ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΣ: Ο Ιερεύς: Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Ο Αναγνώστης: Αμήν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου• και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισε με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. διεπέτασα προς σε τας χείράς μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρος σοι.
Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. ακουστόν ποίησον μοί το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου• εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, ότι προς σε κατέφυγον. δίδαξον με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου• το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τα παρόντα Τροπάρια.
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Αγιασθείς από παιδός θεοφόρε, αγιασμόν και φωτισμόν και ειρήνην, και οφλημάτων αίτησαι συγχώρησιν, νόσων απολύτρωσιν, και ειρήνην εν βίω πιστώς προστρέχουσι τη αγία σου σκέπη. Σάββα Πατέρων θεία κορωνίς, και την θερμήν σου, αιτούσιν αντίληψιν.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τα, δυναστείας σου λαλείν οι αναξιοι• ει μη γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου• σούς γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ψαλμός ν΄ (50)
Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μουεπί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Αποστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμά σου το άγιον μη αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μουαγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα ανολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την σιων, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.
Παρακλητικός Κανών Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου
Είτα ψάλλομεν τας Ωδάς του Κανόνος.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Ρημάτων ψυχής μου της ταπεινής, εισάκουσον Σάββα, και παρασχον μοι φωτιομόν, και ρώμην κατά του πολεμίου, ως αντιλήπτωρ μου Πάτερ και έφορος.
Υφέρπων δολίως ο δυσμενής, προσβάλλει με Πάτερ, καθ εκάστην δι ηδονές, αλλά τούτου συντριψον το θράσος και την ζωήν μου βελτίωσον Όσιε.
Στολήν αμαυρώσας την ιεράν, Θεού εμακρύνθην, δια πλήθος αμαρτιών, αλλά ου γενού μοι οδηγία, προς τον Χριστόν και οικείωσις Όσιε.
Θεοτοκίον
Αγνή Παρθένε Μήτερ Θεού, τη ση ευσπλαγχνία, την ψυχήν μου την εναγή, αγίασον έργοις εναρέτοις, και σεσωσμένον Θεώ με προσάγαγε.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος
Ιλασμόν και ειρήνην, και των παθών ίασιν, και επηρειών πολυτρόπων, την απολύτρωσιν, και ειρηναίαν ζωήν, ημίν απαύστως εξαίτει. τοις σε μακαρίζουσι, Σάββα μακάριε. Μετανοίας προς τρίβον, και προς ζωήν κρείττονα, ως της πολιτείας της θείας, ένθεον όργανον, ημάς οδήγησον, ως αν τη ση αντιλήψει, τους καρπούς του Πνεύματος, καρποφορήσωμεν. Ευμενή αρωγόν οε, και βοηθόν έτοιμον, Σάββα Θεοφόρε πλουτούντες, διασωζόμεθα, πάσης στενώσεως, και πειρασμών αδοκήτων, Πάτερ τη πρεσβεία σου, Χριστών δοξάζοντας.
Θεοτοκίον
Συντριβείς ταις αμέτροις. και πονηραίς πράξεσι. νυν την παρά σου θεραπείαν, αιτούμαι Άχραντε, ην μοι πρυτάνευσον, και προς οδόν σωτηρίας ίθυνον με δέομαι ως Υπεράγαθος. Διασωσον Ηγιασμένε Θεοληπτε Πάτερ Σάββα, εκ κινδύνων και αναγκών και κακώσεων, τους τη σεπτή σου πρεσβεία προσπεφευγότας. Επιβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε., επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα
Ήχος β΄. τα άνω ζητών
Αγίαν ζωήν, ανύσας εκ νεότητος, παθών εναγών, και χαμερπών προλήψεων, Σάββα θεομακάριστε, και απάσης φαυλότητος λύτρωσαι, τους την σην εξαιτούντας αρωγήν, βραβεύων ημίν Πάτερ τα κρείττονα.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε
Τών παθών μου τα κύματα, πράϋνον παμμάκαρ, τη προστασία σου, και προς όρμον με κυβέρνησον, θείων ενταλμάτων Σάββα Όσιε. Οδυνών με απάλλαξον, των κατά ψυχήν και σώμα αοίδιμε. και τον νουν μου προς εγρήγορσιν θείων θελημάτων Πάτερ έγειρον. Νοσημάτων την ίασιν, και πλημμελημάτων Πάτερ συγχώρησιν, και ειρήνην και ομόνοιαν, αίτει δωρηθήναι τοις αινούσι σε.
Θεοτοκίον
Ως Θεόν σωματώσασα, υπέρ νουν και λόγον Θεοχαρίτωτε, τα του σώματός μου νέκρωσον, πάθη τα ολέθρια και σώσον με.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς
Νέκρωσον ημών, ζωηφόροις ικεσίαις σου τας κινήσεις της σαρκός και προς ζωήν την αγήρω, Πάτερ Σάββα, ημάς ίθυνον. Όμβρησον ημίν, ιαμάτων Πάτερ νάματα, ασθενείαις φλεγομένοις χαλεπαίς, και φωτί των αρετών ημάς καταύγασον. Σώματος δειναίς, αρρωστίαις εταζόμενος τη πρεσβεία σου προστρέχω εκ ψυχής, ίασαι με, Πάτερ Σάββα, και σωθήσομαι.
Θεοτοκίον
Ίνα την πολλήν, μεγαλύνω σου χρηστότητα, σκεύος εύχρηστον με ποίησον Χριστού, την ψυχήν μου, Θεοτόκε, καθαγνίζουσα.
Ωδή ς΄. την δέησιν εκχεώ
Εκένωσε κατ εμού ο δόλιος, την φαρέτραν της αυτού κακουργίας και τραυματίσας δεινώς την ψυχήν μου, προς απογνώσεως βόθρον καθέλκει με, αλλά συ προφθασον σοφέ, και της τούτου κακίας με λύτρωσαι. Συνέχομαι ηδονών τω κλύδωνι, και πολλών αμαρτιών τη θυέλλη αλλά τη ση καταφεύγω γαλήνη, και εκ βαθέων ψυχής ανακράζω σοι ειρήνευσόν μου την ζωήν, και Χριστώ με καταλλαξον Όσιε. χριστιανος. gr Ακύμαντον αληθώς και άκλυστον. την πρεσβείαν σου πλουτούντες λιμένα, οι εν θαλασσή πικρά τη του βίου, περιστατούμενοι Σάββα εκάστοτε, αντιπνοιών των χαλεπών, εκλυτρούνται Χριστόν μεγαλύνοντες.
Θεοτοκίον
Βοήθεια κατ εχθρών και σύμμαχος, και γλυκεία προστασία και σκέπη. Θεοχαρίτωτε έσο Παρθένε, τοις αδιστάκτω ψυχή προσιούσι σοι, την τούτων θραύουσα ισχύν, και ημάς ασφαλώς περιέπουσα. Διασωσον Ηγιασμένε Θεοληπτε, Πάτερ Σάββα, εκ κίνδυνων και αναγκών και κακώσεων, τους τη σεπτή σου πρεσβεία προσπεφευγότας. Άχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμήνευτως επ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα Μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Προστασία των Χριστιανών
Προστατεύειν ημών και λυτρούσθαι εκάστοτε, δυσχερείας απάσης και εναντιότητος, μη ελλείπης ως αληθώς οία συμπαθής εν πεποιθήσει γαρ στερρά, καταφεύγομεν πιστώς, τη πρεσβεία σου κράζοντες. Προφθασον Πάτερ Σάββα, και σκέδασον την μανίαν, την καθ ημών του πονηρού. ίνα πόθω σε γεραίρωμεν.
Προκείμενον. Ήχος δ΄.
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτού.
Στίχος. Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον.
Ευαγγέλιον. εκ του κατά Ματθαίον (ία΄. 27-30).
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. Πάντα μοι παρεδόθη υπό του Πατρός μου και ουδείς επιγινώσκει τον υιον, ει μη ο Πατήρ ουδέ τον Πατέρα τις επιγινώσκει, ειμή ο υιος, και ω εάν βούληται ο υιος αποκαλύψαι. Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ υμάς, και μάθετε απ εμού, ότι πράος ειμι, και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών. ο γαρ ζυγός μου χρηστός, και το φορτίον μου ελαφρόν εστίν.
Δόξα Πατρί και υιω και Αγίω Πνεύματι. ταις του σου Οσίου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων. και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. χριστιανος. gr ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Στίχος : Ελεήμον, ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι
Χάριτος του Πνεύματος, τη ισαγγέλω ζωή σου, πλήρης εχρημάτισας, και δαιμόνων ήλασας τα συστήματα ων κάμε λύτρωσαι, των τεκταινομένων, θερμοτατη αντιλήψει σου, Σάββα μακάριε, πρόθυμον αεί εργαζόμενος, προς αρετών επίδοσιν, την εκλελυμένην καρδίαν μου. άφεσιν πταισμάτων. και πάντων των εν βίω λυπηρών, απαλλαγήν μοι δωρούμενος θείαις μεσιτείαις σου.
ο Ιερεύς :
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου επισκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς. Υψωσον κέρας Χριστιανών ορθοδόξων και καταπεμψον εφ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια πρεσβείαις της παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας δυνάμει του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων ικεσίαις του Τιμίου και Ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων ων εν Αγίοις Πατέρων ημών, μεγάλων ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμμονος, πατριαρχών Αλεξανδρείας. Νικολάου του εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, των Θαυματουργών των αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, Δημητρίου του Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος και Στρατηλάτου, των ιερομαρτύρων Χαραλάμπους και Ελευθερίου, των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων. των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών. των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης. του οσίου Σάββα του ηγιασμένου και πάντων σου των Αγίων. Ικετεύομεν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε. Επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.
Ωδή ζ΄. οι εκ της Ιουδαίας.
Βοηθός εν αναγκαις, και θερμός αντιλήπτωρ εν περιστάσεσιν εν πόνοις θεραπεία, εν λύπαις θυμηδία, και μεσίτης προς Κύριον, γενού ημίν αληθώς, Ηγιασμένε Σάββα.
Αλγεινών συμπτωμάτων, και δεινών συντριμμάτων ημάς εκλύτρωσαι, κινδύνων πολυτρόπων και πάσης δυσπραγίας, τους θερμώς καταφεύγοντας τη προστασία τη ση Ηγιασμένε Σάββα.
γνους το θέλημα Πάτερ, του Σωτήρος ουδόλως τούτο ετέλεσα διο με της μελλούσης, δικαίας καταδίκης, τη θερμή ικεσία σου, εκλύτρωσαι δυσωπώ, Ηγιασμένε Σάββα.
Θεοτοκίον
Ενταλμάτων αγίων, και σεπτών προσταγμάτων πληρωτήν δείξον με, εγείρουοα τον νουν μου,. δεινής εκ ραθυμίας προς σπουδήν εγρηγόρσεως, ίνα ζωής αληθούς, Παρθένε επιτύχω.
Ωδή η΄. τον Βασιλέα
Ρώμην παρασχου, τη ασθενούση ψυχή μου, και ικάνωσον τον νουν μου Θεοφόρε, ίνα ευαρέστως δουλεύσω τω Κυρίω. Από παντοίων, επιφορών ολεθρίων, και στενώσεων και πειρασμών και νόσων, αβλαβείς συντηρεί, ημάς Σάββα Θεοφρον. Σωματικών σε, και ψυχικών παθημάτων, ο Φιλάνθρωπος θεραπευτήν δεικνύει όθεν ημάς Πάτερ, θεράπευσον κατ άμφω.
Θεοτοκίον
Ιλέωσαι με. τον σον υιον, Θεοτόκε. ον ελύπησα αμέτροις αμαρτίαις, και της μετανοίας, φωτί καταύγασον με.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον
Μή παύση εποπτεύων, Σάββα Θεοφόρε τους ακλινώς απορώντας τη σκέπη σου, ως αν ησύχιον βίον Πάτερ διαγωμεν. Ουράνωσον τον νουν μου, ουρανίω πόθοι, και των γηΐνων της σχέσεως ρύσαι με, και τω Χριστώ με οικείωσαι. Σάββα Όσιε. Υδάτων απωλείας, ελκυσόν με, Πάτερ, και προς ζωής με το ύδωρ οδήγηοον, και σεσωσμένον με Σάββα, Χριστώ προσάγαγε.
Θεοτοκίον
Υπέρτερον τον νουν μου, εννοιών γηΐνων, τη ση λαμπρότητι δείξον Πανάχραντε και αναπτέρωσον τούτον προς φως το άδυτον. Άξιον εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
και τα Μεγαλυνάρια
Έρωτι τω θείω από παιδός, Πάτερ τετρωμένος, ηκολούθησας τω Χριστώ, βίω ισαγγέλω και αρετών τη κτήσει, δι ων ως φως εν κόσμω, Σάββα εξέλαμψας. Χαίροις των Οσίων κλέος λαμπρόν, χαίροις Μοναζόντων, ο αλείπτης και οδηγός, χαίροις ουρανίου ζωής ο υποφήτης. Ηγιασμένε Σάββα, Πατέρων καύχημα. Τύπος καλών έργων αναδειχθείς πράξει τε και λόγω, προς αγώνας θεοειδείς, ασφαλώς ιθύνεις, αγέλας Μοναζόντων, Ηγιασμένε Σάββα, μεθ ων τιμώμεν σε.
Πράξεσιν εμπρέπων, αοκητικαίς λύχνος ανεδείχθης, διακρίσεως φαεινός, προς γαρ θεωρίας, ελλάμψεις ανυψώθης, και δωρεών επλήσθης, των υπέρ έννοιαν.
Πνεύματος δοχείον αναφανείς, πνεύματα διώκεις, κι ακάθαρτα ισχυρώς, ων της κακουργίας, ημάς λύτρωσαι Πάτερ, και οφλημάτων αίτει, ημίν συγχώρησιν. της ζωής του ξύλου κατατρυφών, εκ θανατηφόροι, παθημάτων και προσβολών, του αντικειμένου και πάσης άλλης βλάβης, άτρωτους ημάς τήρει, Σάββα Πατήρ ημών. Σκήνός σου το άγιον και σεπτόν, θεοφόρε Σάββα, περιέποντες ευλαβώς, τεθησαυρισμένον, εν Λαύρα φερωνύμω, προστρέχοντες εν πάθω, κατασπαζόμεθα. Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρεις φορές)
Δόξα Πατρί και υιω και Αγίω Πνεύματι.
και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία τριας, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.
Δόξα Πατρί και υιω και Αγίω Πνεύματι.
και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γεννηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανό και επί της γης. τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ΄
ταις των δακρύων σου ροαίς της ερήμου το άγονον εγεώργησας, και τοις εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας, και γέγονας φωστήρ τη Οικουμένη, λάμπων τοις θαύμασι, Σάββα Πατήρ ημών Όσιε πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Έτερον. Ήχος γ΄. θείας πίστεως
Τό του Πνεύματος, ηγιασμένον, σκεύος Όσιε, τρισμάκαρ Σάββα, ευφημούμεν νυν κυκλούντες σην λάρνακα και ευφροσύνως Χριστώ ύμνον άδομεν, χαρισαμένω ημίν το σον σκήνωμα. ον ικέτευε πάσιν ημίν δωρήσασθαι, συγχώρησιν πταισμάτων και μέγα έλεος.
Είτα εκτενής και απόλυσις, μεθ ην το εξής
Ήχος β΄ Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν
Μέγας εν Οσίοις πεφηνώς, τη συντονωτάτη ασκήσει, της πολιτείας σου, Σάββα Θεοδόξαστε, μεγίστης χάριτος, αναδέδειξαι όργανον εντεύθεν μεγάλων, κινδύνων και θλίψεων, λυτρούσαι πάντοτε, πάντας τους πιστώς προσιόντας, τη συμπαθεστάτη σου σκέπη, και ειλικρινώς σε μακαρίζοντας.
Ήχος πλ. δ΄.
Δέσποινα προσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Ήχος β΄.
την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
ο Ιερεύς : δι ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
