Βέροια: Με μεγάλη επιτυχία η εκδήλωση για τη Μητέρα και την Πολύτεκνη Οικογένεια – Βραβεύσεις από την ΙΜΜ Βατοπαιδίου

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου το πρωί στην Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Δήμου Βεροίας πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η εορταστική εκδήλωση για τη Μητέρα και την πολύτεκνη οικογένεια, την οποία συνδιοργάνωσαν η Ιερά Μητρόπολις Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας και ο Σύλλογος Πολυτέκνων Νομού Ημαθίας, με την ευκαιρία της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου αλλά και της εορτής των Αγίων Μητέρων των Τριών Ιεραρχών.

Την εκδήλωση άνοιξε βυζαντινός χορός, ο οποίος έψαλε επίκαιρους ύμνους υπό τη διεύθυνση του κ. Χρήστου Ζερδαλή, ενώ η χορωδία του πολιτιστικού συλλόγου «Ο Προμηθέας» ερμήνευσαν τραγούδια για τη μητέρα υπό τη διεύθυνση της κ. Ελυθερίας Ματσεντίδου.

Ακολούθησαν χαιρετισμοί από τον Σεπτό Ποιμενάρχη μας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα και τον πρόεδρο του Συλλόγου Πολυτέκνων Νομού Ημαθίας κ. Ιωάννη Βελέντζα.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν τοπικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί άρχοντες καθώς και οι εκπρόσωποι του Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους Γέροντος Εφραίμ, Ιερομόναχοι Τιμόθεος και Γεννάδιος, ο οποίος απηύθυνε χαιρετισμό μεταφέροντας τις ευχές του Γέροντα.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων και οι εκπρόσωποι του Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής του Βατοπαιδίου, βράβευσαν πολύτεκνες μητέρες στις οποίες προσφέρθηκε οικονομική βοήθεια.

Την εκδήλωση επιμελήθηκε και παρουσίασε ο Πρωτοπρ. Νεκτάριος Σαββίδης, Υπεύθυνος του Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής της Ιεράς Μητροπόλεως μας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στον χαιρετισμό του εξέφρασε τις θερμές του ευχαριστίες προς τον Καθηγούμενο της Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου Αρχιμ. Εφραίμ, ο οποίος πάντοτε βρίσκεται στο πλευρό των πολυτέκνων οικογενειών αλλά και της Ιεράς Μητροπόλεως μας, αναφέροντας μεταξύ άλλων: Κυριακή μετά τη μεγάλη εορτή της Υπαπαντής, αλλά και ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία μας τιμά τις αγίες μητέρες των αγίων τριών Ιεραρχών, την αγία Εμμέ­λεια, τη μητέρα του Μεγάλου Βασι­λείου, την αγία Νόννα, τη μητέρα του αγίου Γρηγορίου του Θεολό­γου, και την αγία Ανθούσα, τη μη­τέρα του αγίου Ιωάννου του Χρυ­σοστόμου, που τις τιμά και τις προ­βάλλει ως πρότυπα αγίων μη­τε­­ρων για τις σύγχρονες μητέρες.

Αυτή την ημέρα έχει καθιερώσει από ετών η Ιερά μας Μητρόπολη για να τιμά σε συνεργασία με τον Σύλλογο Πολυτέκνων Ημαθίας τη μητέρα και ιδιαιτέρως την πολύ­τεκνη μητέρα.

Ασφαλώς η μητέρα αξίζει κάθε ημέρα την τιμή, τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μας, γιατί η απο­στολή της είναι δύσκολη και η προσφορά της μεγάλη. Γιατί η μητέ­ρα είναι αυτή στην οποία οφείλουμε τη ζωή μας αλλά και την εξέλιξή μας στον κόσμο.

Στους δικούς της κόπους, στις δικές της προσπάθειες, στις δικές της αγωνίες, στις δικές της προσευ­χες οφείλει ο καθένας μας αυτό που είναι, αλλά και πολλά από αυτά που κατόρθωσε στη ζωή του. Γιατί η μητέρα είναι πάντοτε δίπλα στο παιδί της, ακόμη και εάν βρι­σκεται μακριά του, για να το παρα­κολουθεί, να το στηρίζει και να το εμψυχώνει. Και όταν εκείνο δοκι­μα­ζεται, δοκιμάζεται και εκείνη μαζί του. Όταν πονά, πονά και εκεί­νη, όταν αγωνιά, αγωνιά πολύ περισσότερο εκείνη.

Ο προφητικός λόγος του πρεσβύ­του Συμεών προς την Παναγία Μητέρα του Κυ­ρίου μας ότι ρομ­φαία θα διαπε­ράσει την ψυχή της, ισχύει μέχρι ένα βαθμό και για κάθε μητέρα. Γιατί, εάν η Υπερα­γία Θεοτόκος δοκίμασε την απερί­γραπτη οδύνη να δεί τον Υιό της να σταυρώνεται από εκείνους χάριν των οποίων έγινε άνθρωπος και τους οποίους ευεργέτησε παντοιο­τρο­πως κατά τη δημόσια ζωή του, η κάθε μητέρα και ιδιαίτερα οι πο­λύτεκνες μητέρες, που υπομέ­νουν με αυτοθυ­σία και αγάπη πολ­λη όλες τις δυσκολίες και τους κο­πους της ανατροφής των παιδιών τους, αι­σθάνονται να διαπερνά την ψυχή τους η ρομφαία, της αγω­νι­ας, της θλι­ψεως, της προσδοκίας, καμιά φο­ρα και της αρνήσεως των παιδιών τους.

Η πολύτεκνη μητέρα αγωνί­ζεται μέσα στις δυσκολίες της ζωής, του επαγγέλ­μα­τος της και των προσω­πι­­κων της υποχρεώσεων να ανα­θρε­­ψει τα παιδιά της με τον καλύ­τερο τρόπο, να τους προ­σφέρει ο,τι μπορεί πε­ρισ­σότερο, έστω κι αν αυτή στερηθεί, αλλά κυρίως να τους διδάξει την πίστη και την αγά­πη στον Θεό και στην Εκκλη­σία, να τους μα­­θει να εμπιστεύ­ο­νται τη ζωή τους στον Χριστό και να βαδίζουν σύμφωνα με τις δικές του εντολές και τη δική του αγά­πη.

Το έργο της ανα­τρο­φης και δια­παιδα­γω­γήσεως των παιδιών δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό έργο. Είναι μία σύνθετη και κο­πιώ­δης διαδικασία που δεν ολο­κλη­ρώνε­ται σε λι­γους μήνες ή έστω σε με­ρικά χρόνια, αλλά συν­τελείται διά βίου, γιατί η μητέρα αποτε­λεί προ­τυπο και παρά­δειγ­μα για τα παιδιά της σε όλη της τη ζωή, αποτελεί σημείο ανα­φο­ρας γι᾽ αυτά, αποτε­λεί διαρκή οδο­δεί­κτη στη ζωή τους τόσο με τα λόγια και τις συμ­βουλές της όσο και με τη δική της πορεία μέσα στη ζωή.

Και είναι γι᾽ αυτό με­γάλη η ευ­θυ­νη και το βάρος που επω­μίζεται μία γυναίκα αποδεχό­με­νη τη μη­τρο­τη­τα. Ει­ναι όμως ταυτόχρονα μία ευ­λο­γία για την ίδια και μία προσ­φο­ρα στους ανθρώπους και την κοι­νωνία, γιατί ανα­λαμβάνει όχι μο­νο να φέρει ανθρώπινες υπάρξεις στον κόσμο αλλά και να τις ανα­δεί­­ξει σε ολοκληρωμένες προσωπι­κότητες χρήσι­μες στον ε­αυ­το τους και στο κοινωνικό συ­νο­λο, ικανές να αντιμετω­πι­σουν τη ζωή με τις δυσ­κο­λίες και τις ευχάρι­στες στιγ­μες της, και ακόμη ικανές να συμ­βαλ­λουν με τη στα­ση και τη συμπερι­φορά τους στη βελ­τίωση και την πρόοδο της πα­τρι­δος και του κόσμου.

Ο ρόλος, λοιπόν, της μητέρας ει­ναι πολλα­πλος και καθοριστικός για τη εξέλιξη της προ­σωπικό­τη­τος των παι­διών της. Αυτή βρι­σκε­ται κοντά τους από την πρώτη στιγ­μη της ζωής, βρίσκεται περισ­σο­­τερο από κάθε άλλον, θυσιά­ζο­­ντας πολλές φορές και τη δική της ζωή και τη δική της καριέρα, και από αυτήν παίρ­νουν τα παιδιά τα πιο καθο­ρι­στικά μαθήματα για τη ζωή τους.

Ακριβώς όμως επειδή ο ρόλος κάθε μητέρας είναι απαιτητικός και η συμβολή της εξαιρετικά ση­μα­­ντική και για τα παιδιά της, αλλά και γενικότερα για την οικο­γένεια, την κοινωνία, την πατρίδα και την Εκκλησία, έχει και αυτή ανάγκη από στήριξη, έχει ανάγκη από έμπνευση, έχει ανάγκη από καθοδήγηση.

Που μπορεί να την βρεί; Από που μπορεί να την αντλήσει;

Μπορεί να την βρεί και να την αντλήσει από τις μητέρες των αγίων τριών Ιεραρχών που τιμού­με σήμερα, από τις αγίες Εμμέλεια, Νόννα και Ανθούσα.

Δεν έχει σημασία εάν έζησαν πριν από 17 περίπου αιώνες, σε μία επο­χη εντελώς διαφορετική από τη σημερινή. Η προσφορά της μητέ­ρας δεν διαφοροποιείται τόσο πο­λυ, γιατί στηρίζεται σε μερικές βα­σικές αρχές, αυτές που μας υποδει­κνύουν με τη ζωή τους και οι αγίες μητέρες των τριών Ιεραρχών.

Βασική αρχή είναι η αγάπη. Κάθε μητέρα την έχει έμφυτη για το παι­δι της, αλλά έχει ανάγκη να την ανανεώνει και να την εμπλουτίζει, να την εξαγιάζει μέσα από τη σχε­ση της με τον Θεό. Γιατί με αυτό τον τρόπο η αγάπη της γίνεται ανε­ξάντλητη αλλά και πολύ πιο απο­τελεσματική για τα παιδιά της. Γιατί με αυτό τον τρόπο η κάθε μητέρα μπορεί να ανακαλύπτει εναλ­λακτικούς τρόπους για να βοη­θήσει, να συμπαρασταθεί και να ωφελήσει τα παιδιά της.

Και τα παιδιά έχουν ανάγκη από την αγάπη της μητέρας, καθώς ζούν σε έναν κόσμο πιο σκληρό από ο,τι σε άλλες εποχές, σε ένα κόσμο πιο πονηρό, στον οποίο ελ­λοχεύουν ποικίλοι κίνδυνοι και ύπου­λες παγίδες, σε έναν κόσμο στον οποίο υπάρχουν δεκάδες σει­ρήνες που προσπαθούν να τα πα­ρασύρουν.

Γι᾽αυτό και η μητέρα θα πρέπει να γνωρίζει πως θα συνδυάζει την αγάπη με τη διακριτική αυστηρό­τη­τα που απαιτεί η διαπαιδαγώ­γη­ση των παιδιών, καθώς η ανεξέ­λεγ­κτη αγάπη δεν βοηθά τις περισ­σότερες φορές και τα ίδια τα παιδιά να εξελιχθούν και να αισθάνονται ασφαλή, αλλά ούτε και τη μητέρα να επιτελέσει το έργο της και να μορφώσει τις ψυχές τους, όπως έκα­νε η μητέρα του Μεγάλου Βασι­λείου, η αγία Εμμέλεια, όταν πέθα­νε ο σύζυγός της, μόλις γεννήθηκε το μικρότερο παιδί τους, και εκείνη βρέθηκε να μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της, πέντε από τα οποία συγ­καταριθμούνται στους αγίους της Εκκλησίας μας.

Απαραίτητη προϋπόθεση ακόμη για την επιτυχία του έργου της κάθε μητέρας είναι η προσευχή. Από αυτήν θα αντλεί δύναμη και ενίσχυση, όταν θα αισθάνεται κου­ρασμένη, αδύναμη, ίσως και απο­γοη­τευμένη. Η προσευχή ήταν το κοινό χαρακτηριστικό και των τριών αγίων μητέρων των τριών Ιεραρχών.

Γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεο­λόγος για τη μητέρα του, την αγία Νόννα: «Ποιος καιρός και ποιος τόπος δεν την είδε να προσεύχεται; Η προσευχή ήταν η πρώτη της δουλειά μόλις έστελνε ο Θεός την καινούργια ημέρα … Ήταν αφιε­ρω­μένη ολόψυχα στον Θεό, και την ευσέβειά της δεν την είχε μόνον για τον εαυτό της, αλλά και για την μεταδίδει στα παιδιά της». Και η προσευχή της ήταν αυτή που συνό­δευε τα παιδιά της όπου και αν βρισκόταν, ακόμη και εάν η ίδια δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να τα βοηθήσει, ακόμη και εάν δεν ήξερε ότι είχαν ανάγκη βοήθειας και τι είδους ανάγκη είχαν.

Και αυτό γιατί η προσευχή είναι δύναμη, τόσο γι᾽ αυτόν που την κα­νει, όπως στη δική μας περίπτωση η μητέρα, όσο και γι᾽ αυτόν για τον οποίον προσεύχεται, για το παιδί της. Γιατί ποιος μπορεί να κάνει περισσότερα από όσα μπορεί να κάνει ο Θεός; Ποιος μπορεί να δράσει αμεσότερα και αποτελεσμα­τι­κότερα από τον Θεό;

Αν, λοιπόν, η μητέρα προσεύχε­ται για το παιδί της, για τα παιδιά της, και τα αναθέτει στην πρόνοια και την αγάπη του Θεού, αφού βε­βαίως κάνει η ίδια ο,τι είναι αν­θρωπίνως δυνατό, τότε μπορεί να είναι ήσυχη ότι ο Θεός θα κάνει αυτό που δεν μπορεί να κάνει η ίδια.

Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τις πολύτεκνες μητέρες, οι οποίες έχοντας τη φροντίδα περισσότε­ρων παιδιών εκ των πραγμάτων δυσκολεύονται κάποιες φορές να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους. Έχουν όμως τον Θεό βοηθό και σύμμαχο στην προσπάθειά τους, αρκεί να τον επικαλούνται, αρκεί να προσεύχονται για τα παιδιά τους και να ζητούν από τον Θεό να είναι πάντοτε δίπλα τους.

Όμως η προσευχή έχει και έναν άλλο ρόλο στην ανατροφή των παι­­διών και στον ρόλο που επωμί­ζεται η κάθε μητέρα.

Εκείνη μπορεί να αγωνίζεται, να προσπαθεί, να νουθετεί και να συμβουλεύει τα παιδιά της, αλλά να μην βλέπει το αποτέλεσμα που θα ήθελε, να συναντά κάποιες φο­ρες και αντιρρήσεις ή αντιδράσεις, που μπορεί να εξελίσσονται και σε αντιπαραθέσεις με τα παιδιά, ακό­μη και σε ενδοοικογενειακές συγ­κρού­σεις και διαμάχες.

Στις περιπτώσεις αυτές η μητέρα δεν θα πρέπει να ξεχνά την προ­σευ­χη. Ας λέει στον Θεό αυτό που δεν μπορεί να μεταδώσει η ίδια, ας λέει αυτό που θέλει να τους διδάξει και δεν την ακούν, και ο Θεός θα το διδάξει με τον τρόπο που Εκείνος γνωρίζει στα παιδιά, εφόσον φυσι­κα είναι ωφέλιμο γι᾽ αυτά.

Ας μην ξεχνούμε και κάτι ακόμη, ότι το παράδειγμα της μητέρας που προσεύχεται επιδρά στην ψυχή και των πιο αντιδραστικών παιδιών, έχει καταλυτική σημασία και μένει ανεξάληπτο στη μνήμη τους.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων, που όταν ήταν παιδιά, νέοι, είχαν χάσει τον δρόμο τους και τον πνευματικό προσανατο­λισμό τους. Και όταν αργότερα επέστρεψαν ομολογούσαν ότι θυμόταν πως, όταν νέοι επέστρε­φαν τη νύκτα στο σπίτι τους από τις διασκεδάσεις, έβλεπαν τη μητέ­ρα τους γονατιστή να προσεύχεται. Και μπορεί τότε να αντιδρούσαν ή να μην καταλάβαιναν, η επίδραση όμως της προσευχής της μητέρας τους και η εικόνα της να προσεύ­χεται ήταν καταλυτική στη ζωή τους. Γι᾽ αύτό και η προσευχή για τα παιδιά είναι αναμφίβολα μία ακό­μη μεγάλη προσφορά της κάθε μητέρας.

Γι᾽ αυτήν και για όλα όσα προσφέ­ρει στα παιδιά και στην οικογένεια, στην κοινωνία, την πατρίδα και την Εκκλησία οφείλουμε στη μη­τε­ρα και ιδιαιτέρως στην πολύτε­κνη μητέρα άπειρη τιμή και ευ­γνω­μοσύνη.

Και αυτήν εκφράζει η τοπική μας Εκκλησία, η Ιερά Μητρόπολη Βε­ροίας, Ναούσης και Καμπανίας με τη σημερινή εορταστική εκδήλω­ση.

Ευχόμεθα ο Θεός και η Παναγίας Μητέρα του Κυρίου μας να ενι­σχύουν όλες τις μητέρες στο έργο σας και οι αγίες μητέρες των τριών Ιεραρχών να σας εμπνέουν και να σας στηρίζουν πάντοτε.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ