Ιεροσόλυμα: Μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν, ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείον λόγον, τονίζων τήν αναγκαιότητα διατηρήσεως της συνοχής μεταξύ αδελφών της ιδίας οικογενείας, δηλαδή της Εκκλησίας…
η οποία είναι ο φιλόξενος και ασφαλής οίκος, ο συνάγων τους πιστούς και θεμελιών αυτούς εν τη πέτρα των εντολών της αγάπης καί της αρμονίας, ιδία δε ανεφέρθη εις την διατήρησιν αγαστών σχέσεων του κοινωνικού ιστού της κώμης Κούφρ Σμέα.
Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, προεξήρξε Θείας Λειτουργίας εν τώ νεοδμήτω περικαλλεί Ναώ των Αγίων Κωνσταντίνου καί Ελένης εις την κώμην Κούφρ Σμέα, την πρωίαν του Σαββάτου 10ης Φεβρουαρίου 2024.
Τόν Μακαριώτατον εσυνώδευσαν και συνελειτούργησαν μετ’ αυτού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης Αρίσταρχος και ο παρεπιδημών Μητροπολίτης Καζάν κ. Κύριλλος του Πατριαρχείου Μόσχας, τους οποίους υπεδέχθη ενθέρμως η Κοινότης της κώμης ταύτης, μεταξύ των οποίων καί μεγάλος αριθμός Σείχηδων της φυλής των Δρούζων. Ο επί κεφαλής του Τοπικού Συμβουλίου του Κούφρ Σμέα, κ. Yasser Ghadhban καί μέλη του Συμβουλίου υπεδέχθησαν τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν, τους Προέδρους και τα μέλη των τοπικών Ποιμαντικών Συμβουλίων της Ιεράς Μητροπόλεως Άκκρης – Πτολεμαίδος. Ο Έλλην Πρόξενος εις την Χάϊφαν κ. Κωνσταντίνος Ζηνόβιος καί ο Πρόξενος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Δρ. Amin Safiya ήσαν μεταξύ των παρευρισκομένων εις την θείαν Λειτουργίαν, τη συμμετοχή πυκνού εκκλησιάσματος εντοπίων και Χριστιανών εκ των ομόρων πόλεων και κωμών της Γαλιλαίας.
Μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν, ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείον λόγον, τονίζων τήν αναγκαιότητα διατηρήσεως της συνοχής μεταξύ αδελφών της ιδίας οικογενείας, δηλαδή της Εκκλησίας, η οποία είναι ο φιλόξενος και ασφαλής οίκος, ο συνάγων τους πιστούς και θεμελιών αυτούς εν τη πέτρα των εντολών της αγάπης καί της αρμονίας, ιδία δε ανεφέρθη εις την διατήρησιν αγαστών σχέσεων του κοινωνικού ιστού της κώμης Κούφρ Σμέα.
Έπειτα ο Πατριαρχικός Επίτροπος Άκκρης, Αρχιμανδρίτης π. Silwanos Hanouneh, προσεφώνησεν εις την αίθουσαν εκδηλώσεων του Ναού, καλωσορίζων τόν Μακαριώτατον καί τούς Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς εις την κώμην Κούφρ Σμέα, συγχαίρων τήν ενορίαν καί εκφράζων τήν ικανοποίησίν του διά την συμφιλίωσιν των ενοριτών αυτής, η οποία επραγματοποιήθη σήμερον έπειτα από πολλάς δεκαετίας.
Εν συνεχεία ο π. Σιλουανός επαρουσίασε τον επί κεφαλής του Τοπικού Συμβουλίου του Kufr Sumei, ο οποίος εξεφώνησε μίαν συγκινητικήν ομιλίαν, εκφράζων την χαράν αυτού δι’ αυτήν τήν εκδήλωσιν, και ψάλλων εν άσμα με τους λόγους του Κυρίου εκ του κατά Ιωάννην Αγίου Ευαγγελίου: «ίνα πάντες εν ώσι, καθώς σύ, πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοί, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύση ότι σύ με απέστειλας», (Ιωάν. 17:21).
Ομοίως ο κ. Bassam Nasser εκαλωσώρισεν ενθέρμως την Συνοδείαν και τους παρευρισκόμενους, συγχαίρων τήν ενορίαν διά το επίτευγμα τούτο, το οποίον επετεύχθη κατόπιν πολλής αναμονής, ευχαριστών πάντας, όσοι ειργάσθησαν διά την υλοποίησιν της εορτής ταύτης. Έπειτα ο κ. Youssef Nasser, εσυνέχισε προσφωνών, ανακαλών εις την μνήμην τους λόγους του Ιησού Χριστού περί αρμονίας και ενότητος, εν τοις οποίοις εστηρίχθησαν διά να πραγματοποιήσουν την σύναξιν ταύτην, δι’ ευχών και διά των αόκνων προσπαθειών του Μακαριωτάτου. Ο κ. Youssef Nasser καί οι υιοί αυτού διεδραμάτισαν σημαντικόν ρόλον εις την εποπτείαν της ανεγέρσεως του Ναού.
Μετά τας προσφωνήσεις ηκολούθησε τράπεζα παρατεθείσα υπό της ενορίας προς τιμήν του Μακαριωτάτου και της Συνοδείας Αυτού.
Η θερμή και χαρμόσυνος ατμόσφαιρα εν τη αιθούση ανέδειξε μίαν ηνωμένην ενορίαν με καλούς ενορίτας, ακολουθούντας τους λόγους του Κυρίου: «Εάν ούν προσφέρης το δώρόν σου επί το θυσιαστήριον κακεί μνησθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σού, άφες εκεί το δώρόν σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, και ύπαγε πρώτον διαλλάγηθι τώ αδελφώ σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρόν σου», (Ματθ. 5:23, 24).
Το κήρυγμα του Μακαριωτάτου εις το Κοινωνικόν της Θείας Λειτουργίας και η πρόποσις Αυτού εν τη τραπέζη παρατίθενται ως έπεται:
«Ιδού τι καλόν η τι τερπνόν αλλ’ η τό κατοικείν αδελφούς επί τό αυτό», (Ψαλμ. 132,1), αναφωνεί ο ψαλμωδός.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Η χάρις καί η ειρήνη του Θεού Πατρός συνήγαγε πάντας ημάς σήμερον εν τη ωραία υμών πόλει Κούφρ Σμέα, ίνα τελέσωμεν τό μυστήριον της θείας Ευχαριστίας καί ούτως διαδηλώσωμεν τήν εν τώ κοινώ ποτηρίω του τιμίου σώματος καί αίματος του Σωτήρος ημών Χριστού εκκλησιαστικήν κοινωνίαν καί ενότητα ημών.
Ποιούμεν δέ τούτο ακούοντες εις τήν προς Εφεσίους πατρικήν παράκλησιν του θεσπεσίου Παύλου λέγοντος: «παρακαλώ ούν υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθητε, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη, σπουδάζοντες τηρείν την ενότητα του Πνεύματος εν τώ συνδέσμω της ειρήνης· εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών», (Εφ. 4, 1-4).
Εξαίρων τήν ιδέαν της ενότητος ο θείος Παύλος λέγει: « ο Θεός Πατήρ καί αυτόν [τόν Χριστόν] έδωκε κεφαλήν υπέρ πάντα τη εκκλησία, ήτις εστί τό σώμα Αυτού» (Εφ. 1, 22-23). «Υμείς εστε Σώμα Χριστού καί μέλη εκ μέρους», (Α’ Κορ. 12,27), «καί γάρ εν ενί Πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν, είτε ᾿Ιουδαίοι είτε ῞Ελληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν», (Α’ Κορ. 12,13) επιστέλλει προς Κορινθίους.
Εξ άλλου, αντιλαμβανόμενος τόν κίνδυνον καί τό απροσδόκητον κακόν της διχοστασίας ο σοφός Παύλος μετά θερμής αγάπης επαινεί καί πάλιν τούς Κορινθίους λέγων: «Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, διά του ονόματος του Κυρίου ημών ᾿Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη η εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τώ αυτώ νοί και εν τη αυτή γνώμη», (Α’ Κορ. 1, 10).
Όντως, αδελφοί μου, τά σχίσματα καί αι διχόνοιαι διαμελίζουν τήν Εκκλησίαν κατά τόπους, δηλονότι τήν χριστιανικήν ημών κοινότητα εις ανταγωνιζομένας ομάδας καί διαψεύδουν τό γεγονός ότι η Εκκλησία είναι τό Σώμα του Χριστού.
Προσέτι τά σχίσματα καί αι διχόνοιαι αντιστρατεύονται τήν αποστολήν της Εκκλησίας εν τώ κόσμω. Η δέ αποστολή της Εκκλησίας δεν είναι άλλη από τήν μαρτυρίαν της αγάπης του Χριστού. Κατά τόν άγιον Ιωάννην τόν Ευαγγελιστήν, αι έριδες καί αι διχοστασίαι αμαυρούσιν τήν μαρτυρίαν της Εκκλησίας διά τόν Χριστόν, αφ’ ού οι Χριστιανοί αναγνωρίζονται ως μαθηταί Αυτού του Χριστού από τήν αμοιβαίαν αυτών αγάπην. «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις», (Ιωάν. 13, 35).
Κατά τόν Απόστολον Παύλον, η διαίρεσις του Σώματος του Χριστού, τουτέστιν της Εκκλησίας, φανερώνει τά έργα της σαρκός, τά οποία τροφοδοτούν τήν αμαρτίαν, (Πρβλ. Γαλ. 5,19). Αντιθέτως η εν Χριστώ ενότης των πιστευόντων εις τόν Χριστόν είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος: «ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια· κατά των τοιούτων ουκ έστι νόμος», κηρύττει και πάλιν ο θείος Παύλος.
«Ιδού τι καλόν η τι τερπνόν, αλλ’ η τό κατοικείν αδελφούς επί τό αυτό», (Ψαλμ. 132,1), λέγει ο ψαλμωδός. Ναί, αγαπητοί μου αδελφοί, η Μία, Αγία, Καθολική καί Αποστολική Εκκλησία γενικώτερον καί η Εκκλησία των Ιεροσολύμων ειδικώτερον είναι τό κατοικητήριον του Θεού: «Χαίρε Σιών αγία μήτηρ των Εκκλησιών, Θεού κατοικητήριον», αναφωνεί ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Είναι δέ η Εκκλησία του Θεού κατοικητήριον, διότι εις αυτήν αφ’ ενός μέν εδόθη τό μέγα της ευσεβείας μυστήριον. Αφ’ ετέρου δέ εν τη Εκκλησία διά της Εκκλησίας απολαμβάνομεν «τόν καρπόν του Αγίου Πνεύματος», (Γαλ. 5,22) . Διά τούτο ο μακάριος Παύλος εις τήν πρός Τιμόθεον, τόν μαθητήν αυτού, επιστολήν αυτού λέγει: «Ταύτά σοι γράφω … ίνα ειδής πως δεί εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι, ήτις εστίν Εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας», (Α’ Τιμ. 3, 14-15).
Καί αναλυτικώτερον: Σου γράφω ταύτα, ίνα γνωρίζης πως πρέπει κανείς να πολιτεύηται καί να συμπεριφέρηται εις τήν οικίαν καί τήν οικογένειαν του Θεού, δηλαδή εις τήν Εκκλησίαν του Θεού, ο Οποίος είναι ζωντανός. Είναι δέ η Εκκλησία άλλος στύλος καί θεμέλιον στερεόν, τό οποίον υποβαστάζει τήν αλήθειαν.
Αυτόν ακριβώς τούτον «τόν Οίκον του Θεού» αποτελεί καί τό Ρωμαιορθόδοξον Πατριαρχείον Ιεροσολύμων, οι κάτοικοι του οποίου δεν είναι άλλοι από τό ευλαβές Χριστεπώνυμον αυτού ποίμνιον, τό οποίον διαβιοί εν τη Αγία Γή. Με άλλα λόγια, τό Πατριαρχείον απεδείχθη ότι είναι η αυθεντική τροφός Μητέρα, η οποία, ως λέγει η Αγία Γραφή «εκύκλωσε τόν λαόν αυτής καί επαίδευσεν αυτόν καί διεφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού», (Πρβλ. Δευτερ. 32,10). Ο δέ αρχηγός καί τελειωτής της πίστεως ημών Κύριος Ιησούς Χριστός (Πρβλ. Εβρ. 12,2) λέγει: «Τόν ερχόμενον πρός με ου μή εκβάλω έξω», (Ιωάν. 5,37).
Εις τούτο ακριβώς συνήχθημεν καί εις τούτο εκλήθημεν πάντες ημείς σήμερον εν τη σεβαστή υμών Κοινότητι, αγαπητοί μου αδελφοί, ίνα διαδηλώσωμεν τήν πρός αλλήλους αγάπην καί τήν ομόνοιαν της «καλής ομολογίας ενώπιον πολλών μαρτύρων», (Α’ Τιμ. 6,12), τήν ενότητα δηλονότι της πίστεως καί τήν κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος.
Εις τούτο μας καλεί καί τό θεόπνευστον παράγγελμα του ουρανοβάμονος Παύλου λέγοντος: «νυνί δε απόθεσθε και υμείς τα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν… μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον σύν ταις πράξεσιν αυτού και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν», (Κολ. 3, 8-10). Με άλλα λόγια, ο απώτερος σκοπός του ενδυσαμένου τόν ανακαινούμενον άνθρωπον, δηλ. τόν γενόμενον καινούργιον, είναι να προοδεύη εις τήν τελείαν γνώσιν του Θεού, ο Οποίος είναι η σώζουσα αλήθεια. «Εις τούτο ελήλυθα εις τόν κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία», (Ιωάν. 18,37), «γνώσεσθε τήν αλήθειαν καί η αλήθεια ελευθερώση υμάς», (Ιωάν. 8,32) λέγει Κύριος.
Πως όμως, αδελφοί μου, δυνάμεθα να είμεθα ελεύθεροι εντός ημών, όταν ημείς φέρωμεν εις τήν καρδίαν μας τό μίσος καί τήν κακίαν εναντίον των συνανθρώπων μας καί μάλιστα των εν Χριστώ αδελφών μας; Διά τούτο ο Χριστός παραγγέλλει λέγων: «Όταν στήκετε προσευχόμενοι, αφίετε εί τι έχετε κατά τινος, ίνα καί ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς αφή υμίν τά παραπτώματα υμών», (Μάρκ. 11,25).
Ομολογουμένως η σημερινή λειτουργική σύναξις κλήρου καί λαού καί των τιμίων μελών της Κοινότητος υμών τε καί ημών αποτελεί πράξιν καί έργον ιερόν. Καί τούτο, διότι, ως κηρύττει ο Μέγας Παύλος, «ο εν τούτοις δουλεύων τώ Χριστώ ευάρεστος έσται τώ Θεώ καί δόκιμος τοις ανθρώποις, επειδή ο αληθής καί ειλικρινής σκοπός ημών είναι η επιδίωξις της ειρήνης καί της οικοδομής της εις αλλήλους», (Πρβλ. Ρωμ. 14, 18-19).
Εν κατακλείδι θέλομεν να ευχαριστήσωμεν τούς κοπιάσαντας μετά ζήλου διά τήν ανέγερσιν του περικαλλούς τούτου ναού, τόν ελλογιμώτατον κ. Γιούσεφ Νάσσερ καί τούς υιούς αυτού, ως καί πάντας τους ηθικώς καί υλικώς συνδραμόντας διά τήν ευπρέπειαν αυτού. Αμήν, έτη πολλά καί ειρηνικά!
ΠΡΟΠΟΣΙΣ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ Κ.Κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΕΝ ΤΗ ΤΡΑΠΕΖΗ ΕΙΣ ΚΟΥΦΡ-ΣΜΕΑ
«Γίνεσθε δέ ποιηταί λόγων καί μή μόνον ακροαταί, παραλογιζόμενοι εαυτούς», (Ιακ. 1,22), παραγγέλλει ο Απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος.
Σεβαστοί άγιοι Πατέρες καί εν Χριστώ αδελφοί,
Αξιότιμα μέλη της Κοινότητος ημών εν Κούφρ Σμέα,
Δόξαν καί ευχαριστίαν αναπέμπομεν τώ αγίω Τριαδικώ Θεώ επί τη ευλογημένη ταύτη συνάξει κλήρου καί λαού σήμερον εν τη πολυπολιτισμική πόλει υμών.
Ο σκοπός της θείας Ευχαριστιακής συνάξεως, τήν οποίαν ετελέσαμεν εν τώ ιερώ καί αναιμάκτω θυσιαστηρίω ήτο καί είναι η εν τη πράξει εφαρμογή των λόγων του Κυρίου: «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς, ίνα καί υμείς αγαπάτε αλλήλους», (Ιωάν. 13,34)· καί: «ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην τήν εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν, μή ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω», (Ιωάν 14,27).
Η έλλειψις καί η απουσία της κατά Θεόν καί ουχί κατά κόσμον αγάπης καί ειρήνης είναι τά ουσιαστικά αίτια των διχοστασιών, των ερίδων (Γαλ. 5,20) καί των πολέμων. (Ιακ. 4,1).
Η εν τώ κόσμω αποστολή της αγίας του Χριστού Εκκλησίας, ούσης τό θεανθρώπινον Σώμα Αυτού, δεν είναι άλλη από τόν Ευαγγελισμόν των εντολών του Χριστού της αγάπης καί της ειρήνης, αι οποίαι [εντολαί] αποτελούν τάς προϋποθέσεις της εν Πνεύματι Αγίω ενότητος. «Ουδέν ούτω παροξύνει τόν Θεόν ως τό Εκκλησίαν διαιρεθήναι. Ανήρ δέ τις άγιος έφησεν: ουδέ μάρτυρος αίμα ταύτην τήν αμαρτίαν δύνασθαι εξαλείφειν», λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος.
Οσάκις συμμετέχομεν εις τό μέγα μυστήριον της θείας Ευχαριστίας, συμμετέχομεν εις τήν Ανάστασιν του Χριστού, διό καί ημείς καλούμεθα ίνα καταγγείλωμεν τό χαρμόσυνον τούτο γεγονός μετά του υμνωδού λέγοντες καί βοώντες:
«Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς· Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν· Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».
Αμήν. Έτη πολλά καί ειρηνικά!»
){kind=link}