδένων
Τακτικό μέλος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας
Τακτικό μέλος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας Ενδοκρινών Αδένων
Τακτικό μέλος του Αμερικανικού Κολλεγίου Χειρουργών
Τηλ. επικοινωνίας: 6986 989220
www.tsirigotakis.gr
info@tsirigotakis.gr
