Στάρετς Αμβρόσιος της Όπτινα
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ: “Κάθε άνθρωπος γεννιέται εκείνη την εποχή, η οποία είναι η πλέον κατάλληλη για την προσωπική του σωτηρία”
ΕΙΠΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΉΡ ΣΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ.
Στον παράδεισο παιδιά μου θα είμαστε όλοι μαζί σαν χωριουδακι. Θα είμαστε μαζί με τον Χριστό όλοι μαζί αχωριστοι πλέον.
Όταν νιώθεις ότι αγαπάς όλο τον κόσμο… τότε ο Θεός κατοικεί στην καρδιά σου.
Και παρέχει το οξυγόνο για να διατηρηθεί και να αυξηθεί αυτή η φλόγα της αγάπης του .
Και γίνεσαι εστία χαράς , παρηγοριάς και φάρος κατευθυντήριος που οδηγεί στην μία και μοναδική επουράνια ζωή.
Δοξασμένο Κύριε το Όνομα Σου στους αιώνες…
ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ. Όταν δίνεις… πληρώνεις το εισιτήριο για την άνω ζωή
ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΗ. Περπατάμε στον δρόμο της ανθρώπινης ζούγκλας που λέγεται πόλη….
Περπατάμε στον δρόμο της ανθρώπινης ζούγκλας που λέγεται πόλη και σταματούμε καμιά φορά για να ρίξουμε τον οβολό μας σε άνθρωπο που έχει ανάγκη.
Εμείς οι χριστιανοί ενίοτε το συνηθίζουμε, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί αποκλειστικά δικό μας προνόμιο και αρετή της πιστεώς μας. Ένα απλό κομμάτι μετάλλου που τις περισσότερες φορές έχει μηδαμινή αξία. Τι αξία άλλωστε μπορεί να έχει ένα νόμισμα; Αλλάξαμε μήπως την ζωή αυτού που το δώσαμε;
Αλλάξαμε την δική μας ζωή αφαιρώντας κάτι από το πορτοφόλι μας; Όχι, η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι αδελφοί μου! Μα τότε θα πείτε τι κάναμε; Γιατί το κάναμε; Σε τι ωφέλησε και τους δυο μας πραγματικά η κίνηση αυτή;
Κυρίως σε ένα, το σημαντικότερο απ’ όλα: δείξαμε στον συνανθρωπό μας ότι τον βλέπουμε και ότι δεν είναι αόρατος για τα εξασκημένα μάτια μας. Δείξαμε ότι σεβόμαστε αυτό που βλέπουμε και ότι το προσέχουμε.
Βλέπουμε τους πάντες γύρω μας και δεν αδιαφορούμε για τίποτε και για κανέναν. Όπως κάνει ο Κύριος για όλους μας!
Πνευματικός γέροντας και διορατικός είπε σε πνευματικό του τέκνο .Παιδί μου ο πνευματικός κανόνας είναι κανόνι για τον διάβολο.
