«ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΓΕΡΝΟΥΝ… Αστούς να γεράσουν με την ίδια αγάπη που σε άφησαν να μεγαλώσεις…
αφήστε τους να μιλάνε και να λένε ιστορίες επαναλαμβανόμενες με την ίδια υπομονή και ενδιαφέρον που άκουγαν τη δική σας στα παιδικά σας χρόνια… άσε τους να κερδίσουν, όπως τόσες φορές. σε άφηναν να κερδίσεις… άσε τους να χαρούν τους φίλους τους όπως άφηναν εσένα… αφήστε τους να απολαύσουν τις συζητήσεις με τα εγγόνια τους γιατί σας βλέπουν σε αυτά…
αφήστε τους να χαρούν να ζουν ανάμεσα στα αντικείμενα που τους συνόδευαν εδώ και πολύ καιρό, γιατί υποφέρουν όταν νιώθουν ότι αρπάζουν κομμάτια αυτής της ζωής… ας κάνουν λάθος, όπως τόσες φορές που έκανες λάθος και δεν σε ντρόπιασαν διορθώνοντάς σε…
ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ και προσπαθήστε να τους κάνετε ευτυχισμένους στο τελευταίο κομμάτι του μονοπατιού που έχουν να διανύσουν. δώστε τους ένα χεράκι, όπως σας έδωσαν και σας όταν ξεκινήσατε το ταξίδι σας!
(«Τίμα τη μητέρα και τον πατέρα σου και οι μέρες σου θα είναι ευτυχισμένες στη γη».) –
