Ι.Μ.ΒΕΡΟΙΑΣ: Το απόγευμα της Παρασκευής, 14ης Μαρτίου, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στη Β’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Ποίον σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον; … απορώ και εξίσταμαι».
Τη δικαιολογημένη απορία του να εγκωμιάσει επάξια την ιερή μορφή της Παναγίας Παρθένου, της Υπεραγίας Θεοτόκου, εκφράζει ο ιερός υμνογράφος.
Εκατοντάδες είναι τα εγκώμια που συνέθεσαν οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας προς τιμήν της Κυρίας Θεοτόκου. Εκατοντάδες και τα «χαίρε» που της απευθύνει και ο ιερός ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου της, τη δεύτερη στάση του οποίου ψάλαμε κι εμείς απόψε, εδώ, στον ιερό ναό της Παναγίας στην Αλεξάνδρεια.
Είναι όμως τόσο ανυπέρβλητο το μεγαλείο της Παναγίας μας, τόσο εντυπωσιακά τα χαρίσματά της, τόσο απαστράπτουσα η καθαρότητα της ψυχής και της ζωής της, τόσο μοναδική η χάρη την οποία έλαβε από τον Θεό και την οποία εφύλαξε διά βίου η Υπεραγία Θεοτόκος, αλλά και τόση η τιμή που απολαμβάνει πλησίον του Υιού της στον ουρανό, ώστε υπερβαίνουν τις δυνατότητες του ανθρώπου να τις περιγράψει και πολύ περισσότερο να τις εγκωμιάσει.
Η αδυναμία μας να υμνήσουμε και να εγκωμιάσουμε επαξίως την Παναγία μητέρα μας δεν θα πρέπει όμως να μας αποτρέπει από το να την υμνούμε και πολύ περισσότερο να μας απομακρύνει από κοντά της. Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι η αγάπη της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου μας και μητέρας όλων των χριστιανών είναι απέραντη προς τα παιδιά της, προς όλους εμάς. Γι᾽ αυτό και μας θέλει όλους κοντά της, μας θέλει όλους κάτω από τη μητρική της σκέπη.
Και όχι μόνο μας θέλει κοντά της, αλλά θέλει να ακούει και την αγάπη μας, έστω και εάν είναι αδέξια τα εγκώμιά της, έστω και εάν είναι απλώς ταπεινά ψελλίσματα, γιατί είναι έκφραση της αγάπης μας προς Αυτήν και μας διδάσκουν τα πολλά χαρίσματα και της αρετές της.
Και όπως ένας άνθρωπος, που βρίσκεται μέσα έναν ανθισμένο κήπο, εξέρχεται με διαφορετική διάθεση και διαφορετική αίσθηση του κόσμου γύρω του, το ίδιο συμβαίνει και με εμάς, όταν βρισκόμαστε μέσα στον λειμώνα των αρετών και των χαρίτων της Παναγίας μητέρας μας. Τότε αισθανόμαστε το κάλλος των αρετών της, τότε συνειδητοποιούμε τη διαφορά μας από Εκείνη, την Κεχαριτωμένη Κόρη της Ναζαρέτ και πάναγνη Μητέρα του Κυρίου μας, τότε παρακινούμεθα από Αυτήν να μιμηθούμε τις αρετές της.
Η προσπάθειά μας μάλιστα να αποκτήσουμε τις αρετές της Παναγίας μας την ευχαριστεί περισσότερο από κάθε εγκώμιο και κάθε έπαινο. Και την ευχαριστεί, γιατί δεν είναι απλώς κάποια λόγια που μπορεί να τα λέμε εύκολα ή που μπορεί και να μας συγκινούν και να μας κατανύγουν στιγμιαία, αλλά γιατί προϋποθέτει τη συμμετοχή ολοκλήρου του εαυτού μας για να αλλάξουμε κάποιες συνήθειές μας και να απαλλαγούμε από κάποιες αδυναμίες μας. Προϋποθέτει ο αγώνας μας αυτός μερικές φορές και κόπο και δυσκολία και θυσία, που δείχνουν την αγάπη μας προς την Παναγία μητέρα μας, δείχνουν ότι πράγματι την σεβόμεθα και την τιμούμε, ότι αναγνωρίζουμε την αγιότητά της και την θεωρούμε πρότυπο και υπόδειγμα και της δικής μας ζωής.
Η προσπάθειά μας όμως να μιμηθούμε τις αρετές της Υπεραγίας Θεοτόκου της είναι ευάρεστη και για έναν ακόμη λόγο, γιατί η Παναγία μας επιθυμεί και επιδιώκει τη σωτηρία μας. Γνωρίζει ότι ο αληθινός προορισμός του ανθρώπου είναι να βρίσκεται κοντά στον Υιό της. Γνωρίζει ότι, καθώς ο άνθρωπος είναι πλασμένος από τον Θεό, μόνο κοντά του μπορεί να βρεί την πραγματική ευτυχία.
Γι’ αυτό και η Υπεραγία Θεοτόκος προσεύχεται στον Υιό της νυχθημερόν για τη δική μας σωτηρία, μεσιτεύει για τα προβλήματα που μας απασχολούν και είναι πάντοτε πρόθυμη να μας βοηθήσει με τη χάρη της να προοδεύσουμε πνευματικά και να επιτύχουμε τον σκοπό της ζωής μας. Όταν, λοιπόν, μας βλέπει να μιμούμεθα τις αρετές της, χαίρεται και ευφραίνεται, γιατί με την προσπάθειά μας της εκφράζουμε την τιμή και τον σεβασμό μας.
Και ποιες είναι οι αρετές της Υπεραγίας Θεοτόκου που μπορούμε και εμείς να μιμηθούμε; Είναι κυρίως η υπακοή στο θέλημα του Υιού της και η καθαρότητα της ψυχής της.
Η υπακοή στο θέλημα του Θεού ήταν αυτή που την διαφύλαξε καθαρή και αγνή μέσα σε έναν κόσμο αμαρτωλό, αλλά και αυτή η οποία την αξίωσε να υψωθεί και να τιμηθεί περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο, όταν χάριν της καθαρότητός της ο Θεός την επέλεξε για να γίνει Μητέρα του Υιού του. Μέσα σε τόσα εκατομμύρια γυναίκες και μέσα σε τόσους αιώνες ο Θεός επέλεξε την Παναγία μας.
Αυτές τις δύο αρετές ας προσπαθούμε να αποκτήσουμε και εμείς, ώστε να υμνούμε και να δοξάζουμε την Παναγία μας «ψυχαίς καθαραίς και αρρυπώτοις χείλεσι» και να έχουμε τη χάρη και την ευλογία της.