ΝΕΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ – Ιδιαίτερη ανησυχία έχει προκληθεί σε πολλούς Έλληνες πολίτες από την έκδοση νέων ταυτοτήτων, η οποία ξεκίνησε από τις 25 Σεπτεμβρίου.
Η Αδελφότης μας, που συμμερίζεται την ανησυχία αυτή, επιθυμεί να καταθέσει και τον δικό της προβληματισμό με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, με αίσθημα ευθύνης και με φόβο Θεού. Πριν όμως εκφράσουμε κάποιες σοβαρές επιφυλάξεις για την έκδοση των νέων ταυτοτήτων, είναι χρήσιμο να κάνουμε δύο βασικές επισημάνσεις: Πρώτον, να δούμε πως τοποθετείται το θέμα των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων στη συνείδηση των πιστών χριστιανών και, δεύτερον, αν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για τον νέο ψηφιακό κόσμο που αναπτύσσεται γύρω μας.
Α. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
Το θέμα της εκδόσεως νέων ταυτοτήτων εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στο προσκήνιο το 1986 με τη ψήφιση νόμου (Ν. 1599/1986) που προέβλεπε την έκδοση ταυτοτήτων ηλεκτρονικού τύπου καθώς και την καθιέρωση Ενιαίου Κωδικού Αριθμού Μητρώου (ΕΚΑΜ). Ωστόσο υπήρξαν πολλές αντιδράσεις και ο νόμος αυτός δεν εφαρμόσθηκε. Το ζήτημα παρακολουθούσε στενά και η Ιερά Σύνοδος, η οποία διατύπωνε πάντοτε με σαφήνεια τις επιφυλάξεις της. Διαβάζουμε στο σχετικό ανακοινωθέν της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (8-3-1993): «Η Ιερά Σύνοδος ήχθη εκ της εμβριθούς μελέτης του όλου θέματος των νέων ταυτοτήτων εις την βεβαιότητα ότι δι’ αυτών… υπάρχει η δυνατότης μιάς εφιαλτικής απειλής κατά των ατομικών ελευθεριών του Πολίτου. Η απειλή αυτή καθίσταται ευκολοδιάκριτος, αν ληφθή υπ’ όψιν η ύπαρξις της ηλεκτρονικής λωρίδος εις το κάτω μέρος των νέων ταυτοτήτων, η μέλλουσα να περιλαμβάνη προσωπικά στοιχεία του κατόχου, αόρατα διά γυμνού οφθαλμού και επομένως άγνωστα εις τον κάτοχον, δυνάμενα να αναγνωσθούν μόνον από τα ειδικά ηλεκτρονικά όργανα του κράτους».
Όταν ετέθη παρόμοιο θέμα «ηλεκτρονικού φακελώματος» με αφορμή την επικύρωση (1997) από την ελληνική Βουλή της Συνθήκης Σένγκεν, αντέδρασε σύσσωμος ο εκκλησιαστικός χώρος με επίσημα ανακοινωθέντα: Εκκλησία της Ελλάδος, Εκκλησία της Κρήτης, Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους, Ιερές Μονές, Ορθόδοξες Αδελφότητες και Σύλλογοι, καθώς και πλήθος εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων1. Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην Εγκύκλιο (2626/7-4-1997) που εξέδωσε τότε, είχε υπερασπισθεί το συνταγματικό δικαίωμά της «να ενδιαφέρεται για την ακριβή τήρηση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του ατόμου και του συνόλου» και είχε απευθύνει «έκκληση στην Κυβέρνηση… να μεριμνήσει για την κατά το δυνατόν καλύτερη προστασία του ατόμου από την ηλεκτρονική “επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα”», ενώ επιπλέον ζητούσε «να μην εφαρμοσθή για κανένα λόγο το 666 σαν κωδικός αριθμός στο νέο σύστημα ταυτοτήτων της Χώρας μας… για να μη χρειασθή να μεταβληθή ένα τμήμα του Ορθοδόξου λαού μας, αν μη ολόκληρος, σε αντιρρησίες συνειδήσεως».
Και σε επόμενη σχετική Εγκύκλιό της (2641/9-2-1998) η Ιερά Σύνοδος είχε εκφράσει τις σοβαρές επιφυλάξεις της για τη Συνθήκη Σένγκεν και «την βάσιμη υποψία, ότι δι’ αυτής επιχειρείται η επιβολή ολοκληρωτικού συστήματος ελέγχου επί της ιδιωτικής ζωής, που προσβάλλει το ανθρώπινο πρόσωπο». Στην ίδια εγκύκλιο η Ιερά Σύνοδος «διακηρύσσει και υποστηρίζει την ανάγκη διασφαλίσεως της προστασίας της προσωπικότητος, της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής και του απορρήτου της επικοινωνίας».
Μελετώντας κανείς τα σχετικά συνοδικά κείμενα, θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι η Εκκλησία ως προς το θέμα των ταυτοτήτων θέτει διαρκώς δύο ζητήματα, τα οποία συνοψίζονται άριστα από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο στο ανακοινωθέν της 17ης Νοεμβρίου 2010 που εξεδόθη με αφορμή την τότε σχεδιαζόμενη «Κάρτα του Πολίτη»:
«Δεν πρέπει να περιέχη κατ’ ουδένα τρόπο, εμφανή η αφανή, τον αριθμό 666»
«Κατ’ ουδένα τρόπο πρέπει με αυτή να παραβιάζονται οι προσωπικές ελευθερίες».
Για το ίδιο θέμα των ταυτοτήτων διατύπωσαν βαρυσήμαντες θέσεις σύγχρονοι Άγιοι της Εκκλησίας μας, όπως ο όσιος Παίσιος ο Αγιορείτης, ο οποίος ζούσε την εποχή που πρωτοεμφανίσθηκε το όλο ζήτημα και έγραψε ιδιοχείρως κατόπιν προσευχής και πληροφορίας από τον Θεό2 το γνωστό πλέον κείμενο με τίτλο «Σημεία των καιρών» (1987), το οποίο αποτελεί την πιο αυθεντική τοποθέτησή του για το θέμα. Στο κείμενο αυτό ο θεοφόρος Όσιος αποκαλύπτει με σαφήνεια ότι «πίσω από το τέλειο σύστημα “κάρτας εξυπηρετήσεως“ ασφαλείας κομπιούτερ, κρύβεται η παγκόσμια δικτατορία, η σκλαβιά του αντιχρίστου».
Σήμερα ο πιστός ορθόδοξος λαός, έχοντας συνείδηση ότι οφείλει να είναι σε εγρήγορση σύμφωνα με όσα διεκήρυξαν συνοδικά οι ποιμένες της Εκκλησίας και όσα παρέδωσαν ως παρακαταθήκη οι πνευματέμφοροι Άγιοί της, αναμένει την τελική τοποθέτηση της σεπτής Ιεραρχίας σύμφωνα με το πρόσφατο ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου (6-9-2023), με το οποίο βεβαιώνει ότι «το θέμα μελετάται σε όλες τις προεκτάσεις του και θα παραπεμφθεί σε μελλοντική έκτακτη σύγκληση της Σεπτής Ιεραρχίας».
Β. ΤΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΚΟΣΜΟ
Θεμελιώδες αξίωμα ενός κράτους δικαίου είναι η αρχή της διάκρισης των εξουσιών οι οποίες είναι τρεις (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) και δεν επιτρέπεται να συγχέονται η να συγκεντρώνονται σε ένα πρόσωπο. Καθώς τα Μέσα Ενημέρωσης (ΜΜΕ) θεωρούνται 4η εξουσία, η οποία επίσης πρέπει να λειτουργεί ανεξάρτητα από τις άλλες τρεις, θα μπορούσαμε να παραδεχθούμε ότι ήδη αναδύεται και μια 5η εξουσία, η ψηφιακή πληροφορία – πηγή γιγαντιαίων εσόδων για τους σύγχρονους μεγιστάνες του πλούτου – της οποίας η διαχείριση οπωσδήποτε πρέπει να τεθεί σε κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο ώστε να προστατευθούν και οι πολίτες ως άτομα και συλλογικά οι κοινωνίες και η δημοκρατία. Ήδη στις δυτικές προηγμένες χώρες, ιδιαίτερα στην Αμερική, η 5η εξουσία φαίνεται να αποκτά δυσανάλογα μεγάλη δύναμη αφού π.χ. για μεγάλο χρονικό διάστημα απέκλεισε τον τ. Πρόεδρο των ΗΠΑ (Τράμπ) από τα κοινωνικά δίκτυα.
Οπωσδήποτε οι σύγχρονες ψηφιακές εφαρμογές, που εξελίσσονται διαρκώς, προσφέρουν στον κάθε πολίτη εξαιρετικές δυνατότητες που διευκολύνουν τη ζωή του και αποτελούν για την Πολιτεία σημαντικά εργαλεία, τα οποία συμβάλλουν καθοριστικά στην κατάργηση της γραφειοκρατίας, την πάταξη της φοροδιαφυγής, τον εντοπισμό κάθε είδους παραβατικότητας. Την ίδια στιγμή όμως τα πλέον ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των πολιτών συγκεντρώνονται σε βάσεις δεδομένων, για τις οποίες μπορούν να τεθούν καίρια ερωτήματα: Σε ποιόν ανήκουν, ποιος έχει πρόσβαση, με ποιο τρόπο και με ποια διαβάθμιση γίνεται η διαχείριση της ψηφιακής πληροφορίας κ.ο.κ.
Είναι φανερό ότι χρειάζεται κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, προσαρμοσμένο στις συνθήκες που δημιουργεί ο σύγχρονος ψηφιακός κόσμος, το οποίο να εγγυάται τη σύννομη χρήση όλων αυτών των ψηφιακών μέσων. Ο Νόμος – και το Σύνταγμα – πρέπει να προστατεύει τους πολίτες από την κατάχρηση της ψηφιακής πληροφορίας (π.χ. διακρίσεις των πολιτών σε κατηγορίες, κοινωνικός αποκλεισμός, υποκλοπή στοιχείων για εμπορικούς λόγους κλπ). Ο σύγχρονος τεχνοκρατικός πολιτισμός οφείλει να σεβασθεί την αξία του ανθρώπου και την ελευθερία του και να διατηρεί πάντα ανοικτούς μη ψηφιακούς δρόμους κοινωνικής δραστηριότητας και ελεύθερης ύπαρξης, ώστε να μην φθάσει ο άνθρωπος στο σημείο να αυτοπαγιδευθεί (πρβλ. τα ηθικά διλήμματα που προκαλεί η ιλιγγιώδης ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης).
Γ. ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ
Έπειτα από τις ανωτέρω επισημάνσεις και εξετάζοντας τα όσα έχουν ανακοινωθεί σχετικά με την έκδοση των νέων Δελτίων Ταυτοτήτων (ID-1), έχουμε να παρατηρήσουμε πρωτίστως ότι οι νέες ταυτότητες δεν φέρουν το όνομα του αντιχρίστου η τον αριθμό 666 και συνεπώς δεν τίθεται θέμα άρνησης του Χριστού με την παραλαβή τους. Ωστόσο ακόμα κι αν δεν τίθεται προς το παρόν ζήτημα ομολογίας πίστεως, τίθεται όμως θέμα προσωπικής ελευθερίας, όπως φαίνεται από τα παρακάτω ερωτήματα που δημιουργούν σοβαρές επιφυλάξεις:
1. Γιατί συλλέγονται τα προσωπικά μας βιομετρικά στοιχεία;
Βιομετρικά στοιχεία ονομάζονται τα μοναδικά, μετρήσιμα, φυσικά γνωρίσματα ενός ατόμου (π.χ. φωτογραφία προσώπου, δακτυλικά αποτυπώματα, ίριδα ματιού, ύψος), τα οποία χρησιμοποιούνται προκειμένου να αναγνωρισθεί η ταυτότητά του3. Επιτρέπεται όμως να συλλέγονται τα βιομετρικά μας δεδομένα;
Όταν το έτος 2000, κατόπιν οδηγίας της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, είχε απαλειφθεί το θρήσκευμα από τις ταυτότητες, η ίδια Αρχή είχε επίσης αποφασίσει ότι οι Αρχές δεν θα πρέπει να συλλέγουν, να αναγράφουν η να επεξεργάζονται προσωπικά στοιχεία όπως είναι το δακτυλικό αποτύπωμα. Μάλιστα συμπλήρωνε στην απόφαση ότι «η Αρχή σε περίπτωση μη συμμόρφωσης θα επανέλθει…». Πράγματι τότε, μαζί με την αναγραφή του θρησκεύματος καταργήθηκε και το δακτυλικό αποτύπωμα από τις ταυτότητες.
Ύστερα από μερικά χρόνια άρχισαν να εκδίδονται διαβατήρια με βιομετρικά στοιχεία. Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων στην περίπτωση αυτή δεν αντέδρασε.
Σήμερα στις νέες ταυτότητες αποθηκεύονται ψηφιακά τα βιομετρικά δεδομένα μας (φωτογραφία, 2 δακτυλικά αποτυπώματα, ύψος) και δημιουργείται έτσι πανελλήνιο αρχείο βιομετρικών και προσωπικών δεδομένων, στο οποίο θα έχει άμεση πρόσβαση και η εταιρεία που ανέλαβε την έκδοση των ταυτοτήτων. Ωστόσο η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, που έδειξε υπερβολική ευαισθησία για να απαλειφθεί το θρήσκευμα από τις ταυτότητες ως ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο, τηρεί απόλυτη σιωπή για την καταγραφή των βιομετρικών μας δεδομένων, ενώ τώρα ο κίνδυνος είναι πραγματικός και μεγάλος.
Εύστοχα σημειώνει κάποιος νομικός: «Το 2000, εκσυγχρονισμός στην Ελλάδα σήμαινε την απάλειψη του θρησκεύματος και του δακτυλικού αποτυπώματος από τις ταυτότητες ως μέσο προστασίας των προσωπικών δεδομένων και υπεράσπισης της αξίας του ανθρώπου. Είκοσι χρόνια μετά, … “εκσυγχρονισμός” σημαίνει την υποχρεωτική αποδοχή σήμανσης του συνόλου του πληθυσμού της Ευρωπαικής Ένωσης, μόνο και μόνο για να λάβει ένας πολίτης δελτίο ταυτότητας»4.
Μας προβληματίζει έντονα η δημιουργία μιάς κεντρικής βάσης τυποποιημένων βιομετρικών δεδομένων όλων των πολιτών και αναρωτιόμαστε: Γιατί θα πρέπει να αποθηκεύονται ψηφιακά τα βιομετρικά χαρακτηριστικά κάθε πολίτη; Δεν αρκούσε η φωτογραφία πάνω στην ταυτότητα, όπως υπήρχε μέχρι τώρα, για την ταυτοποίησή του;… Είναι άλλο πράγμα να εκτυπώνονται βιομετρικά δεδομένα μόνο στην ταυτότητα (στην έντυπη έκδοση που είχαμε μέχρι τώρα) και άλλο πράγμα να διατηρούνται ψηφιακά τα βιομετρικά δεδομένα σε κεντρικούς υπολογιστές (servers). Είναι άλλο πράγμα να συλλέγεις βιομετρικά δεδομένα από κάποιους προαιρετικά και περιστασιακά (όπως συμβαίνει ήδη με το διαβατήριο) και άλλο πράγμα να συλλέγονται βιομετρικά δεδομένα από όλους υποχρεωτικά. Και ακόμη είναι άλλο πράγμα να έχεις τα δεδομένα διάσπαρτα από διαφορετικές πηγές και άλλο πράγμα να τα έχεις τυποποιημένα και δομημένα σε μια κεντρική βάση δεδομένων. Μήπως τελικά το όλο εγχείρημα για την έκδοση νέων ταυτοτήτων με βιομετρικά δεδομένα είναι η αρχή για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου αρχείου όλων των πολιτών σε ψηφιακή μορφή;
2. Είναι παντού υποχρεωτικές οι ταυτότητες;
Η απάντηση είναι όχι. Υπάρχουν πολλές προηγμένες χώρες στον κόσμο (Αγγλία, Ηνωμένες Πολιτείες, Αυστραλία, Καναδάς, Ιαπωνία κλπ)5 που δεν υποχρεώνουν τους πολίτες να έχουν ταυτότητα, αλλά αποδέχονται ως πιστοποιητικά ταυτοποίησης και άλλα δημόσια έγγραφα. Για παράδειγμα, στην Αγγλία οι πολίτες χρησιμοποιούν βιομετρικά/ηλεκτρονικά διαβατήρια -προαιρετικά- και διπλώματα οδήγησης για την ταυτοποίησή τους.
Οπωσδήποτε οι χώρες που εφαρμόζουν τη συνθήκη Σένγκεν έχουν υποχρέωση να τηρούν κάποιες διαδικασίες ταυτοποίησης, ώστε η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών μεταξύ των χωρών αυτών να είναι ασφαλής. Ωστόσο υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι για να ταυτοποιούνται οι πολίτες και τους οποίους χρησιμοποιούν χώρες που ανήκουν στη ζώνη Σένγκεν (π.χ. Αυστρία, Βέλγιο, Φινλανδία, Γαλλία) χωρίς να επιβάλλουν υποχρεωτικά την ταυτότητα6. Υπάρχουν επίσης χώρες που αντιδρούν στις ψηφιακές ταυτότητες, όπως π.χ. η Ελβετία, όπου οι πολίτες σε δημοψήφισμα (Μάρτιος 2021) καταψήφισαν νομοσχέδιο που αφορούσε τη δημιουργία ενός εθνικού συστήματος ψηφιακής ταυτότητας, καθώς θεώρησαν ότι δεν υπήρχαν επαρκείς εγγυήσεις για την προστασία των προσωπικών τους δεδομένων.
Με τον υπ’ αριθ. 2019/1157 Κανονισμό του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου7 και του Συμβουλίου της Ε.Ε. της 20ης Ιουνίου 2019 καθιερώνεται η υποχρέωση των κρατών – μελών να εκδίδουν ασφαλή ταξιδιωτικά έγγραφα και έγγραφα ταυτότητας που θα περιλαμβάνουν συγκεκριμένα πρότυπα ασφαλείας και βιομετρικά δεδομένα, για λόγους καταπολέμησης της απάτης και της πλαστογράφησης των εγγράφων ταυτότητας. Ωστόσο ο ίδιος ευρωπαικός Κανονισμός θεσπίζει την υποχρέωση των κρατών να αποδέχονται – με τρόπο που δεν προκαλεί κοινωνικές διακρίσεις εις βάρος των πολιτών – για λόγους ταυτοποίησης και μη ταξιδιωτικά έγγραφα, όπως είναι η άδεια οδήγησης (Αριθμός 12 του Κειμένου των Συμπερασμάτων). Επομένως, κατά μείζονα λόγο, και τα ισχύοντα δελτία αστυνομικής ταυτότητας ως κρατικά έγγραφα διατηρούν την ισχύ τους – ως νόμιμα έγγραφα ταυτοποίησης – και μπορούν να επέχουν έναντι των τρίτων θέση απόδειξης της ταυτότητας του κατόχου.
Ποιος ο λόγος λοιπόν να είναι υποχρεωτικές οι νέες ταυτότητες; Γιατί να μην δοθεί στους πολίτες το δικαίωμα να διατηρήσουν τις ταυτότητες παλαιού τύπου η άλλα δημόσια έγγραφα που θεωρούνται έγκυρα για την ταυτοποίησή τους;
3. Η νέα ταυτότητα θα είναι μέσο ταυτοποίησης η κάρτα ψηφιακών υπηρεσιών;
Η Κυβέρνηση με Κοινή Υπουργική Απόφαση (8200/0-297647/10-4-2018) θέλησε να προσθέσει στη νέου τύπου ταυτότητα δυνατότητες συναλλαγής με τις Υπηρεσίες της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Ωστόσο το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ’ αριθ. 2388/2019 απόφαση του Δ΄ Τμήματος ακύρωσε την εν λόγω ΚΥΑ ως προς την διάταξη αυτή, καθώς διαπίστωσε έλλειμμα ως προς το νομοθετικό πλαίσιο για τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, οι οποίες «έχουν ευρύτατο περιεχόμενο». Στην ίδια απόφαση το ΣτΕ κρίνει ότι δεν νομιμοποιείται το κράτος να συλλέγει στοιχεία τα οποία «δεν είναι κρίσιμα για την απόδειξη της ταυτότητας των Ελλήνων πολιτών». Είναι σαφές ότι το ΣτΕ θεωρεί την ταυτότητα αποκλειστικά και μόνο μέσο ταυτοποίησης του κατόχου της και σε καμία περίπτωση κάρτα άσκησης δικαιωμάτων.
Παρά ταύτα η Κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει συμμορφωθεί με την απόφαση του ΣτΕ, καθώς στην τελευταία τροποποίηση της ως άνω ΚΥΑ (ΦΕΚ Τεύχος Β 824/17-2-2023) αναφέρει ότι «θα δύναται να αποθηκευθούν τα στοιχεία που απαιτούνται για τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, εάν αποφασισθεί να συμπεριληφθούν στο εν λόγω μέσο», χωρίς όμως να ορίζει αν τελικά θα αποθηκευθούν άλλα στοιχεία, ποια είναι αυτά τα στοιχεία και ποιες οι Υπηρεσίες που θα εξυπηρετούν. Συνεπώς η χρήση του νέου τύπου ταυτότητας ως κάρτας συναλλαγής με τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης δεν είναι νομικά κατοχυρωμένη, όλη δε αυτή η ασάφεια κλονίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών, καθώς αυτή η επαγγελλόμενη διευκόλυνση δημιουργεί προϋποθέσεις για τη συστηματική παρακολούθηση όλου του φάσματος της κοινωνικής και ιδιωτικής ζωής.
Και ενώ δεν υπάρχει σαφές νομικό πλαίσιο, είναι ολοφάνερο ότι προωθείται το «ψηφιακό πορτοφόλι», το οποίο θα αποτελεί το «κλειδί» για όλες τις συναλλαγές των πολιτών με δημόσιες υπηρεσίες, Τράπεζες, καταστήματα κλπ. Πριν από ένα χρόνο (14-6-2022) ο τότε Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης ανακοινώνοντας τη δυνατότητα για κάθε πολίτη να έχει ψηφιακά την ταυτότητα και το δίπλωμα οδήγησης στην εφαρμογή gov.gr Wallet, δήλωνε: «Η ταυτότητα είναι ένα μέσο ταυτοποίησης στον φυσικό κόσμο, η πιο ουσιαστική ταυτότητα είναι η ταυτότητα που έχουμε για τις ψηφιακές υπηρεσίες. Όλα γίνονται ψηφιακά πλέον»8. Συνεπώς η νέου τύπου ταυτότητα αποτελεί μόνο το πρώτο βήμα σε μια πορεία που οδηγεί σε πλήρη έλεγχο των οικονομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων των πολιτών.
* * *
Οι νέες ταυτότητες φαινομενικά συνεπάγονται τεράστιες ευκολίες και για τους πολίτες και για την κυβέρνηση. Ωστόσο στο βωμό των ανέσεων και των ευκολιών θυσιάζονται οι προσωπικές μας ελευθερίες και το δικαίωμά μας στην ιδιωτικότητα. Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτά τα έχουμε οι ίδιοι απεμπολήσει στο βαθμό που ήδη έχουμε παραδοθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε πολλές άλλες εφαρμογές του κινητού τηλεφώνου μας που χρησιμοποιούμε είτε για την εξυπηρέτησή μας είτε για την ενημέρωση η την ψυχαγωγία μας, παρέχοντας ως αντάλλαγμα ένα τεράστιο όγκο των πιο ευαίσθητων και προσωπικών δεδομένων μας.
Είναι καιρός να τοποθετηθούμε υπεύθυνα και να διαφυλάξουμε το θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας μας. Οι νέες ταυτότητες αποτελούν ένα ακόμη βήμα που μπορεί να οδηγήσει στον τέλειο ολοκληρωτισμό. Προετοιμάζουν την υποδομή μιάς παγκόσμιας δικτατορίας, η οποία παραπέμπει σε παρόμοιο σύστημα με αυτό που περιγράφεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννου, όταν κανείς δεν θα μπορεί να αγοράζει η να πουλά κάτι παρά μόνο αν θα έχει τη σφραγίδα και το χάραγμα του θηρίου· «ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι η πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου η τον αριθμόν του ονόματος αυτού» (ιγ’ 16-17).
Ας μην βιαστούμε λοιπόν να παραλάβουμε τις νέες ταυτότητες. Ας διαμαρτυρηθούμε προς κάθε κατεύθυνση ώστε να μην επιβληθούν υποχρεωτικά. Παράλληλα, αν θέλουμε να υπερασπισθούμε πραγματικά την ελευθερία και την ιδιωτικότητά μας, ας μην περιορισθούμε στο να αρνηθούμε τις νέες ταυτότητες. Ας μάθουμε να ζούμε με «ψηφιακή εγκράτεια», δηλαδή χρησιμοποιώντας τις σύγχρονες ψηφιακές εφαρμογές στο βαθμό που μας είναι απαραίτητες. Είναι καλό να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι μπορεί κάποτε να μας απαγορευθεί η πρόσβαση σ’ αυτές. Μπορεί κάποτε να χρειασθεί να απαρνηθούμε όλες αυτές τις διευκολύνσεις προκειμένου να μην αρνηθούμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ας έχουμε την «καλή ανησυχία», που έλεγε ο άγιος Παίσιος, ώστε να μας προβληματίζουν τα γεγονότα και να γίνονται όλα αυτά αφορμή για βαθύτερη μετάνοια και εντονότερο πνευματικό αγώνα πάνω στη στέρεη βάση της πίστεως που θα μας τονώνει και θα μας κάνει «να νιώθουμε θεική παρηγοριά». Ας καλλιεργούμε το ασκητικό και μαρτυρικό φρόνημα όχι απλά για να επιβιώσουμε στους δύσκολους καιρούς, αλλά για να μείνουμε σταθεροί στην πίστη μας και ασφαλείς μέσα στην αγία Κιβωτό της Εκκλησίας μας.
-ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-
1 Βλ. συλλογή όλων των σχετικών κειμένων στο: «εν Συνειδήσει», έκτακτη έκδοση της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου, Αύγουστος 1997.
2 Αγ. Παισίου Αγιορείτου, ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση», σελ. 103
3 https://www.passport.gov.gr/e-passport/biometrics.html
4 Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος, στο: https://www.syntagmawatch.gr/trending-issues/gia-tis-nees-taftothtes/
5 https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b1/National_ID_card_policy.svg , https://en.wikipedia.org/wiki/Identity_document
6 ο.π.
7 Για το ζήτημα της επεξεργασίας των δακτυλικών αποτυπωμάτων και εν γένει για τη νομιμότητα του Κανονισμού 2019/1157 της ΕΕ εκκρεμεί απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαικής Ένωσης (ΔΕΕ) κατόπιν προδικαστικού ερωτήματος γερμανικού Πρωτοδικείου, στο οποίο προσέφυγε Γερμανός πολίτης που δεν επιθυμούσε να δακτυλοσκοπηθεί! Βλ. Υπόθεση C-61/22 RL κατά Landeshauptstadt Wiesbaden,
https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=275040&pageIndex=0&doclang=EL&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=2430796
8 https://www.ethnos.gr/greece/article/212170/pierrakakhsstakinhtathlefonaoitaytothteskaitadiplomataodhghshs
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”