ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ: Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα αναγινώσκοντες τον ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου· και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου· μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου· εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου· το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Και το εξής·
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Την εν Ρωσία διαλάμψασαν άρτι υπομονή εν τοις εκάστοτε πόνοις, αγάπη προς τους πάσχοντας και προς τον Θεόν, ταπεινώσει, μέλψωμεν, απαθεία και νήψει μελιρρύτοις άσμασι, θεοφόρον Ματρώναν, αυτής λιτάς αόκνους ευλαβώς προς τον Δεσπότην Χριστόν εξαιτούμενοι.
Δόξα. Και νυν.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γαρ Συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ Σου, Σούς γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ψαλμός Ν´(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου· επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ· τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα· τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Kαι ο Κανών, ου η Ακροστιχίς·
Ματρώνα, λιταίς Σου σκότη μου διάλυσον. Χ.
Ωδή α΄. Ήχος πλ.δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Ματρώνα, δικαίως υπό σεπτού η ονομασθείσα, στύλος όγδοος αχανούς, Ρωσίας, Κροστάνδης Ιωάννου, εν ευσεβεία ημάς πάντας στήριξον.
Αγίασον πάντας σε ευλαβώς, Ματρώνα, τιμώντας ώσπερ κρήνην αγιασμού θεόβρυτον και πηγήν θαυμάτων την εν Ρωσία αρτίως εκβλύσασαν.
Του κόσμου ασκήστρια θαυμαστή, Ματρώνα οσία, δυσχειμέροις εν τοις καιροίς δεινής αθείας εν Ρωσία η διαλάμψασα ρύσαι με θλίψεων.
Θεοτοκίον.
Ροαίς, Μητροπάρθενε, ρυπτικών ευχών σου προς Κτίστην και Υιόν σου ημών παθών κατάσβεσον φλόγα χαμαιζήλων, Θεόγεννητορ, μερόπων διάσωσμα.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ως πυξίον σοφίας και αρετής μέλπομέν σε των ευσεβών αι χορείαι, χάριτος σκήνωμα, Ματρώνα, και δωρεών παντοδαπών εκμαγείον οι εν δίναις σπεύδοντες τη μεσιτεία σου.
Νυν, αόμματε μήτερ η της ψυχής όμματα έχουσα σαφώς εστραμμένα προς τον ουράνιον Νυμφίον και Λυτρωτήν, Ματρώνα άνοιξον κόρας τας ημών θεάσασθαι τα υπέρ έννοιαν.
Ασκουμένων γυναίων θεοειδές έκτυπον, η οφθείσα Πνεύματος θείου κατοικητήριον, τω σω Νυμφίω Χριστώ, Ματρώνα πρέσβευε, σώφρον, δούναι τοις τιμώσι σε χάριν και έλεος.
Θεοτοκίον.
Λυμεώνος αύλου γένους βροτών, Δέσποινα, Κεχαριτωμένη Μαρία, θεία ολέτειρα, εξ επηρείας αυτού, απάλλαξόν με εν τάχει τον ψυχή και χείλεσι σε μακαρίζοντα.
Διάσωσον, από κινδύνων, Ματρώνα τους σε τιμώντας ως νεόφωτον αρετών παντοίων απαύγασμα, και άστρον προς στένοντας συμπαθείας.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Την υπομονή και ταπεινώσει λάμψασαν εν χρόνοις δεινοίς Ρωσίας ανυμνήσωμεν ασκήτριαν κράζοντες τιμαλφές αρετών ανακτόριον, Μάτρωνα, χάριν εύρηκας Χριστώ πρεσβεύειν υπέρ των ευφημούντών σε.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Ικετών εις βοήθειαν σπεύσον σων, Ματρώνα θεοχαρίτωτε, σαρκοφόρος ώσπερ άγγελος εν Ρωσία άρτι διαλάμψασα.
Ταπεινώσεως σκήνωμα και εικών, πανεύφημε προοράσεως, τηρεί πάντας τους τιμώντάς σε εν υπομονή και νήψει πάντοτε.
Ασινείς διατήρησον νόσων κατωδύνων τους εκζητούντας σου τας πρεσβείας προς τον Ύψιστον, θεαυγές Ματρώνα, υπερένδοξε.
Θεοτοκίον.
Ιλαστήριον άμεσον κόσμου, απολύτρωσαι, Μητροπάρθενε, τους πιστώς σε μακαρίζοντας και εκδεχομένους την σην εύνοιαν.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Σου την ευαγή, πολιτείαν αναμέλποντες εν τω κόσμω εξαιτούμεθα ευχάς προς τον Κύριον, Ματρώνα, τας αόκνους σου.
Στήριξον ημάς, εν τη πίστει τους προστρέχοντας ση, Ματρώνα γεραρά επισκοπή και υμνούντας σε ως στύλον θεοφώτιστον.
Όλβε της Χριστού, Εκκλησίας πολυτίμητε, θησαυρόν, Ματρώνα, ώσπερ τιμαλφή θείας Σκέπης μάνδρα έχει τα σα λείψανα.
Θεοτοκίον.
Ύμνοις σε αεί, σωτηρίας ως κρηπίδωμα καταστέφομεν βροτών, Μήτερ Θεού, και χαράς ημών αλήκτου θείαν πρόξενον.
Ωδή στ΄. Την δέησιν.
Στηρίζουσα, δήμον εμπερίστατον, δυσχειμέροις αθείας εν χρονοίς, μήτερ Ματρώνα, ουκ έπαυσας Ρώσων, επιζητούντων αλήθειαν πίστεως, η νυν στηρίζουσα ευχαίς σαίς προς Κύριον πάντας ικέτας σου.
Κραυγάζει σοι, ευσεβών ομήγυρις καταφεύγουσα, Ματρώνα, ση σκέπη και ακλινή προστασία υψόθεν, μη διαλίπης ημάς εποπτεύουσα, Κυρίου νύμφη, τους πιστώς, μελωδούντας ασκήσεως πόνους σου.
Ομμάτών μου, της ψυχής διάνοιξον, θεοφόρητε Ματρώνα, τας κόρας του βλέπειν πάντα συμφέροντα, κράζω, η αόμματος τον βίον ανύσασα και παρειμένη εν καιροίς, τοις εσχάτοις, Ρωσίας ωράισμα.
Θεοτοκίον.
Την δέησιν, Θεοτόκε Δέσποινα, η τεκούσα υπέρ λόγον τον Λόγον Θεού Υψίστου, προσδέχου σου δούλου πανευμενώς του ζητούντος την χάριν σου και ανυμνούντως ευλαβώς τον Υιόν σου και Κτίστην του σύμπαντος.
Διάσωσον, από κινδύνων, Ματρώνα τους σε τιμώντας ως νεόφωτον αρετών παντοίων απαύγασμα και άστρον προς στένοντας συμπαθείας.
Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον
Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.
Την δυναμένην του Πνεύματος χάριτι προβλέπειν πάντα εσόμενα μέλψωμεν, Ματρώναν, Ρωσίας αγλάισμα ως γυναικών θεαυγών ισοστάσιον και κόσμου μεσίτριαν ένθερμον.
Προκείμενον.
Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι.
Στίχος. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου και κατεύθυνε τα διαβήματα μου
Ευαγγέλιον
Εκ του κατά Μάρκον
(Κεφ. η΄34 – θ΄1).
Είπεν ο Κύριος όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέση αυτήν ος δ’ αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν Εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν. Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; η τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός Αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Και έλεγεν αυτοίς αμήν λέγω υμίν ότι εισι τινές των ωδέ εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου εώς αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει.
Δόξα.
Ταίς της Σης Οσίας πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων
Και νυν.
Ταίς της Θεοτόκου πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Την παραμυθήσασαν εμπεριστάτων χορείας, Ρώσων εν τοις έτεσι τοις εσχάτοις μέλψωμεν ύμνοις πρέπουσι, του Θεού χάριτι, θεαυγή Ματρώναν, την αόμμματον ασκήτριαν, ήσπερ ο Κύριος της ψυχής τα όμματα ήνοιξεν, οράν τα εν τω μέλλοντι και των καρδιών τα ενδότερα, και εν κατανύξει, κραυγάσωμεν διάνοιξον ημών, ψυχών ευχαίς σου τα βλέφαρα, βλέπειν τα σωτήρια.
Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου…
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Η εν κόσμω οσίως και αμέμπτως τον βίον εκδαπανήσασα, Ματρώνα και αρθείσα προς δόμους αφθαρσίας, μη ελλίπης εκάστοτε, υπέρ των σων ικετών , πρεσβεύουσα Κυρίω.
Μήτερ πνευματοφόρε, της Ρωσίας, Ματρώνα, το νέον σέμνωμα, επάκουσον φωνής μου, δεήσεως και ρύσαι, συμφορών και κακώσεων, και της γεένης πυρός, τον καταφεύγοντα σοι.
Ουρανόφωτος στήλη ταπεινώσεως, μήτερ, ευχής και νήψεως επώφθης, εκ κοιλίας μητρός προορισθείσα, καταυγάσαι πυσρσεύμασιν, σων διδαχών τον λαόν, εν αθείας χρόνοις.
Θεοτοκίον.
Υπερύμνητε Μήτερ, σην αγίαν εικόνα ως όλβον άσυλον, επονομαζομένην, αμαρτωλών απάντων σωτηρία, η πάνσεπτος, Ματρώνα έσχεν παντί, εν βίω, Θεοτόκε.
Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Δακρυρροούντες, τας σας λιτάς εκζητούμεν, οι εν θλίψεσιν όντες, Ματρώνα, προς τον σον Νυμφίον και Λυτρωτήν του κόσμου.
Ίσθι ακέστωρ, των σε υμνούντων, Ματρώνα, ταπεινώσεως ως μυροθήκην, και δοχείον πλήρες, υπομονής εν βίω.
Αγίων νέων, συνηριθμήθης χορείαις, μεθών χαίρη απαύστως εν πόλω και Χριστώ πρεσβεύεις, υπέρ ημών, Ματρώνα.
Θεοτοκίον.
Λειμών ευώδης, Μήτερ Θεού, παρθενίας και ηδύπνοος κήπος αγνείας, πέλουσα, σούς δούλους, καθήδυνον οδμαίς σου.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Υπέρ των σε τιμώντων, και ασπαζομένων, εν τη μονή θείας Σκέπης σα λείψανα, Χριστόν δυσώπει, Ματρώνα, Τον σε δοξάσαντα.
Στηρίζουσα μη παύση, στύλε της Ρωσίας, τους κλονουμένους, Ματρώνα, εκάστοτε ευχών σου ράβδω προς Κτίστην τον πανευιλατον.
Ορθοφρονούντων πάντων, Ρώσων αντιλήπτορ, Ματρώνα, πλάνης ομίχλην εκδίωξον, και την αχλύν την ζοφώδη, λύσον αιρέσεων.
Ναέ χρηστοηθείας, πάγχρυσε Ματρώνα, ναούς ημάς εγρηγόρσεως πάντιμε, δείξον τους μνήμην τιμώντας, σην αεισέβαστον.
Θεοτοκίον.
Χαρίτων θεοσδότων, Κεχαριτωμένη, αγνή Παρθένε, ταμείον ασύλητον, τους Σε γεραίροντας πόθω αεί χαρίτωσον.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.
Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις, των εν κόσμω ασκητριών καύχημα, Ματρώνα, των ασκήσει θεοτερπεί, αρετών εις ύψος καταντησάντων μέγα, νεόφυτον Ρωσίας, άνθος ηδύπνοον.
Πάντας τους προστρέχοντας ευλαβώς σου ταίς ικεσίαις προς τον Κύριον Ιησούν, σον σεπτόν Νυμφίον, εν ουρανοίς Ματρώνα, συντήρει επηρείας πλάνου απήμονας.
Χαίροις, διοράσεως ο κανών, χαίροις η ακρότης της εν βίω υπομονής, χαίροις, της Ρωσίας ο όγδοος ο στύλος, Ματρώνα θεοφόρε, πίστεως πρόβολε.
Χαίροις, η αόμματος εκ γαστρός, η χαριτωθείσα Παρακλήτου αύραις τερπναίς, χαίροις, συμπαθείας προς πάσχοντας, Ματρώνα, και προς εμπεριστάτους στύλος ακράδαντος.
Δίδου τοις τιμώσι σε ακλινώς, ευκλεές Ματρώνα, εν τω βίω υπομονήν και ισχύν πατήσαι το φρύαγμα του πλάνου, η στέρησιν ομμάτων καθυπομείνασα.
Φως την στερηθείσαν εκ γενετής, οφθαλμών, Ματρώναν, ευφημήσωμεν ευλαβώς ως πνευματοφόρων ασκητριών Ρωσίας, αγλάισμα το νέον και σκεύος χάριτος.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρις).
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και αγίω Πνεύματι,
και νυν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς· Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν· Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον· και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και
του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοι γαρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου και το όνομά Σου επικεκλήμεθα.
Και νυν.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σε μη αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σου των περιστάσεων, Συ γαρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Και το Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αδιάσειστον στύλον Ρωσίας όγδοον, την στερουμένην ομμάτων εκ γενετής, ευλαβώς ανυμνήσωμεν Ματρώναν την αοίδιμον, ως σκεύος θείων δωρεών και αγάπης ακραιφνούς προς πάντας εμπεριστάτους, βοώντες σκέδασον ζόφον, παθών ημών φωτί σης χάριτος.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ ην ψάλλομεν τα εξής·
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντων εν εσχάτοις τοις καιροίς, κεκλεισμένων, Μήτερ, εχόντων τους οφθαλμούς της ψυχής, και αυτής συμφέροντα, Ματρώνα πάνσεμνε, παρορώντων διάνοιξον , και δείξον την τρίβον, προς ζωήν απάγουσαν την αιωνίζουσαν, τοις ειλικρινώς σε τιμώσιν ως Ρωσίδος πάνσεπτον γόνον, και ταμείον χάριτος ακένωτον.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
Δίστιχα·
Ματρώνα, άνοιξον οφθαλμούς μου βλέπειν
ψυχής το συμφέρον, βοά Χαραλάμπης.
Φιλοθέου διάνοιξον έτι κόρας
ψυχής, Ματρώνα, οράν αγήρω μόνον.
Ματρώνα, μετάνοιαν δίδου μοι και
ρύσαι με της υπερηφανείας, βοά Σοι Ηλίας.
Χαιρετισμοί εις την Οσία Ματρώνα την Αόμματο
