1.Το Μητροπολιτικό σύστημα διοικήσεως έσωσε και στήριξε την Κρήτη στη δύσκολη εποχή της Αραβοκρατίας 827-961 μ.Χ. καθώς και στην εποχή της Ενετοκρατίας 1204-1669 μ.Χ. Η Κρήτη, για εξακόσια χρόνια, παρέμεινε έξω από τη διοίκηση του Βυζαντινού αυτοκράτορα και κατά συνέπεια έξω από την άμεση διοίκηση του Οικουμενικού Πατριάρχη.
Υπό κ. Κ. Καλλέργη, Γ. Βλαστού και Α. Κουρμούλη
Την Ελληνική συνείδηση και την ορθόδοξη πίστη στήριξαν, κατά τρόπο αξιοθαύμαστο, τα Μοναστήρια και οι ενορίες. Για πολλές και μεγάλες περιόδους, ιδίως οι Ενετοί απαγόρευαν να χειροτονούνται Επίσκοποι Ορθόδοξοι. Την αποστολική διαδοχή της Εκκλησίας της Κρήτης διέσωσαν οι ιερείς και οι μοναχοί, που μετέβαιναν διά των Κυθήρων στην Πελοπόννησο, για να πάρουν την ιερωσύνη.
Οι Κρητικοί έμεναν αφοσιωμένοι στην καρδιά τους στην Κων/πολη, όσο υπήρχε εκεί ο αυτοκράτορας και φυσικά ο Πατριάρχης.
Η εμμονή των Κρητικών να μη δέχονται μέχρι σήμερα ποιμένες Επισκόπους, μη Κρητικούς, δεν είναι αρρωστημένος εθνικισμός η τοπικισμός. Είναι ανησυχία και δυσπιστία να εμπιστευθούν την διαφύλαξη της Ελληνικής τους συνείδησης και της ορθοδοξίας τους σ’ άλλους Έλληνες εκτός της Κρήτης.
Έτσι εξηγείται και η ανδρεία και ο βαρύς πατριωτισμός τους. Έτσι επιμένουν να μη διαταραχθεί το ισχύον καθεστώς του Μητροπολιτικού συστήματος διοικήσεως.
2. Ο σεβασμός του Πατριάρχη Αθηναγόρα προς την Κρήτη, έφερε, ως καρπό, τον καταστατικό χάρτη ν. 4149/1961. Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας έζησε μέσα σε ένα καμμένο Πατριαρχικό Μέγαρο, χωρίς βίλλες στο Βόσπορο και χωρίς θαλαμηγό.
Γιατί η Πατριαρχική Σύνοδος του Πατριάρχη Αθηναγόρα, δεν διανοήθηκε να διοικήσει τα Σταυροπηγιακά Μοναστήρια της Κρήτης ούτε να σφετεριστεί την περιουσία; Διότι σεβόταν την Κρήτη και δεν τον ενδιέφεραν τα λεφτά!
Γιατί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν σέβεται τους Προκατόχους του Πατριάρχες, μιάς μεγάλης περιόδου;
Γιατί τόση ευαισθησία του Πατριάρχη στα οικονομικά, σε μία περίοδο οικονομικών δεινών και κρίσεως στην Ελλάδα, που δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία του Ελληνισμού;
Γιατί μένει ανάλγητος στις αυτοκτονίες και στην απόγνωση των Ελλήνων πολιτών;
Γιατί σιωπά στο γεγονός τώρα και δέκα χρόνια, που διεφθαρμένοι πολιτικοί άλλαξαν την χριστιανική νομοθεσία της χώρας; Γιατί σιωπά στο παγκόσμιο κύμα της θεσμοθέτησης της ομοφυλοφιλίας, το έσχατο των κακών της ανθρώπινης κατάπτωσης;
Γιατί τα παιδιά μας διδάσκονται τις πλάνες των δαιμόνων στα σχολεία και δεν τον ακούσαμε μία φορά, να αρθρώσει δημόσια, μία διαμαρτυρία, για αυτά τα εγκλήματα κατά της Ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης της νεολαίας, όταν συναντά τους Υπουργούς και Πρωθυπουργούς μας;
Γιατί ξέχασε ότι είναι πρώτα Πατριάρχης του Γένους και μετά ο,τιδήποτε άλλο ακόμη και Οικουμενικός Πατριάρχης;
Γιατί παραβιάζει τον καταστατικό νόμο της Ελληνικής Βουλής 4149/1961, ο οποίος ουδαμού προβλέπει ύπαρξη Επισκόπων βοηθών για τα Σταυροπήγια;
Πως θέλει να τον σέβονται οι πάντες, και Αυτός δεν σέβεται, όσα πρέπει. Δεν σέβεται ούτε την ιστορία του θεσμού, ούτε τις υπογραφές των Προκατόχων Του, αλλά ζει με την ψευδαίσθηση, ότι ζει στην εποχή του Ιουστινιανού τον 6ο αιώνα, που ο Βυζαντινός αυτοκράτορας εξουσίαζε, σχεδόν τα ¾ των παρακτίων χωρών της Μεσογείου; Δεν τον προβληματίζει ότι δεν έχει καντηλανάφτες στους ναούς της Κων/πολης; Γιατί μας υπενθυμίζει συμπεριφορά δικτατόρων; Δεν σέβεται το Συνοδικό θεσμό παρά μόνο στους τύπους.
Δυστυχώς αυτό που δεν πέτυχε ο Τσίπρας στην Εκκλησιαστική περιουσία, επιχειρεί να πράξει στην Κρήτη ο Πατριάρχης στα Σταυροπήγια, εκμεταλλευόμενος τον σεβασμό και την αφοσίωση της κρητικής ιεραρχίας στο θεσμό. Η καταγραφή της περιουσίας έγινε, για να μη την υφαρπάξει ο Τσίπρας, όχι για να ανοίξει η όρεξη αρπαγής από τον Πατριάρχη. Προς τι η δειλία της κρητικής ιεραρχίας, δειλία που είναι ανάρμοστη στην ανδρεία των προγόνων μας, κληρικών και λαικών; Δίνεται η εντύπωση, ότι είμαστε ναρκωμένοι για εγχείρηση. Η νάρκη πηγάζει άλλοτε από τον αρρωστημένο σεβασμό, άλλοτε από την δίψα της Πρωτοκαθεδρίας και άλλοτε από την δειλία, που κατείχε τους μαθητές του Χριστού προ της Αναστάσεως. Εξέλιπε το ηρωικό πνεύμα της θυσίας, γι’ αυτό και τα χάλια του σημερινού Ελληνισμού, πολιτικά, οικονομικά και εκκλησιαστικά.
Ακούσαμε τα ανόητα, ότι οι βοηθοί Επίσκοποι θα είναι μόνο για τα Σταυροπήγια. Μία όμως απλή ανάγνωση του άρθρου 89 του καταστατικού Νόμου 4149/1961, αναντίρρητα και ξεκάθαρα, δεν το επιτρέπει και μάλιστα σε συνδυασμό με το άρθρο 41.
Γιατί τόση μανία δόξας και φιλαρχίας αποτυχόντων να αισθανθούν πνευματική πληρότητα, δύο καλογέρων-ηγουμένων;
Τι τους διδάξατε, άγιε Κρήτης;
Γιατί ανέχτηκε τόσο ο άγιος Κρήτης, όσο και ο άγιος Κυδωνίας να ανακοινώσει δημόσια ο Πατριάρχης στην χειροτονία του Βερυκάκη, ότι τον διορίζει επόπτη στην γυναικεία αδελφότητα της Χρυσοπηγής; Με ποια δικαιολογία; Μήπως για το γήρας και την σύνεσή του; Ο άγιος Κυδωνίας φημίζεται και για το σεμνό ήθος του και τη σωφροσύνη και η μεγαλύτερη ηλικία του αποτελεί ασφάλεια επιτήρησης των μοναζουσών.
Κάποιοι είπαν, ότι πίσω κρύβονται οι καλόγριες της Χρυσοπηγής. Δεν τους ωφέλησε φαίνεται καθόλου πνευματικά η έκδοση «Βίοι και Λόγοι του Αγ. Πορφυρίου», παρά μόνο οικονομικά, για πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Κάποιοι είπαν ότι για να δικαιολογήσει την ενέργειά του ο Πατριάρχης υπενθύμισε ότι είναι παρόμοια, με το καθεστώς διοικήσεως της Ι. Μ. Βλατάδων Θεσ/κης και Αγ. Αναστασίας Φαρμακολύτριας στην Χαλκιδική.
Μία απλή ανάγνωση όμως, σε αντιπαραβολή, του άρθρου 39 του καταστ. χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος παρ. 8 σε σχέση με το άρθρο 89 παρ. 2 του Νόμου διοικ. της Εκκλησίας της Κρήτης, φαίνεται ξεκάθαρα η παρανομία του Πατριάρχη.
α. Το μεν αρθ. 39 του Νόμου 590/77 του καταστ. χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, παρ. 8 διαλαμβάνει: «Εξαιρούνται της εποπτείας του επιχωρίου Αρχιερέως αι Πατριαρχικαί και Σταυροπηγιακαί Μοναί Βλατάδων εν Θεσσαλονίκη και Αγ. Αναστασίας Φαρμακολυτρίας εν Χαλκιδική, αίτινες ανήκουσαι εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον μετά πάσης της κινητής και ακινήτου αυτών περιουσίας, τελούν υπό την άμεσον αυτού πνευματικήν κυριαρχίαν και διοίκησιν, διεπόμεναι υπό του ανέκαθεν ισχύοντος Πατριαρχικού καθεστώτος, μνημονευομένου εν αυταίς κατά την κανονικήν τάξιν του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου.»
β. Αφ’ ετέρου το άρθρον 89 του καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας της Κρήτης Ν. 4149/1961 παράγρ. 2 διαλαμβάνει: «Διατηρούνται απαραμείωτα τα κανονικά δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί των εν Κρήτη Ιερών Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Μονών, μνημονευομένου εν αυταίς του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου, και εκάστοτε υπό της Ιεράς Συνόδου Κρήτης διά του προέδρου αυτής ανακοινουμένης προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην της εκλογής των νέων ηγουμενοσυμβουλίων αυτών. Αλλ’ η διοίκησις των Μονών και η εν γένει διαχείρισις και ο υπ’αυτών έλεγχος υπάγονται υπό την άμεσον δικαιοδοσίαν της Ιεράς Πατριαρχικής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης, εφαρμοζούσης και επί των Μονών τούτων τας ισχυούσας διά τας λοιπάς εν Κρήτη Μονάς διατάξεις. Η διάλυσις όμως τυχόν η η συγχώνευσις Πατριαρχικής τινός Σταυροπηγιακής Μονής διενεργείται πάντοτε μετά προηγουμένην συνεννόησιν με το Οικουμενικόν Πατριαρχείον».
γ. Ξεκάθαρο είναι και το αρθ. 4 της σύμβασης 14ης Οκτ. 1900 Κρητικής Πολιτείας-Πατριαρχείου: «Αι εν τη Νήσω Κρήτης Ι. Πατριαρχικαί και Σταυροπηγιακαί Μοναί διατηρώσι την Σταυροπηγιακήν αυτών αξίαν, μνημονεύουσαι εν αυταίς του πατριαρχικού ονόματος (σημ. γραφ. Όχι διοικούντος)»
Ο Πατριάρχης όμως αυθαιρετεί, επηρεαζόμενος από τους ολίγους κακούς συμβούλους του Αρχιερείς, καθώς το περασμένο θέρος δήλωσε επιφανής Ιεράρχης, ελληνομαθής της Σερβικής Εκκλησίας, ο Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος. Οι ειρημένοι, οι οποίοι κατηγορούνται για πολλά, εκμεταλλεύονται το γήρας του Πατριάρχη, και οδηγούν στο χάος την Εκκλησία.
Η Ι. Σύνοδος του Φαναρίου απλώς επικυρώνει τις εισηγήσεις του Πατριάρχη, χωρίς δικαίωμα γνώμης και αρνητικής ψήφου, πάντοτε «ομοφώνως»!
Η διοικητική αυτή μονοκρατορία του ενός δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία του θεσμού. Το ομολογούν οι επαίοντες.
Ποιοί όμως ευθύνονται για αυτό το κατάντημα διοικήσεως; Ασφαλώς οι εκάστοτε Συνοδικοί Αρχιερείς, οι οποίοι έξω από την αίθουσα συνεδριών ονειδίζουν, -το ξέρουν και οι πέτρες-, μέσα όμως στην αίθουσα συνεδριών, στερούνται πνευματικής ανδρείας να συμμορφώσουν τον πλανηθέντα από τον εγωισμό του Πατριάρχη.
Για την σχέση του Πατριάρχη και της Εκκλησίας της Κρήτης θα αρκεστούμε να αναφέρουμε δύο περιστατικά, που βεβαιώνουν τα λεγόμενά μας.
3. α) Τα αυστηρά ιεροκανονικά κριτήρια της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Κρήτης, χάριν των οποίων, τα μέλη της, δεν θυμόμαστε να έχουν μέχρι σήμερα σκανδαλίσει την κοινή γνώμη της Κρήτης, απέρριψαν προ πενταετίας περίπου, πρόσωπο Αρχιμανδρίτη, που απασχόλησε και τον τοπικό ημερήσιο τύπο, προκειμένου να εκλεγεί βοηθός Επίσκοπος. Η απόρριψη έγινε με συντριπτική πλειοψηφία των μελών της Συνόδου.
Όμως δυστυχώς η γνώμη της πλειοψηφίας, υγιής απόλυτα, για την αυστηρότητα, αγνοήθηκε και στη συνέχεια η Πατριαρχική Σύνοδος, στην οποία μετείχαν και δύο μέλη της Επαρχιακής Συνόδου, τον εξέλεξε βοηθό του Πατριάρχη και συνέβη το παράδοξο, τον βοηθό του Πατριάρχη να χειροτονήσει στο Ηράκλειο ο άγιος Κρήτης, χωρίς την συμμετοχή των μελών της Επαρχιακής Συνόδου, πλην δύο, ενός αποθανόντος και ενός φίλου του επιζώντος. Το βίντεο χειροτονίας που είναι αναρτημένο στο διαδίκτυο βεβαιώνει το αληθές των γραφομένων μας.
Το αυτό πρόσωπο κατά την παρούσα περίοδο του έτους 2019, με συμμετοχή πάλι στην Πατριαρχική Σύνοδο δύο μελών της Επαρχιακής Συνόδου, εξελέγη Πρωθιεράρχης κάπου στην υφήλιο.
Έτσι γεννιέται το ερώτημα, αβίαστα, πάλι από τα αναρτηθέντα στο διαδίκτυο: πως τον ψήφισαν, για προαγωγή, σε τόσο μεγάλη ευθύνη, οι εκ Κρήτης Ιεράρχες στο Φανάρι, όταν τον απέρριψαν, ως μη κατάλληλο για βοηθό Επίσκοπο; Ποιος εκβίασε την συνείδησή τους; Ο Πατριάρχης; Ο φόβος να εκφράσουν ελεύθερα την ψήφο τους, αντίθετα με την βούληση του Πατριάρχη; Τα κριτήρια αξιολογήσεως των προσόντων εκ των πραγμάτων και εκ του αναρτηθέντος στο διαδίκτυο βίντεο, ήταν χαλαρώτερα στην Φαναριώτικη Σύνοδο, από εκείνα, τα αυστηρά, της Επαρχιακής Ι. Συνόδου της Κρήτης; Άραγε δεν σκέπτονται οι Ιεράρχες Συνοδικοί την απολογία τους στο φοβερό βήμα του Χριστού;
Να λοιπόν η ρίζα του κακού ποια είναι: ο αυταρχισμός του Πατριάρχη και η δειλία να αντισταθούν οι Συνοδικοί στις προτιμήσεις του Πατριάρχη, οι οποίες δεν είναι πάντοτε και οι καλύτερες.
β) Το ίδιο ακριβώς συνέβη, χωρίς αναλογία των κριτηρίων απορρίψεως εκλογής βοηθού, πριν λίγο καιρό, πάλι από την Επαρχιακή Ι. Σύνοδο. Η Ι. Επαρχιακή Σύνοδος για λόγους που «οίδεν αύτη», απέρριψε την υποψηφιότητα στην θέση του βοηθού του Αρχιεπισκόπου Κρήτης του ενός εκ των εκλεγέντων από την Πατριαρχική Συνοδο. Αυτός ως ηγούμενος του Σταυροπηγίου στην πανήγυρη του Οκτωβρίου 2019, παρακάμπτοντας και περιφρονώντας τον κυριάρχη Επίσκοπο της περιοχής και περιφρονώντας το άρθρο 89 του ν. 4149/1961, ο ηγούμενος αυτός κάλεσε να προστεί της πανηγύρεως της Μονής, ιεράρχης του Οικουμενικού θρόνου, παρεπιδημών; η σκοπίμως μεταβάς στην Κρήτη; ως γνώστης των σχεδιαζομένων από τον Πατριάρχη, ως μυστικοσύμβουλός του, από την άλλη εσχατιά της γης, χωρίς να αισθανθεί ο ίδιος την στοιχειώδη ευαισθησία, όπως θα έπραττε ιεράρχης στολισμένος με την αγία ταπείνωση, να ζητήσει την άδεια του πρεσβυτέρου, ως προς την ηλικία και κυρίως στην Αρχιερωσύνη, σεμνού Αρχιερέα αγ. Κυδωνίας, τον οποίο δυστυχώς ο άγιος Κυδωνίας είχε πρόσφατα στην Πατριαρχική Σύνοδο ψηφίσει στην σκανδαλώδη προαγωγή του, και ανέλπιστα για την αξία του.
Από που άντλησε το θράσος ο ιερουργήσας ιεράρχης στην Σταυροπηγιακή Ι. Μονή της Δυτικής Κρήτης;: πρώτον από την εύνοια του Πατριάρχη και την γνώση των σχεδίων Του για την αλλαγή του καθεστώτος των Σταυροπηγίων της Κρήτης, ως σύμβουλός του, και δεύτερον από την πρόσκληση του ηγουμένου του Σταυροπηγίου, ο οποίος, όπως πληροφορηθήκαμε, είχε διαπράξει και άλλη αυθαιρεσία, σε συνεννόηση με τον Πατριάρχη και εν αγνοία του τοπικού ιεράρχη, σχετικά με χειροτονία αδελφού του Σταυροπηγίου.
Αυτά λοιπόν φαίνεται, είναι τα αιτιολογημένα αίτια, που η Ι. Επαρχιακή Σύνοδος, και άριστα πράττουσα, τον απέρριψε σχεδόν παμψηφεί (μία ψήφο έλαβε) στην προσφατη εκλογή του βοηθού του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου. Ο Αρχιεπίσκοπος όμως χρησιμοποίησε την πλάγια οδό, περιφρόνησε την βούληση της Συνόδου που προεδρεύει, καθώς το έπραξε και το 2015 στην πρώτη περίπτωση που αναφέραμε, για να αναδείξει με σκοτεινό και αδιαφανή τρόπο Αρχιερέα, τον εκλεκτό Του, σε συνεννόηση μυστική με τον Πατριάρχη.
Άραγε δεν σκέπτεται τι απολογία θα δώσει μαζί με τον αυταρχικώς ενεργούντα Πατριάρχη, στο βήμα του Χριστού, τώρα που πλησιάζει το τέλος αμφοτέρων;
Εμείς σαν απλοί, αλλά θεοφοβούμενοι λαικοί Κρητικοί, δεν θέλουμε να τους δούμε «εξ ευωνύμων του Χριστού», γι’ αυτό τα γράφουμε, για να μετανοήσουν εμπράκτως και οι δύο. Έτσι μεταφράζεται σ’ αυτούς ο δικός μας σεβασμός.
Είχε δίκιο λοιπόν η Ι. Επαρχιακή Σύνοδος, καθώς έπραξε, με την ψήφο της, και στις δύο περιπτώσεις.
Μας λύπησε όμως η στάση της απέναντι στον παρανομούντα Πατριάρχη και Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, που ανέχτηκε και συνέργησε, στην καταπάτηση του καταστατικού χάρτη, για να ικανοποιήσει την δοξομανία του καλογέρου-ηγουμένου πνευματικού του τέκνου, όπως και μας λύπησε η ψήφος των Κρητών Αρχιερέων στην Πατριαρχική Σύνοδο, Νοέμβριο μήνα, στην οποία μόνο, ένας συμφωνούσε με όσα έλαβαν χώρα στις Συνοδικές συνεδριάσεις σε αμφότερες τις περιπτώσεις. Ένας το 2015 και ένας το 2019, το 2019 οι δύο ψήφισαν με συνείδηση καταπατημένη.
Άγιοι Πατέρες παίζετε «εν ου παικτοίς». «Θεός ου μυκτηρίζεται».
Η κακοδαιμονία κακής λειτουργίας της Συνόδου του Φαναρίου, έχει εξέλθει ως είδηση στα πέρατα της γης.
Διάσημοι πολιτικοί Έλληνες αναλυτές και διεθνολόγοι φαίνεται από τα αδιάψευστα βίντεο στο διαδίκτυο, και στα κρητικά ακόμα κανάλια και ραδιοσταθμούς, κρούουν με σεβασμό τον κώδωνα του κινδύνου, ότι η συμπεριφορά του Πατριάρχη και ο τρόπος λειτουργίας της Πατριαρχικής Συνόδου, οδηγούν στην καταστροφή του κύρους και του γοήτρου του θρόνου, όπως και της οικουμενικότητας του Πατριαρχείου.
Έχουμε ακούσει πολλούς ιεράρχες, κληρικούς και λαικούς να διερωτούνται, γιατί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος πεισματικά αρνείται να συγκαλέσει την Ιεραρχία του θρόνου, σε Σύνοδο Ιεραρχίας, ως ανωτάτου οργάνου διοίκησης της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας σε μείζονα ζητήματα;
Γιατί δεν τον προβληματίζει η Συνοδική λειτουργία της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως Ιεραρχίας, που στις μείζονες αποφάσεις μοιράζεται ολόκληρη η Ιεραρχία την ευθύνη; Στις εκλογές των Αρχιερέων, στα θέματα της εκκλησιαστικής περιουσίας, της σχέσης της με την Κυβέρνηση, στα πανορθόδοξα και διαχριστιανικά θέματα.
Όταν ο Αρχιεπίσκοπος σέβεται την βούληση και την ψήφο των Αρχιερέων, τα πράγματα εξελίσσονται προς το συμφέρον της Εκκλησίας και του έθνους. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών όταν βιάζει το ιεραρχικό Συνοδικό Σώμα γίνονται μεγάλα λάθη, πνευματικά και εθνικά. Δεν σκέπτεται το γήρας του και επικείμενη απολογία του;
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης λοιπόν, ρωτάμε με ευλάβεια, γιατί πεισματικά αρνείται να λειτουργήσει στο Φανάρι το Συνοδικό σύστημα της Ιεραρχίας;
Τι θα πεί Σύναξη Αρχιερέων; Μήπως πρόκειται για Συναξη καλογέρων, υπό τον ηγούμενο ενός Μοναστηριού; Μόνο για συζήτηση και για καφέ;
Γιατί λοιπόν να μη συγκαλείται η Ιεραρχία του θρόνου, για εκλογές Αρχιερέων του θρόνου, για εκλογές Αρχιεπισκόπων; Για μείζοντα διεκκλησιαστικά πανορθόδοξα ζητήματα, για διαχριστιανικές σχέσεις; κ.λπ.
Είναι υπόθεση μόνο του Πατριάρχη και μιάς μικρής ομάδας μυστικοσυμβούλων του, τα μείζονα θέματα, όπως είναι η κρίση στην Ουκρανία και η εκλογή προσφατα τριών Αρχιεπισκόπων;
Είναι μήπως κόμμα του Πατριάρχη το Σώμα του Χριστού, η Εκκλησία Του;
Γιατί το επιτρέπουν οι Αρχιερείς του θρόνου; Γιατί τόση πνευματική ανανδρία;
Γιατί συνεργούν με την αδιαφορία τους στην καταστροφή της οικουμενικότητας του θρόνου;
Τι διαφέρει η συμπεριφορά του Πατριάρχη από εκείνη του Πάπα της Ρώμης; Τολμούμε να πούμε ότι ο τρόπος, που αποφασίζει ο Πάπας, είναι σοβαρότερος του τρόπου, που αποφασίζει ο Πατριάρχης. Ο Πάπας, πριν αποφανθεί ex cathedra, συμβουλεύεται την παπική curia. Υποθέτουμε ότι δεν εκβιάζει την curia για τεχνητή ομοφωνία.
Το πως διοικεί ο Πατριάρχης και πως συμπεριφέρεται στους Συνοδικούς, όταν έχουν διαφορετική γνώμη, γνωρίζουμε από ποικίλες πηγές.
Η συγκρότηση της Πατριαρχικής Συνόδου γίνεται αυθαίρετα, καθώς βούλεται ο Πατριάρχης.
Σήμερα το Πατριαρχείο δεν συγκροτεί την Πατριαρχική Σύνοδο, σύμφωνα με το συνταγμάτιο της σειράς. Η παλαιά σειρά έχει αντικατασταθεί από την αυθαίρετη επιλογή των Συνοδικών μελών. Γιατί απαιτεί στην Εκκλησία της Ελλάδος να τηρείται η σειρά και οι σχετικοί τόμοι στην σύνθεση της Ι. Συνόδου;
Η πικρία των ευσυνειδήτων Συνοδικών Αρχιερέων, είναι έκδηλη εκτός της αίθουσας των Συνεδριών.
Δεν ανησυχούμε, όμως Παναγιώτατε, μόνο για τα «καθ’ ημάς». Ανησυχούμε και για την ενότητα της παγκόσμιας Ορθοδοξίας. Είμαστε γνώστες της ιστορίας και της προσφοράς του Βυζαντίνου, στον εκχριστιανισμό της Ανατολικής Ευρώπης.
Ας υποθέσουμε ότι είναι οι ιστορικές εξελίξεις, όπως τις ισχυρίζεσαι, στον εκχριστιανισμό της Ρωσίας. Εμείς αμφισβητούμε τα όσα λες, για σιγγίλια και έγραφα, για την διοίκηση της Εκκλησίας της Ρωσίας. Πολλοί, αρκετά πολλοί, ξέρουν γράμματα και ιστορία.
Το Πατριαρχείο κατά τους εκκλησιαστικούς ιστορικούς φρόντιζε πάντα για μία ενιαία διοίκηση αυτής της Μεγάλης χώρας.
Ένας λαός είναι και η Μικρά Ρωσία (Ουκρανία) μαζί με τον λαό της Μεγάλης Ρωσίας.
Θυγατέρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι ολόκληρη η Εκκλησία της Ρωσίας, Μικρής και Μεγάλης.
Γιατί αδιαφορείς γι’ αυτές τις δύο υποτιθέμενες για σένα διαφορετικές θυγατέρες; Σε ενδιαφέρει η μία θυγατέρα και την άλλη θυγατέρα την έκαμες «ξώπαιδο»;
Οι πολιτικοί δημιούργησαν τον χωρισμό, άραγε δεν τον βλέπεις; Μία γλώσσα μιλούν. Σήμερα η Ρωσία του Πούτιν δεν έχει καμμία σχέση με την νοοτροπία και τις επιδιώξεις των Μαρξιστών. Γιατί μπαίνεις στο παιχνίδι του νέου ψυχρού πολέμου των υπερδυνάμεων; Γιατί προτιμάς την εύνοια των αιρετικών από την εύνοια των Ορθοδόξων; Γιατί; Γιατί;
Άραγε ακόμη δεν κατάλαβες το λάθος Σου; Έχεις τόσο εγωισμό, για να το διορθώσεις με συνεννόηση; Γιατί φέρεσαι σαν Ιουδαίος «οφθαλμόν αντί οφθαλμού…» για την υποτιθέμενη Ρωσική πονηρία; «Μη νικώ υπό του κακού, νίκα εν τω αγαθώ το κακόν» (Παύλος).
Οι σύμβουλοί Σου είναι αν μη τι άλλο, ακατάλληλοι.
Διώξε τους, και συμβουλεύσου, ολόκληρη την Ιεραρχία του θρόνου. Γιατί έχεις «μερικές φιλίες» και στερείσαι «την καθολική αγάπη του Χριστού»; Οι άγιοί μας λένε, ότι «ο εγωισμός είναι η μεγαλύτερη ανοησία».
Ας επιστρέψουμε όμως στα καθ’ ημάς.
Σ’ ένα από τα Σταυροπήγια της Κρήτης, ΑΡΚΑΔΙ το λένε, το ξέρει όλη η οικουμένη, γιατί εκεί οι πρόγονοί μας, γυναίκες και παιδιά στα 1866 μ.Χ. αυτοπυρπολήθηκαν ζωντανοί, για να μη χάσουν την τιμή και την αγνεία της κολυμβήθρας του βαπτίσματος, πέφτοντας στα χέρια του κατακτητού, ενώ ζητούσαν λευτεριά.
Οι άνδρες πολεμούσαν στα βουνά, με βράκες της Κρήτη, τρυπημένες από τις σφαίρες του κατακτητού. Βράκες της ανδρείας και της τιμής. Αυτούς τους ήρωες της θυσίας και της ελευθερίας, κάποτε δημόσια ονείδισες «ξαβράκωτους επαναστάτες».
Ντροπή, ντροπή για ένα Πατριάρχη του Γένους, διάδοχο του Γρηγορίου του Ε΄.
Τους άλλους, όντως «ξεβράκωτους» και αδιάντροπους, που παρελαύνουν στους δρόμους της Αθήνας και Θεσσαλονίκης, κακό που ονειδίζει σε κάθε επιστολή του ο Απ. Παύλος, ώστε δεν Σε ακούσαμε να αποδοκιμάσεις, για να μη δυσαρεστήσεις, την Ν. Τάξιν πραγμάτων, που το καθιερώνει παγκοσμίως, σε συνεργασία με αναξίους πολιτικούς, ξένους της ιστορίας του Ελληνισμού.
Κλαίμε για το ήθος της Ελλάδας, που χάθηκε και για τον ξεπεσμό της Ελλάδας που ανέτειλε. Που είναι η φωνή του «Πρώτου» της Ορθοδοξίας;
Λυπηθήκαμε, όταν πήγες στην Τρίπολη της Πελοποννήσου για να ανακηρυχθείς διδάκτωρ του Πανεπιστημίου και δεν είχες το θάρρος και την ευαισθησία να διαβάσεις ένα Τρισάγιο στον ήρωα της Ελευθερίας Γέρο του Μωριά, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Εμείς ξέραμε από την ιστορία, ότι ο Μεγάλος πρόγονός μας «Ελευθέριος Βενιζέλος», όταν έγινε η ανακομιδή των οστών του ήρωα του Γέρου του Μωριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, συνώδευσε τα οστά από την Αθήνα, μέχρι την Τρίπολη, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, για να τα τοποθετήσει εκεί στο ηρώον που αναπαύεται μέχρι σήμερα, γιατί και αυτός ήταν επαναστάτης στο Θέρισο της Κρήτης. Και όταν τα πυροβόλα του στόλου των Μ. Δυνάμεων με τις βολές τους, έσπασαν τον ιστό της Ελληνικής σημαίας στο Φρικά του λιμένα των Χανίων, Αυτός με τους συμπολεμιστές της ελευθερίας, άρπαξαν την Ελληνική Σημαία, και τα κορμιά τους, γίνανε ιστός. Και θαύμασαν οι καπετάνιοι του στόλου και δεν πυροβόλησαν και ανάγκασαν τον Σουλτάνο να υπογράψει αυτονομία.
Τέτοιο σε θέλαμε, υμνητή και όχι κατήγορο των ηρώων της ελευθερίας. Άξιο διάδοχο του Γρηγορίου Ε΄. Ενοποιό και όχι διχαστικό της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας.
Άφησε τον συγχρωτισμό Σου, με ξένους διπλωμάτες, εγκληματίες των λαών, για το φυσικό αέριο και τα πετρέλαια. Σε σένα δεν αρμόζει η συναναστροφή με τον Νέρωνα.
Τελειώνοντας τις καρδιακές αυτές σκέψεις μας, ντόμπρες και αλατισμένες από σύνεση, φρόνηση γεροντική, γιατί δεν θέλαμε κάποιος να μας κατηγορήσει το γνωστό αρχαιοελληνικό «Έλληνες αεί παίδες και Γέρων ουδείς», ζητούμε την πιστή τήρηση του καταστατικού νόμου 4149/1961. Το σεβασμό στις συμφωνίες. Το σεβασμό στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και το Σύνταγμα της χώρας.
Γι’ αυτό αξιούμε εμπράκτως να πείτε αυτό που λέτε σείς οι κληρικοί «ευλόγησσον», «συγγνώμη» το λέμε εμείς, γιατί ο Χριστός το είπε για μας όλους και για τις δικές μας και τις δικές Σου αμαρτίες, στο Γολγοθά, κρεμασμένος στο Σταυρό, στον ουράνιο Πατέρα, ως «βασιλεύς της δόξης».
Το «ευλόγησον» θα το δούμε, με την άμεση παραίτηση των δύο βοηθών Επισκόπων από την ηγουμενία των Σταυροπηγίων, Γουβερνέτου και Αγ. Τριάδος.
Χρησιμοποίησέ τους αλλού, όπου η Εκκλησία έχει ανάγκη από στελέχη, εκτός Κρήτης, για να τηρηθεί ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Κρήτης. Η μίτρα δεν αρμόζει στους ηγουμένους Μοναστηριών, που πρέπει να κοσμούνται με την ταπείνωση, παράδειγμα για τους Μοναχούς.
Ελπίζουμε να μη μας απογοητεύσετε με τις εξελίξεις, για να μη αναγκαστούμε να επανέλθουμε.
Να ’χουμε την ευχή όλων Σας.
