Η Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης, επί τώ θλιβερώ αγγέλματι τής πρός Κύριον εκδημίας τού μακαριστού Άρχοντος Πρωτοψάλτου τής Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, Χαριλάου Ταλιαδώρου, τού επί έτη πλείστα υπηρετήσαντος τήν πατρώαν ημών Εκκλησιαστικήν Μουσικήν καί αναλώσαντος εαυτόν εις τήν διακονίαν τού Ιερού Αναλογίου γενικώς, τού δέ Ιερού Καθεδρικού Ναού τής τού Θεού Σοφίας τής καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως ειδικώτερον επί πεντηκονταπενταετίαν καί πλέον, επιθυμεί νά εκφράση τήν βαθυτάτην συγκίνησιν καί τήν εκ βάθους καρδίας ειλικρινή θλίψιν διά τήν απώλειαν ταύτην.
Εγεννήθη τό έτος 1926 εις τήν Θεσσαλονίκην. Ήταν πτυχιούχος Νομικών καί Oικονομικών Επιστημών καί απόφοιτος τής Σχολής Βυζαντινής Μουσικής τού Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Καθοριστική, διά τήν ψαλτικήν του εξέλιξιν, υπήρξε η συνάντησις αυτού μετά τού Άρχοντος Πρωτοψάλτου τής Μεγάλης τού Χριστού Εκκλησίας Κωνσταντίνου Πρίγγου.
Διηκόνησε τό Ιερόν Αναλόγιον από νεαράς ηλικίας εις διαφόρους Ιερούς Ναούς τής Θεσσαλονίκης, ήτοι τού Ι. Ν. Αγ. Θεράποντος Κάτω Τούμπας (1942-1944), τού Ι. Ν. Αγ. Φανουρίου-Τιμίου Προδρόμου Κάτω Τούμπας (1944-1952) καί τού Ιερού Καθεδρικού Ναού τής τού Θεού Σοφίας (1952-2019).
Εδίδαξε τήν Βυζαντινήν Μουσικήν εις τό Αριστοτέλειον Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης (1964-1967), τό Μακεδονικόν Ωδείον καί τήν Σχολήν Βυζαντινής Μουσικής τής Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
Ο μακαριστός Άρχων, υπήρξε ως αληθώς «Δάσκαλος», ενέπνευσε εις τούς φιλομούσους διά τής ακαμάτου διακονίας του καί τού εκκλησιαστικού ήθους καί φρονήματος, τήν αγάπην πρός τήν Ψαλτικήν Τέχνην καί ανέδειξε πλήθος μαθητών.
Κοσμηθείς υπό ανεπαναλήπτου φωνητικού χαρίσματος, διεκρίθη ως πρός την μοναδικότητα τής καλλιτεχνικής σκέψεως, συνθέσεως καί εκφράσεως καί προικισθείς διά τών χαρισμάτων τού προσευχητικώς ψάλλειν εν σεμνότητι καί μεγαλοπρεπεία καί διδάσκειν εν ταπεινότητι καί ακριβεία, απετέλεσε ξεχωριστόν κεφάλαιον εις τήν Ιστορίαν τής Εκκλησιαστικής Μουσικής, τό δέ όνομα αυτού εγράφη γράμμασι χρυσέοις εις τάς δέλτους τών απ αιώνος θεραπόντων τής ιεράς τού Δαμασκηνού τέχνης.
Ένεκα τής μοναδικής αυτού προσφοράς, ετιμήθη τό έτος 1982 υπό τού αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχου κυρού Δημητρίου μέ τό οφφίκιον τού Άρχοντος Πρωτοψάλτου τής Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, καθώς καί μέ πλήθος άλλων διακρίσεων τόσον εις τήν Ελλάδα, όσον καί εις τό εξωτερικόν.
Τό συγγραφικόν αυτού έργον είναι πλούσιον.
Εκοιμήθη εν Κυρίω τήν 11ην Ιανουαρίου 2021 καί η εξόδιος ακολουθία τελεσθήσεται εις τόν Ιερόν Κοιμητηριακόν Ναόν Αναστάσεως τού Κυρίου (Κοιμητηρίων Θέρμης) σήμερον, Τρίτην 12ην Ιανουαρίου περί ώραν 12:45 μεσ..
Μεταφέρομεν πρός τούς οικείους καί τούς μαθητάς αυτού, τάς ολοθύμους συλλυπητηρίους ευχάς ημών, προσευχόμενοι όπως, ο Κύριος τής Αιωνίου Ζωής κατατάξη αυτόν μετά τών Αγίων καί τών Δικαίων.
Είη η μνήμη αυτού Αιωνία.
