Με αφορμή την εικόνα του όπου ένας νέος, φιλόπατρις ασκητής του Αγίου Όρους, σκαρφάλωσε σ’ ένα ψηλό βράχο και κρατούσε τη σημαία της πατρίδος ψηλά, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο που διέτρεχε, αναγνώστης του ΒΗΜΑΤΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ , έγραψε κάποιους στίχους για την πατρίδα, που ορφάνεψε και αναζητά καταφύγιο στις Ιερές Μονές και στους Ναούς.
Η ΠΑΤΡΙΣ ΕΝ ΑΣΤΟΡΓΙΑ
Πάνω στον Παρθενώνα είχε η πατρίς
κτισμένη τη φωλιά της και ευτυχής
εδόξαζε τον Κύριο στον ουρανό:
ευχαριστώ, Θεέ μου, ευχαριστώ
έχω τα όριά μου και το λαό.
Μα ήρθαν χρόνοι σκότους και εχθρικοί
θρήνος τη συνταράζει πώς να σταθεί;
Και τη φωλιά αφήνει γοργοπετά!
Στο Άγιον Όρος φτάνει και ακουμπά…
την είδα στη σημαία του Ασκητή
στην άκρη ενός βράχου να την κρατεί…
κι’ ο άνεμος απλώνει τ’άγιο πανί…
-Πατρίς, στο Νέο Χώμα φωλιά θα βρεις.
Θάρρει με φίλια τέκνα θα φρουρηθείς.
Θάρρει με ράσο πάλι θ’ανορθωθείς!
