ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Είναι σάν νά ρωτάμε στήν περίπτωσι αυτή, γιατί ο Θεός επιτρέπει νά κολάζωνται οι άνθρωποι.
Αφού ό άνθρωπος μέ τήν ελεύθερη βούλησί του δέν θέλει νά πηγαίνη κοντά στό Θεό, αφού ο άνθρωπος λέει πρός τό Θεό: «άπόστα απ έμοΰ, οδούς Σου είδέναι ου βούλομαι» (Ίωβ 21, 14).
Φύγε από κοντά μου· δέν θέλω νά ξέρω τό νόμο Σου, καί θέλει νά έχη τό διάβολο αρχηγό καί νά κάνη τά θελήματα τού διαβόλου. «Υμείς», όπως είπε ο Κύριος στούς Φαρισαίους, «εκ τού πατρός τού διαβόλου έστέ καί τά θελήματα αύτοΰ θέλετε ποιεΐν» (Ίωαν. 8, 44).
Αφού, λοιπόν, ο άνθρωπος θέλει νά κάνη τό θέλημα τού διαβόλου, τί ρωτάμε «γιατί επιτρέπει;».
Πώς νά τό κάνουμε; Καί «γιατί επέτρεψε νά πέση ο Αδάμ;». Επέτρεψε!
Αφού ο Θεός έκανε τόν άνθρωπο ελεύθερο, από κει καί πέρα ο Θεός σέβεται τό έργο τών χειρών Του. Αλλιώς ο Θεός θά αυτοαναιρείτο. Δέν μπορεί νά αυτοαναιρεθή ό Θεός.
Έκανε άψυχα, έκανε άβουλα όντα. Όλοι οι αστερισμοί, όλοι οι γαλαξίες, η θάλασσα, τά βουνά κλπ., όλα αυτά είναι ρομπότ. Υπακούουν τυφλά στούς νόμους, τούς όποιους έθεσε ο Θεός.
Εκτός, όμως, από αυτά έκανε καί τούς αγγέλους, έκανε καί τόν άνθρωπο καί τούς έδωσε ελεύθερη βούλησι. Ό Θεός, λοιπόν, επειδή σέβεται τό έργο Του, επειδή σέβεται αυτό, τό οποίο έκανε, τό δώρο, τό όποιο έδωσε στόν άνθρωπο, τόν αφήνει ελεύθερο νά διαλέξη ό,τι θέλει.
Κι όταν ο άνθρωπος διαλέγη τό διάβολο, από κεί καί πέρα γίνεται όργανο τού διαβόλου.