του Κώστα Παναγόπουλου
Κάποτε, κάποιο φρούριο δέχονταν επίθεση. Πολλιά η βοή, αλαλαγμός στα χαλίκια της εξόδου του. Η κεντρική του πύλη, έχανε έτσι κι αλλιώς. Σε λίγο θα έπεφτε, από ώρα σε ώρα.
Για μία στιγμή, κι ενώ κέρδιζε ο εχθρός στα κεντρικά, αλλάζει παραδόξως κατεύθυνση και κάνει επίθεση σε μία πύλη μικρή, αλλά χρυσή, περίβλεπτη. Το βλέπει το φρούριο.
Κάποιοι φωνάζουν: «Στην πύλη τη μικρή, τη χρυσή!». Οι περισσότεροι υπερασπιστές, πράγματι αγαθοί, παρασυρμένοι από τη θέρμη, φώναξαν διαφορετικά: «Αποπροσανατολισμός! Καθίστε στην πύλη την κεντρική!». Οι περισσότεροι του φρουρίου, δεν ήταν καν εκεί: εκτιμούσαν τον εχθρό… κατά βάθος, πολύ.
Μπήκε ο εχθρός απόλεμος από την πύλη τη μικρή, τη χρυσή. Κύκλωσε από πίσω. Άμα ήθελε ο εχθρός κέρδιζε και μπρός, από την πύλη την κεντρική, αλλά ΟΧΙ, όπως είπε μετά ο στρατηγός τους:
«Έγω ήθελα να μπω από εκεί. Από τη μικρή, την πόρτα τη χρυσή».
«Γιατί, εχθρέ μου;».
[irp posts=”379091″ name=”Χιλιάδες χριστιανοί ξεχύθηκαν στους δρόμους κατά του νέου βιβλίου Θρησκευτικών (ΒΙΝΤΕΟ)”]
«Γιατί σας πήρα απόλεμα την ομολογία σας. Το ήξερα, χαζοί, ότι δε θα έρθετε εκεί. Άλλωστε, ήσασταν και λίγοι. Οι περισσότεροι εδώ μέσα, κατά βάθος, μ’ εκτιμούν. Την ψυχή σας απόλεμα γουστάρισα να πάρω. Από την κεντρική, θα έπαιρνα μόνο το φρούριο».
Καληνύχτα Ελλάδα. Σε παίξανε έξυπνα οι εχθροί σου, αλλά τους εκτιμούσες κι εσύ. Ίσως, δεν έγινε κανένα λάθος. Θέλαμε να μπει.
Τώρα, έχε το νου σου στο παιδί. Ετοιμάσου.
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΠΕΡΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΦΥΛΟΥ ΣΤΑ 15 ΕΤΗ, ΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΣΥΝΟΛΙΚΑ
