ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΔΟΒΡΑ: Το μεσημέρι της Παρασκευής 28 Φεβρουαρίου τελέστηκε στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά σε κλίμα συγκινήσεως η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού καθηγουμένου αυτής Αρχιμ. Παντελεήμονος Κορφιωτάκη.
Προέστη ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, ενώ έλαβαν μέρος οι Μητροπολίτες Εδέσσης κ. Ιωήλ, Άρτης κ. Καλλίνικος, Ιερισσού κ. Θεόκλητος, Κίτρους κ. Γεώργιος, Γρεβενών κ. Δαβίδ, Τρίκκης κ. Χρυσόστομος, Νέας Κρήνης κ. Ιουστίνος, Λαγκαδά κ. Πλάτων, Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος και οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Ρηγίου κ. Ειρηναίος και Σκοπέλου κ. Νικόδημος.
Παρέστησαν οι τοπικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές, εκπρόσωποι μοναστικών αδελφοτήτων, κληρικοί και πλήθος πιστών.
Το μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, Προέδρου της Δ.Ι.Σ. ανέγνωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γρεβενών κ. Δαβίδ.
Ομίλησαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος, εκ μέρους των παρισταμένων Αρχιερέων, ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Πρόδρομος Γκιρτζαλιώτης, εκ μέρους της αδελφότητος της Ιεράς Μονής και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Ακολούθησε λιτανευτική πομπή προς το κοιμητήριο της Ιεράς Μονής όπου έγινε η ταφή της σορού του κεκοιμημένου καθηγουμένου.
Διαβάστε την ομιλία φΜητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος
«Αρεστή γάρ ην Κυρίω η ψυχή αυτού».
Με αυτή την ακλόνητη πεποίθηση σε προπέμπουμε σήμερα για τον ουρανό. Υπάκουος σε όλη σου τη ζωή στην κλήση και το θέλημα του Κυρίου μας, δεν ήταν δυνατόν να μην υπακούσεις και σε αυτήν την ιδιαίτερη και ανεπανάληπτη κλήση, την οποία σου απηύθυνε ο Κύριος του Αμπελώνος χθές, κατά την ημέρα της 30ής επετείου της εις πρεσβύτερον χειροτονίας σου. Γιά αυτήν προετοιμαζόσουν άλλωστε, όχι μόνο από εκείνη την ημέρα αλλά σε όλη σου τη ζωή και πολύ περισσότερο τις τελευταίες ημέρες της ασθενείας σου.
Προνοητικός, προσεκτικός και επιμελής κατά πάντα μερίμνησες και αυτές τις δύσκολες προσωπικές σου στιγμές για τη διευθέτηση και της παραμικρής ακόμη λεπτομερείας, ώστε να είσαι κατά το δυνατόν έτοιμος να παραστείς ενώπιον του Κυρίου σου, δίδοντας παράδειγμα άριστο συνεπούς και συνετού κληρικού και πνευματικού πατρός σε όλους τους πατέρες της Μονής και όχι μόνο.
Σε γνώρισα όταν ήλθες στη Θεσσαλονίκη, πρωτοετής φοιτητής της Νομικής, πρίν από 45 περίπου χρόνια. Και από τότε συνεδέθης μαζί μου και έζησες κοντά μου, δίπλα μου, τα περισσότερα χρόνια της ζωής σου, περισσότερα και από αυτά που έζησες με τους κατά σάρκα γονείς σου. Έζησες κοντά μου με αγάπη ανιδιοτελή, με αφοσίωση απεριόριστη, με πιστότητα υποδειγματική, με υπακοή τελεία, με ταπείνωση και με προθυμία να βοηθήσεις στα πάντα, να εξυπηρετήσεις τους πάντες, κυρίως όμως να διακονείς τους ανθρώπους και τον Θεό. Αυτόν διακόνησες από τα νεανικά σου χρόνια στη Χριστιανική Καταφυγή του Αγίου Δημητρίου, της οποίας υπήρξες από τα πρώτα μέλη και βασικά στελέχη. Και ο Θεός σε αξίωσε να διακονήσεις και τον όσιο Γεράσιμο τον Μικραγιαννανίτη, όσες φορές οι υποχρεώσεις της Καλύβης τον έφεραν στην Αθήνα, αλλά και τη μακαριστή Γερόντισσα της Ιεράς Μονής Παναγίας Γοργοεπηκόου Μάνδρας, η οποία και σε αγαπούσε βαθύτατα.
Θα μπορούσες να διαπρέψεις ως νομικός. Αλλά εσύ, αντίθετα προς τον νομικό του Ευαγγελίου, επέλεξες να αφιερώσεις τον εαυτό σου στον Θεό. Με ακολούθησες, πρώτος εσύ, όταν ο Θεός με κατέστησε Επίσκοπο της Αποστολικής αυτής Μητροπόλεως, για να ζήσεις και να διακονήσεις κοντά μου, αναλαμβάνοντας παρά το νεαρό τότε της ηλικίας σου μία μεγάλη και διπλή ευθύνη, την ευθύνη της εκ βάθρων ανακαινίσεως της Ιεράς Μονής της Παναγίας Δοβρά και της συνολικής αναδιοργανώσεώς της, και παράλληλα την ευθύνη της ηγουμενίας.
Ανέλαβες με βαθειά συναίσθηση του βάρους αλλά και με απόλυτη αφοσίωση και εμπιστοσύνη στον Θεό και στην Κυρία Θεοτόκο. Προσέφερες στη διακονία αυτή όχι μόνο τον εαυτό σου και τη ζωή σου, όχι μόνο τα τάλαντα και τα χαρίσματα που σου έδωσε πλούσια ο Θεός, αλλά και όλη την πατρική σου περιουσία, με την οποία ανακαινίσθηκε εξ ολοκλήρου το Καθολικό της Μονής μας και ανεγέρθησαν τα πρώτα κτίρια, τα απαραίτητα για τη λειτουργία της. Έγινες έτσι κτίτορας της ιστορικής και μαρτυρικής αυτής Μονής, όπως σου είχε αποκαλύψει η Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας, την οποία πρίν ακόμη να έλθουμε στη Βέροια, πρίν ακόμη να ακούσεις ποτέ το όνομα αυτής της Μονής, που δεν υφίστατο τότε, είχες δεί και την είχες ακούσει να σου λέει: «στή Δοβρά, στη Δοβρά».
Αφοσιώθηκες στο έργο αυτό και διακόνησες τους αδελφούς σου, τους μεγαλύτερους πατέρες που εγκαταβίωσαν μαζί σου και εργάσθηκαν για την επανίδρυση της Ιεράς Μονής της Παναγίας Δοβρά, ως αδελφός και ως πατέρας, αλλά και τους νεωτέρους ως τέκνα σου πνευματικά, με πολλή αγάπη, στοργή και διάκριση, και ήσουν καθημερινά για όλους παράδειγμα στα πάντα: στην ταπείνωση, την υπακοή, την προσευχή, την αγάπη προς τον Θεό και την Κυρία Θεοτόκο και τους αγίους, την εργατικότητα και την αφοσίωση στο πνευματικό έργο που ανέλαβες όχι μόνο χάριν της Αδελφότητος αλλά και χάριν των εκατοντάδων ψυχών που ανέπαυες στο μυστήριο της εξομολογήσεως, εκδαπανώντας τον εαυτό σου.
Αγάπησες την Ιερά αυτή Μονή και το έργο το οποίο σου εμπιστεύθηκα, και το υπηρέτησες με συγκινητική αυταπάρνηση και με τον τελειότερο τρόπο. Ήσουν πάντοτε παρών στη Μονή, πρώτος στις Ακολουθίες, πρώτος και σε όλες τις δραστηριότητες και τις ανάγκες της. Προτίμησες να στερηθείς ακόμη και τις προσκυνηματικές εκδρομές της Ιεράς μας Μητροπόλεως, ακόμη και το να συνοδεύσεις τον Επίσκοπό σου σε κάποια πανήγυρη η σε άλλη Μητρόπολη, ακόμη και στο κελλί μας στο Άγιον Όρος, προκειμένου να μην αφήσεις έστω και για λίγες ημέρες την Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά και την Ιερά αυτή Αδελφότητα.
Και όταν πρίν από μερικά χρόνια η μητέρα σου είχε ανάγκη της παρουσίας σου, επέλεξες να έλθει εκείνη στη Βέροια, για να μην είσαι μακριά της αλλά και συγχρόνως για να μην είσαι μακριά από τη διακονία σου.
Το έργο σου όλα αυτά τα χρόνια ήταν έργο υπακοής. Ποτέ δεν αρνήθηκες να κάνεις κάτι ό,τι και αν ήταν. Ποτέ δεν αρνήθηκες οτιδήποτε και αν σου είπα. Πάντοτε ρωτούσες, ενώ μπορούσες να αποφασίσεις και μόνος σου, όχι γιατί δεν ήθελες να αναλάβεις εσύ την ευθύνη, αλλά γιατί ήσουν άνθρωπος της υπακοής και της ταπεινώσεως. Ποτέ άλλωστε δεν επεδίωξες την προβολή, ποτέ δεν επεδίωξες να προηγείσαι των άλλων, ακόμη και όταν προηγείσο λόγω της θέσεώς σου η και των πρεσβείων της ιερωσύνης. Τα απέφευγες όλα αυτά από βαθειά και ειλικρινή ταπείνωση, και επειδή γνώριζες ότι δεν έχουν σημασία και αξία για τον άνθρωπο και πολύ περισσότερο για τον μοναχό και τον κληρικό, αλλά σημασία έχει η θέση που έχει ο Θεός στην ψυχή μας και η θέση που Εκείνος θα μας δώσει κατά την ημέρα της κρίσεως.
Θα μπορούσα να πώ, αγαπητό μου παιδί, πολλά για σένα αυτή την ώρα. Γιά τη λεπτότητα και την καλλιέργεια της ψυχής σου, για την αγάπη και την ελεήμονα πάντοτε διάθεσή σου προς όλους, για τη μέριμνα και τη φροντίδα για όλους και για όλα, ακόμη και για τα μικρά ζωάκια της Μονής μας, που τα είχες και αυτά υπό την προστασία σου, για την τάξη που σε διέκρινε χωρίς να γίνεσαι κουραστικός, για τη διάκριση και τη διακριτικότητα που σε χαρακτήριζε, για την εξομολόγησή σου.
Δεν θα επεκταθώ όμως άλλο, γιατί η σιωπή σου έκανε τα αφανή εμφανή σε όλους, όπως αποδεικνύεται και από την αγάπη και τη συγκίνηση των ανθρώπων που εκφράζεται αυτές τις ημέρες και σήμερα ιδιαιτέρως. Δεν έχεις άλλωστε ανάγκη από ανθρωπίνους επαίνους. Λίγο πρίν να μνημονεύσει η Εκκλησία μας «τών εν ασκήσει λαμψάντων ανδρών και γυναικών», λίγο πρίν να υπενθυμίσει σε μας τους περιλειπομένους «τήν εξορία του Αδάμ από τον παράδεισο», εσύ ίστασαι πρό των πυλών του έτοιμος να εισέλθεις ανταποκρινόμενος στη γλυκυτάτη φωνή του Κυρίου μας «εύ δούλε αγαθέ και πιστέ, επί ολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω».
Η σημερινή πένθιμη και οδυνηρή για μας ημέρα είναι για σένα «καιρός ευπρόσδεκτος» και «ημέρα σωτηρίας». Και ενώ εμείς προετοιμαζόμεθα για «τό μέγα της νηστείας πέλαγος», εσύ το διαπλέεις ήδη για να φθάσεις στο δικό σου Πάσχα, στη βασιλεία του Θεού.
Η πατρική μου αγάπη και στοργή σε συνοδεύουν
-120x86.jpg)
