Δεν χρειαζόμαστε να είμαστε Χριστός ή Θεός ή Πάπας για να συγχωρήσουμε ή για να συγχωρεθούμε.
Χρειαζόμαστε να είμαστε άνθρωποι. Γιατί η φύσημας είναι ατελής και λανθάνει συνεχώς.
Και επειδή το να αναζητάμε την τελειότητα φανερώνει ψυχική διαταραχή (καθότι στον κόσμο των αισθήσεων όλα είναι σχετικά και υποκειμενικά) γι’ αυτό ο μοναδικός ασφαλής δρόμος για να πλησιάσουμε την αρμονία (γαλήνη) της φύσης είναι αυτός της συγχώρεσης, καταλύτης για την γνώση (μάθηση) και την εξέλιξή μας.
Διαβάστε εδώ: Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Η αληθινή συγχώρεση
Εξάλλου η απλή μετάνοια (άνευ συγχώρεσης) δεν παίζει κανένα ρόλο στην διάπλαση του χαρακτήρα μας διότι αυτή χαρακτηρίζει τους πονηρούς και τους κακούς σε αντίθεση με τη συγχώρεση που γίνεται ζωοποιός εσωτερικός φάρος γαλήνης.
){kind=link}