Τη μεγαλύτερη απόδειξη της ζωντανής παρουσίας του Χριστού την καταθέτουν όσοι πολεμούν τον Χριστό με λύσσα…!
Εν τούτοις, την μεγαλύτερη απόδειξη της ζωντανής παρουσίας του Χριστού την καταθέτουν όσοι πολεμούν τον Χριστό και την Εκκλησία του.
Με τέτοια λύσσα δεν χτυπούν ποτέ έναν πεθαμένο, με τέτοιο πάθος δεν κυνηγούν ποτέ έναν νεκρό. Προς τι ο αδιάκοπος πόλεμος, αν ο αντίπαλος είναι ένα πτώμα; Αλλά ο Χριστός ζη! Αναστήθηκε, για να μένει ζωντανός ανάμεσά μας, όχι μόνο ως Θεός με την πανταχού παρουσία του, αλλά και με την ανθρώπινη οντότητά του πιά, που ξέρει να συμπαθεί και να κατανοεί, ως αναστημένος και πνευματικός άνθρωπος, ο Θεάνθρωπος.
Μέσα στο δισκοπότηρο ανασταίνεται κάθε Κυριακή και προσφέρει τον Εαυτό του «εις κοινωνίαν». Το Σώμα του και το Αίμα του κυλούν μέσα στις φλέβες των πιστών, ο λόγος Του ακούγεται καθαρός με τη φωνή του Ευαγγελίου, η συναναστροφή του εξασφαλίζεται ακέραιη μέσα στην ζωή της Εκκλησίας. Είναι αυτή μία παλλόμενη και σφύζουσα πραγματικότητα δίπλα στον σύγχρονο άνθρωπο, που δεν του υπόσχεται απλώς, αλλά έχει και να του δείξει και να του δώσει ο,τι δεν βρίσκει στα δώρα του πολιτισμού μας, ο,τι αναζητά με έκδηλη αγωνία· την ζωή την αληθινή, την αιώνια ζωή, που είναι ο αναστημένος Χριστός.
Από το βιβλίο του ( †) Στεργίου Σάκκου,
Καθηγ. Παν/μίου Θεσ/νίκης
«Αληθώς ανέστη ο Κύριος»,
εκδ. «Λυδία», Θεσσ. 2007, σελ. 15-19
