Ι.Μ. ΧΙΟΥ: Την Τετάρτην 13ην Ιανουαρίου ε. ε. και ώραν 12.00΄ εις την Ενορίαν του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Χίου ετελέσθη Αρχιερατικώς, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου, ΄΄Τρισάγιον΄΄ υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου Αρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Μουσουρούλη εκ Δαφνώνος Χίου,
Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου της Αγιωτάτης και Αποστολικής Εκκλησίας της Κύπρου, παρουσία του Εφημερίου της Ενορίας αυτού π. Παντελεήμονος Καλεώδη, των ομαίμων αδελφών αυτού και του εκπροσώπου του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελληνίου Ενώσεως Γονέων ΄΄Η Χριστιανική Αγωγή΄΄ ΓΕΧΑ Χίου κ. Δημητρίου Ζαννίκου, ενώ οι κώδωνες του Ι. Μητροπολιτικού Ναού εκρούοντο πενθίμως.
Ο Σεβασμιώτατος κατά την αναφοράν Του εις τον αείμνηστον ετόνισεν ότι ο μεταστάς π. Γρηγόριος υπηρέτησεν ολοθύμως με πίστιν και αφοσίωσιν καθ’ όλην την ζωήν του την Εκκλησίαν του Χριστού, ήτο μέλος της Αδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», την οποίαν ετίμησαν οι αείμνηστοι Παναγιώτης Τρεμπέλας, Ευστάθιος Μπάστας και ο Κύπριος Νικόλαος Βασιλειάδης, και από της εις Διάκονον και, εν συνεχεία, εις Πρεσβύτερον Χειροτονίας του τον Σεπτόν Αρχιεπίσκοπον Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ. Χρυσόστομον από της θέσεως του Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου.
Ακολούθως ετόνισεν ότι: «ο αρίζηλος ούτος διάκονος του ιερού θυσιαστηρίου, υπήρξεν κατά την επίγειον παροικίαν αυτού τύπος τοις πιστοίς ως Ιερεύς, Θεολόγος και εν γένει μέλος ζων της Εκκλησίας του Χριστού.
Δι’ ο η από της πεπερασμένης σήμερον εκδημία και πορεία αυτού εις την αιωνιότητα συνιστά προαγωγήν ως λειτουργού εις το υπερουράνιον θυσιαστήριον, ως Θεολόγου εις την αυτοψεί θεωρίαν της δόξης του Θεού, και εις το καθιστάναι συμπολίτην των αγίων και οικείον του Θεού».
Επίσης, εκάλεσεν τους οικείους του την 25ην Ιανουαρίου ε.ε., ημέραν εορτασμού της μνήμης του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, εις την Ιεράν Μονήν Παναγίας Βοηθείας, όπου θα τελέση την Θείαν Λειτουργίαν του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου εις ΄΄μνημόσυνον΄΄ υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως.
Τέλος, ηυχήθη διά τον π. Γρηγόριον την ανάστασιν αυτού, ανάστασιν ζωής.
