“Γέροντα, τού είπα, έχω τήν εξής απορία: οι μάρτυρες τού Ελληνικού Γένους καί τής Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπερβαίνουν τά δέκα εκατομμύρια. Ο καλός Θεός δέ θά λυπηθεί κάποτε τούς Έλληνες καί όλο αυτό τό αίμα τών μαρτύρων, ώστε νά μάς δώσει τήν Κωνσταντινούπολη πάλι πίσω;…
– Παιδί μου, Χρήστο, μού απάντησε, ο Θεός μάς λυπήθηκε τό 1920 καί ήθελε νά μάς τή δώσει.
Τό θωρηκτό ”ΑΒΕΡΩΦ” καί τό θωρηκτό ”ΚΙΛΚΙΣ” είχαν ελλιμενιστεί στόν Κεράτιο κόλπο τής Κωνσταντινούπολης, αλλά εμείς , τότε, είχαμε μία μεγάλη αμαρτία. Ήμασταν βλάσφημοι.
Βρίζαμε τά Θεία καί, δυστυχώς , ξέρω ότι θά σέ στενοχωρήσω, αλλά πρέπει νά σού τό πώ, περισσότερο βλάσφημοι ήταν οι Έλληνες αξιωματικοί. Η Τουρκία έχει τά κόλλυβα στό ζωνάρι της καί θά διαλυθεί. Εγώ είμαι γέρος δέ θά προλάβω νά τά δώ. Εσύ, όμως είσαι νέος καί θά τά δείς.”
*Μαρτυρία τού κ. Τσιαλίκη Χρήστου στό βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑ’Ι’ΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ,τόμος β’