του Θωμά Αναστασιάδη
Με την ευλογία της Αυτού Αγιότητας του Πατριάρχη των Σέρβων κ.κ.Ειρηναίου, και σε συνεργασία με το Υπουργείο Άμυνας της Δημοκρατίας της Σερβίας, η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία διοργάνωσε παράσταση Μονοδράματος και παντομίμας, με το έργο “Nadezda Πέτροβιτς”.
Η παράσταση πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής 3 Απριλίου 2016, στην επί τούτω διαμορφωθείσα και φωταγωγημένη κρύπτη του Ι.Ν.του Αγίου Σάββα Βελιγραδίου, με την ευκαιρία του εορτασμού των 101 χρόνων από τον θάνατο της Σερβίδας ζωγράφου και εθελόντριας νοσηλεύτριας του στρατού, Nadezda Πέτροβιτς. Παρέστησαν ο Διευθυντής του Υπουργείου, λοιποί επίσημοι, ο βοηθός του Πατριάρχη, επίσκοπος Τοπλικίου κ.Αρσένιος και πλήθος κόσμου.
Το έργο έχει παρουσιαστεί σε 32 χώρες, είναι παραγωγή του “Φεστιβάλ Zemun”, σε σκηνοθεσία του Θεοδώρου Ντιούροβιτς, με την χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού της Σερβίας και των πόλεων Βελιγραδίου και Zemun. Η πόλη Zemun είναι παραδουνάβιος-δορυφόρος Δήμος Βελιγραδίου, ενός από τους 17 Δήμους που αποτελούν την πρωτεύουσα της Σερβίας.
Την παράσταση απέδωσε, η μοναδική πρωταγωνίστρια, του Εθνικού θεάτρου, που ενσάρκωσε την ηρωίδα, ηθοποιός κ.Μπιλιάνα Ντιούροβιτς, στην οποία, ο εκπροσωπών τον Πατριάρχη επίσκοπος Τοπλικίου κ.Αρσένιος, προσέφερε δώρο του απουσιάζοντος κ.Ειρηναίου.
Η Nadezda, (στα Ελληνικά λέγεται Ελπίδα), ήταν διάσημη ζωγράφος, που απεικόνιζε την πνευματική ελίτ της εποχής της. Θεωρείται από τους Σέρβους η πιο περίφημη ιμπρεσιονίστρια ζωγράφος και μάλιστα γυναίκα, για εκείνη την περίοδο, ( τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα). Ταυτόχρονα είναι και εθνική ηρωϊδα Σερβίας, καθ’ όσον στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13, κατατάχθηκε, εθελοντικά, ως νοσηλεύτρια στον Σερβικό στρατό. Αλλά και αργότερα όταν ξέσπασε ο Α’ Βαλκανικός πόλεμος, και πάλι ακολούθησε εθελοντικά τους συμπατριώτες της στρατιώτες ως νοσοκόμα στο Βάλιεβο, όπου και πέθανε από τυφοειδή πυρετό το 1915.
Η Ελπίδα Πέτροβιτς γεννήθηκε το 1873 στην Čačak, πόλη τότε το Πριγκιπάτου της Σερβίας, που ήταν ημι-ανεξάρτητο κράτος στα Βαλκάνια. Στην περιοχή Μοραβίτσα, όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια, υπήρχαν 300 μοναστήρια του 14ο αιώνα, αλλά μόνο 12 παραμένουν τώρα. Αυτή η περιοχή, ονομάζεται και σήμερα “Σερβικό Άγιον Όρος”.
Ήταν σπουδαγμένη στην Ευρώπη, μιλούσε πολλές γλώσσες, και μεταξύ των ετών 1901 και 1912, η δουλειά της παρουσιάστηκε σε πολλές πόλεις σε όλη την Ευρώπη. Είχε πάρει πολλά βραβεία μεταξύ των οποίων και το Μετάλλιο ηρωϊσμού του “Τάγματος του Ερυθρού Σταυρού”. Μετά το θάνατό της, η Σερβία απεικόνισε την μορφή της σε χαρτονόμισμα των 200 δηναρίων.
πηγή: www.spc.srb
Монодрама о Надежди Петровић у крипти Храма
www.belgradian.com/Zemun-Belgradian
www.Cacak.serbia
www.festmono-pan.org.rs/
αυτοπροσωπογραφία Petrovic.
){kind=link}