Η νεαρή φοιτήτρια που έπεσε θύμα ληστείας στην Κέρκυρα από το νεαρό Αφγανό που στη συνέχεια την έσπρωξε στο γκρεμό, λέει ότι είχα τις αισθήσεις μου και θυμάμαι ακόμη και τη στιγμή που βρισκόμουν στον αέρα. Έτσι προσπάθησα να προστατεύσω να προστατεύσω το κεφάλι μου και γύρισα το σώμα μου για να σωθώ. Είχα πει “θα ζήσω” και το έκανα”.
Λίγες μέρες μετά την επίθεση και στο δωμάτιο 316 στον τρίτο όροφο της ορθοπεδικής κλινικής του Νοσοκομείου Κέρκυρας, όλα δείχνουν πως σύντομα η νεαρή φοιτήτρια θα επιστρέψει στο πανεπιστήμιο και τα μαθήματά της.
Η Σπυριδούλα περιέγραψε το περιστατικό στην εφημερίδα “Πρώτο Θέμα”
“Είμαι καλά, είχα άγιο. Θέλω να τιμωρηθεί γι’ αυτό που μου έκανε”, λέει η μικρή για το δράστη της επίθεσης που λίγο έλειψε να της στοιχίσει τη ζωή…
“Θέλω να στείλω ένα μήνυμα στη Μυρτώ και να της πω ότι υπάρχει ελπίδα. Είμαι εγώ το ζωντανό παράδειγμα. Είπα ότι θα επιβιώσω και το έκανα. Εγώ έζησα και θα ζήσει και η Μυρτώ”, συνεχίζει η φοιτήτρια θέλοντας να δώσει κουράγιο στη 16χρονη που δίνει τη δική της μάχη ένα χρόνο μετά την επίθεση στην Πάρο.
“Δεν πρόκειται να αγχωθώ ξανά για τίποτα”
“Είχα εξεταστική. Το βράδυ του Σαββάτου είχα πάει σε ένα μπαρ για μισή ώρα και έκατσα λίγο περισσότερο. Επέστρεφα και στο σημείο είχε κόσμο”.
Η Σπυριδούλα που σπουδάζει στο δεύτερο έτος Ιστορία στο Ιόνιο πανεπιστήμιο έμενε σε ξενοδοχείο που απέχει λίγα μόνο μέτρα από το σημείο της επίθεσης. Μάλιστα, όπως εξηγεί: ” είπα σε μια φιλη να κοιτάζει όπως ανεβαίνω το σημείο, ενώ λίγο παρακάτω φαίνονταν οι φάροι από κάποια περιπολικά.
Το κορίτσι διέσχιζε το πιο σκοτεινό σημείο της διαδρομής όταν “ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά μου. Κατάλαβα ότι είναι αλλοδαπός γιατί μου φώναξε “σουτ”.
Στην αρχή η Σπυριδούλα του έδωσε την τσάντα της για να μην της κάνει κακό. Όταν όμως είδε τα φώτα ενός αυτοκινήτου να πλησιάζουν την τράβηξε πίσω και ακολούθησε μάχη με το ληστή. Ο δράστης τρομοκρατημένος την αρπάζει από τη μέση και την πετάει στο γκρεμό. Η νεαρή φοιτήτρια ενστικτωδώς προσπαθεί να προστατεύσει το κεφάλι της, κίνηση που της έσωσε τη ζωή. Ο δράστης εξαφανίζεται και η μικρή σύρεται και φωνάζει βοήθεια.
Σιγά σιγά ανεβαίνει έναν τοίχο και καταφέρνει να φτάσει στο δρόμο. Αστυνομικοί που περνούσαν από το σημείο τη μεταφέρουν στο νοσοκομείο.
“Επιβίωσα και κατάφερα να σωθώ γιατί είμαι φυσιολάτρης. Στο χωριό μου για πέντε χρόνια έκανα ανώμαλο δρόμο. Περπατούσα δύο τρεις ώρες κάθε μέρα. Είχα ανέβει όλα τα βουνά.
Από δω και πέρα είπα στον εαυτό μου, δεν πρόκειται να αγχωθώ ξανά για τίποτα”.
Όπως λένε οι γιατροί η κατάσταση της υγείας της εξελίσσεται απολύτως ομαλά. Όπως λένε σώθηκε γιατί ήταν δυνατή και γυμνασμένη. Κάποιες γρατζουνιές στο πρόσωπο και τα χέρια της επουλώνονται ενώ κάποια μικρά σημάδια από ράμματα στα χείλη και το πηγούνι της θα σβήσουν με τον καιρό.
