Ιεροσόλυμα : Με λαμπρότητα εορτάστηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η μνήμη της Αγίας Αικατερίνης.
Ο Πατριάρχης Θεόφιλος προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Ραμάλα.
Η ανακοίνωση του Πατριαρχείου αναφέρει:
Την Κυριακήν, 25ην Νοεμβρίου/ 8ην Δεκεμβρίου 2019, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου η εορτή της Αγίας μεγαλομάρτυρος και πανσόφου Αικατερίνης.
Κατά την εορτήν ταύτην, η Εκκλησία αναμιμνήσκεται της αγίας Αικατερίνης ως της εξ Αλεξανδρείας πανσόφου νεάνιδος, η οποία διά της εν Χριστώ πίστεως και παιδείας αυτής κατήσχυνε τους «κομψούς των ασεβών του Πνεύματος τη μαχαίρα» και εν σημείοις και θαύμασι εμαρτύρησε υπέρ Χριστού επί Μαξεντίου και Μαξιμίνου, (305 μ.Χ.).
Την αγίαν μεγαλομάρτυρα Αικατερίναν ετίμησε το Πατριαρχείον:
Α΄. Διά θείας Λειτουργίας εις τον εν Ραμάλλα Ιερόν Ναόν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, της οποίας προεξήρξεν η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων, συλλειτουργούντων Αυτώ του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού και του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Αρχιμανδρίτου Καλλίστου, του ηγουμένου της Μονής ταύτης Αρχιμανδρίτου Γαλακτίωνος, του εφημερίου της ενορίας ταύτης Οικονόμου π. Γιακούμπ, του π. Συμεών και του Αρχιμανδρίτου π. Σεραφείμ εκ Ναζαρέτ και του Αρχιδιακόνου Μάρκου, ψαλλούσης της χορωδίας της ενορίας ταύτης αραβιστί και προσευχομένου αθρόου Ελληνορθοδόξου αραβοφώνου εκκλησιάσματος της πόλεως ταύτης.
Προς το εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος ελληνιστί ως έπεται:
«Φόβος Θεού παιδεία και σοφία και αρχή δόξης αποκριθήσεται αυτή», (Παροιμ. 15,33). [Η θεοσέβεια, ο φόβος του Θεού, γεννά την πρακτικήν παιδαγωγίαν και ενάρετον σοφίαν εις τους παιδαγωγουμένους. Την δε θείαν παιδαγωγίαν ακολουθεί η ανταμοιβή και η δόξα], αναφωνεί ο σοφός Σολομών.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
ευλαβείς Χριστιανοί,
Η σεπτή μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης συνήγαγε σήμερον πάντας ημάς εν τω ιστορικώ τούτω Ναώ της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ημών Χριστού, ίνα ευχαριστιακώς τιμήσωμεν την πάνσοφον μάρτυρα της αγάπης Αυτού.
Κατά τον ιστορικόν Ευσέβιον Καισαρείας, η Αγία Αικατερίνη υπήρχεν εκ της Αλεξανδρείας, θυγάτηρ Κώνστου, παρθένος περικαλλής, σωφρονεστάτη και ένδοξος πλούτω και γένει και παιδεία· ήτις διά μεν του σταθερού αυτής φρονήματος, εξενίκησε την εμπαθή και ακόλαστον ψυχήν Μαξιμίνου του της Αλεξανδρείας Ρωμαίου τυράννου· διά δε της ευγλωττίας απεστόμισε τους προς αυτήν διαλεγομένους ρήτορας και φιλοσόφους. Διά δε την εις Χριστόν ομολογίαν, τον του μαρτυρίου στέφανον δέχεται, παρά του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού πέρί το 305 μ.Χ. έτος (Εκκλησ. Ιστ. 8,14).
Η μεγαλομάρτυς Αικατερίνα διεκρίθη μεταξύ των γυναικών μαρτύρων του Χριστού διά την σπανίαν αυτής σοφίαν και παιδείαν, η οποία ετέλει υπό τον θείον φόβον, τούτέστιν την βαθείαν πίστιν εις τον αληθινόν Θεόν και την τήρησιν των εντολών Αυτού, ως λέγει ο ψαλμωδός: «Το δε έλεος του Κυρίου από του αιώνος και έως του αιώνος επί τους φοβουμένους αυτόν. Και η δικαιοσύνη αυτού επί υιοίς υιών, τοις φυλάσσουσι την διαθήκην αυτού και μεμνημένοις των εντολών αυτού του ποιήσαι αυτάς». (Ψαλμ. 102, 17-18). «Η μεν αισθητή ζωή ουκ αίδιος, το δε έλεος του Κυρίου άίδιον», λέγει ο Ωριγένης. Σχολιάζων τους λόγους «φόβος Θεού παιδεία και σοφία», (Παροιμ. 15,33), ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Ο του Θεού φόβος κατορθοί τον βίον τον τε πρακτικόν και τον θεωρητικόν».
Με άλλα λόγια, αγαπητοί μου αδελφοί, η θεοσέβεια, δηλαδή ο φόβος του Θεού αποτελεί την βάσιν του ορθού ανθρωπίνου βίου και της ανθρωπίνης σοφίας. Διό ο θείος Παύλος λέγει: «Ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησι δε μωρίαν, αυτοίς δε κλητοίς, Ιουδαίοις τε και Έλλησι Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν», (Α´ Κορ. 1, 23-24).
Αυτήν ακριβώς την πανοπλίαν της θείας δυνάμεως και σοφίας του Θεού Λόγου του Χριστού ενεδύσατο η πανένδοξος Αικατερίνα, ακούουσα εις το παράγγελμα του Αποστόλου Παύλου λέγοντος: «ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου», (Εφ. 6,11).
Ιδού λοιπόν διά τι μαζί με την εκ Θεού σοφίαν και παιδείαν ακολουθεί και η δόξα Αυτού [του Θεού], ως κηρύττει ο Απόστολος Πέτρος: «και φανερωθέντος του αρχιποίμενος κομιείσθε τον αμαράντινον της δόξης στέφανον», (Α´ Πετρ. 5,4). Τον αμαράντινον τούτον στέφανον της δόξης έλαβε και η Αγία ημών μεγαλομάρτυς Αικατερίνα, ως αναφωνεί και ο υμνωδός αυτής λέγων: «Μάρτυς εθελούσιος, Αικατερίνα πανένδοξος, καθωράθης τον τύραννον, ευτόνως ελέγξασα και δεινήν μανίαν της πολυθείας, θεογνωσίας φωτισμώ καταβαλούσα και θεία χάριτι· εντεύθεν και ως Μάρτυρα και ως Παρθένον πανάμωμον, ο Χριστός εστεφάνωσεν ο Σωτήρ των ψυχών ημών».
Και διερωτώμεθα, τι είδους και ποίας μορφής είναι ο στέφανος της δόξης, με τον οποίον εστεφανώθη η Αγία Αικατερίνα; Ο στέφανος ούτος της δόξης του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού δεν είναι άλλος από την κοινωνίαν και συμμετοχήν των δικαίων εις την Μεταμόρφωσιν του Ιησού Χριστού, κατά την οποίαν «έλαμψε το πρόσωπον Αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια Αυτού εγένετο λευκά ως το φως», (Ματθ. 17,2).
Με άλλα λόγια, η πανεύφημος Αικατερίνα, ως άλλη μαθήτρια του Χριστού, ηξιώθη της θεωρίας της δόξης του Θεού, διό και «ταίς αγγελικαίς νυν συναγάλλεται χορείαις, μεθ᾽ ων βοά απαύστως· ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε Χριστόν εις τους αιώνας, ως λέγει ο υμνωδός. Εις δε την αρχιερατικήν προσευχήν Του, ο Ιησούς Χριστός δέεται του Θεού Πατρό
Ερμηνεύων τους Κυριακούς λόγους: «ίνα θεωρώσιν την δόξαν την εμήν», (Ιωάν. 17, 24) ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει, «περίεσται [τούτο θα είναι δυνατόν] τοιγαρούν ου βεβήλοις και αμαρτωλοίς, αλλ᾽ ουδέ τοις τον θείον ατιμάζουσι νόμον, το εν οράσει γενέσθαι της δόξης Χριστού, μόνοις δε μάλλον τοις οσίοις και αγαθοίς. Και τούτο εισόμεθα [γνωρίσωμεν] προφήτου μεν λέγοντος: «Αρθήτω ο ασεβής, ίνα μη ίδη την δόξαν Κυρίου», (Ησαίας 26,10)· εν δε γε τοις ευαγγελικοίς κηρύγμασι του Σωτήρος Χριστού, «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται», (Ματθ. 5,8).
[irp posts=”535755″ name=”Κατερίνη: Πολλά σχολεία στην έκθεση για την Αγία Αικατερίνη”]
Αυτή αύτη η καθαρότης της καρδίας κατέστησε την αειπάρθενον Μαρίαν εκ Ναζαρέτ όργανον εκλογής και δοχείον του αγίου Πνεύματος, διά του οποίου ανεδείχθη Θεοτόκος και Μητέρα του Θεού Λόγου και Σωτήρος ημών Χριστού, του τεχθέντος εκ των αγνών αιμάτων Αυτής εν τω σπηλαίω της Βηθλεέμ.
Το μέγα και υπέρλογον τούτο γεγονός, δηλονότι το Μυστήριον της θείας Οικονομίας της ενσαρκώσεως και ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου προετοιμάζει ημάς η αγία ημών Εκκλησία, ίνα εορτάσωμεν ακούοντες εις το κήρυγμα του ιερωτάτου Παύλου λέγοντος: «πάντες γαρ υιοί Θεού εστε διά της πίστεως εν Χριστώ Ιησού· όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε», (Γαλ. 3, 26-27).
Ο Χριστός, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι το φως του κόσμου και ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, διά τούτο καλούμεθα ημείς οι επόμενοι του ονόματος αυτού, ίνα ενδυθώμεν το ιμάτιον του φωτός του Ηλίου της Δικαιοσύνης και το φως το της γνώσεως εισέλθη εντός του σπηλαίου των ψυχών ημών.
Εις τούτο μας καλεί η σήμερον εορταζομένη αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνα μετά του συνεορταζομένου αγίου Μεγαλομάρτυρος Μερκουρίου, ίνα γενώμεθα μιμηταί αυτής καθαρώς και ολοτρόπως πολιτευσάμενοι τω Χριστώ· και ίνα μετά του θείου Παύλου είπωμεν: «Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», (Γαλ. 2,20). Αμήν. Έτη πολλά και ευλογημένα Χριστούγεννα».
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε αγιασμός των νέων αιθουσών της ενορίας ο δε ηγούμενος και το Συμβούλιον παρέθεσαν τράπεζαν εις τον Μακαριώτατον ο Οποίος επέδωσε σταυρόν εις τον Αρχιμανδρίτην Γαλακτίωνα.
Β΄. Εις την επ’ ονόματι της Αγίας Αικατερίνης Ιεράν Μονήν εις το κέντρον της Παλαιάς Πόλεως εις απόστασιν λίθου βολής βορείως του Πατριαρχείου, δι’ Εσπερινού αφ΄ εσπέρας και θείας Λειτουργίας την πρωίαν, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, συλλειτουργούντος του Δραγουμανεύοντος Αρχιμανδρίτου Ματθαίου και άλλων Ιερέων, ψάλλοντος του μοναχού Ραφαήλ και μετέχοντος ευσεβούς εκκλησιάσματος εξ εντοπίων και προσκυνητών.
Μετά την θείαν Λειτουργίαν, ο ηγούμενος Αρχιμανδρίτης Στέφανος παρέθεσε κέρασμα.
Γ΄. Εις την εν Σινά Ιεράν Μονήν της Αγίας Αικατερίνης, εις την οποίαν φυλάσσεται και το σεπτόν λείψανον αυτής.
