Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: Οἱ δαίμονες πού ἔχουν πρόσβαση στίς ψυχές μας κατά τή διάρκεια τῶν ὡρῶν πού εἴμαστε ξύπνιοι, ἔχουν ἐπίσης πρόσβαση σ’ αὐτές κατά τή διάρκεια τοῦ ὔπνου.
Ἐπίσης κατά τή διάρκεια τοῦ ὕπνου μᾶς πειράζουν στό νά ἁμαρτήσουμε μέ τό νά ἀναμιγνύουν τή δική τους φαντασία μέ τή δική μας.
Ἀκόμη ὅταν δοῦν μέσα μας ἕνα ἐνδιαφέρον γιά ὄνειρα, προσπαθοῦν νά αὐξήσουν τό ἐνδιαφέρον μας γιά τά ὄνειρά μας. Σιγά-σιγά μάλιστα μᾶς πείθουν νά τά ἐμπιστευόμαστε. Μια τέτοια ἐμπιστοσύνη συνοδεύεται πάντα ἀπό πλάνη καί ἡ πλάνη κάνει τίς διανοητικές μας ἀπόψεις γιά τόν ἑαυτό μας νά λανθάνονται, ὁπότε ὅλη μας ἡ ἐνεργητικότητα γίνεται σαθρή. Αύτό ἀκριβῶς θέλουν καί οἱ δαίμονες.
Σ’ αὐτούς πού εἶναι προχωρημένοι σ’ αὐτή τήν ἐγωιστική αὐτο-θεώρηση, οἱ δαίμονες ἀρχίζουν νά παρουσιάζονται σάν Ἄγγελοι φωτός στή μορφή Μαρτύρων καί Ἁγίων, ἀκόμη καί αὐτῆς τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ.
Χαίρονται μέ τόν τρόπο πού ζοῦν αὐτοί οἱ πλανεμένοι, τούς ὑπόσχονται οὐράνια στέμματα καί μ’ αὐτό τόν τρόπο τούς ὁδηγοῦν σέ μεγάλο ὕψος αὐτοεκτιμήσεως καί ὑπερηφανείας. Αὐτό τό ὕψος εἶναι ταυτόχρονα καί ἡ ἄβυσσος τοῦ ὁλέθρου τους.
Πρέπει νά ξέρουμε
ὅτι ἀναμφίβολα στήν παρούσα μας κατάσταση
πού ἀκόμη δέν ἔχει ἀνανεωθεῖ μέ τή χάρη,
δέν εἴμαστε ἕτοιμοι νά δοῦμε ἄλλα ὄνειρα
ἐκτός ἀπό αὐτά πού ὕπουλα ἑτοιμάζουν γιά μᾶς οἱ δαίμονες.
