Γράφει ο Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
Από χρόνια η ελληνική κοινωνία είχε πάρει το μεγάλο κατήφορο. Είχαν καταφέρει οι ταγοί του έθνους με την συνέργεια ύποπτων κέντρων καταστροφής της ελληνοχριστιανικής μας παραδόσεως να δημιουργήσουν μια ηθική κατηφόρα, που αναπόφευκτα οδηγούσε στον γκρεμό.
Ο δαυλός της κρίσεως είχε ανάψει από χρόνια χωρίς την αθάνατη φλόγα του δαυλού του Καψάλη και του Ρωγών Ιωσήφ, στον Ανεμόμυλο του Μεσολογγιού. Είχε ανάψει με την φλόγα της καλοπεράσεως, της αφθονίας, της λησμονιάς των ηθών και των εθίμων μας, του βγαλσίματος της μάσκας της «αιδούς», της απορρίψεως όλων αυτών των «μη» που ήθελαν την κοινωνία μας πνευματική και όχι μόνο σαρκική. Καί η φλόγα της ηθικής κρίσεως άναψε στην ελληνική μας κοινωνία, την άλλοτε συντηρητική στα ήθη, τη σώφρονα και ντροπαλή, πυρκαγιά φιληδονίας η οποία πήρε τη θέση της φιλοθεΐας και μας παρασύρει στον όλεθρο, αφού το ποτήρι των ανομιών μας ξεχύλισε.
Σήμερα ζούμε ημέρες ηθικής παρακμής, σήψεως και διαφθοράς, όπου επιβεβαιώνονται οι προφητικοί λόγοι του Αποστόλου Παύλου για τους χαλεπούς καιρούς μας, οπότε θα είναι οι άνθρωποι, όπως τους βλέπουμε γύρω μας, «φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφλωμένοι, φιλήδονοι μάλλον η φιλόθεοι, έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνησάμενοι» (Β΄ Τιμ. γ΄ 1-7).
Η αμαρτία, η ασυδοσία και η ανηθικότητα είναι το κατεστημένο σήμερα του Ελληνικού λαού, αυτό που μας έφερε στην οικονομική κρίση που δεν έχει τέλος. Καί δεν τελειώνει, γιατί εμείς δεν θέλουμε να τελειώσει. Το δείχνουμε με συνέχιση της εμμονής μας στην αμαρτωλή ζωή και στην επιβράβευσή της. Το δείχνουμε με την αμετανοησία μας. Ποιός θα περίμενε ότι η Ελληνική Βουλή θα ψηφίσει το απαράδεκτο νομοσχέδιο της κοινωνικής συμβιώσεως, δηλαδή της νομιμοποιήσεως με τη σφραγίδα του έθνους της σεξουαλικής εκτροπής που έρχεται να μας σπρώξει στον γκρεμό, μετά το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την ηρωική πατρίδα μας στο χάος της ανυπαρξίας;
Ποιός θα περίμενε ότι στη χώρα του φωτός, όπου ανέτειλε ο ήλιος του πολιτισμού, θα επικρατήσει το σκοτάδι της αμαρτίας; Όλοι είμαστε αμαρτωλοί, αλλά έχοντας φόβο Θεού δεν διασαλπίζουμε την αμαρτία μας ως κάτι το ιδανικό, δεν βαφτίζουμε το άσπρο μαύρο, δεν διδάσκουμε και δεν παρασύρουμε τους άλλους στα μονοπάτια της δικής μας αθλιότητος. Έχουμε επίγνωση της αμαρτωλότητός μας και επιζητούμε το έλεος του Θεού μας.
Το καμπανάκι της καταστροφής για την Ελλάδα μας κτύπησε. Κτύπησε με την ψήφο των εκπροσώπων του λαού της, οι οποίοι παραμέρισαν τα ηθικά τους ερείσματα και υπακούοντας στις σκοτεινές δυνάμεις, τις οποίες βαπτίζουν, προοδευτισμό, δημοκρατία, ελευθερία, μας οδηγούν στον όλεθρο. Καί η αντίδραση του κόσμου μηδανινή η χλιαρότατη. Μην παραξενευθούμε, λοιπόν, αν δούμε τον εξαφανισμό της πατρίδος μας από τον χάρτη. Με το δικό μας σβηστήρι την σβήνουμε, φυσικά με χέρια παράλυτα κατευθυνόμενα από ξένα κέντρα.
Στις ημέρες μας η στις ημέρες των παιδιών μας θα συμβούν τρομακτικά γεγονότα. Τα προγευθήκαμε με την ηθική μας κατάπτωση, που μας οδήγησε στην οικονομική μας κρίση και τα προγευόμαστε εντονότερα σήμερα με την ψήφιση επαίσχυντου νομοθετήματος που βάζει βόμβα στα θεμέλια της πατρίδος μας και που οδηγεί σε πλήρη εξαθλίωση και υποδούλωση του παρανομούντος έθνους μας. Αυτού που, όχι μόνο συνεχίζει να ζη στην ανομία, αλλά και την επιβραβεύει. Συνέλληνες Χριστιανοί, γρηγορείτε, συνέλθετε και αμυνθείτε στις επιθέσεις των σκοτεινών δυνάμεων, φυσικά όχι μόνοι σας, πάντοτε με τη βοήθεια του Θεού, του νοητού Ηλίου της δικαιοσύνης, που παρά τους κατά καιρούς φαεινούς αστέρες της επιβολής της διαφθοράς, θα εξακολουθήσει να φωτίζει τον κόσμο και το αυτό το μικρό κομμάτι γης, που θα μας επιτρέψει Αυτός να ζούμε μετά το ξεχείλισμα του ποτηριού των ανομιών μας.
Ο Θεός σκεφτόταν και σκέφτεται όλα τα έθνη, και χάραζε και χαράζει την πορεία όλων των εθνών (Βλ. Γεν. 15, 14. 23, 18. Έξοδ. 23, 18-33. 34, 24. Λευιτ. 26, 42-46. Δευτ. 2,10-25. 4, 27. Ιησ. Ναυή 23, 9. Κάποτε στη γη Χαναάν κατοικούσαν πολλοί λαοί. Καί λέει ο Θεός στον Αβραάμ, τον οποίο είχε αναγκάσει να φύγει από τη πατρίδα του με τις λέξεις «Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, και δεύρο εις γην, ην αν σοι δείξω» (Γένεσ. 12, 1): Ακόμα δεν έφτασε να γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους «ούπω γαρ αναπεπλήρωναι αι αμαρτίαι των Αμορραίων έως του νυν» (Γεν. 15, 16), γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα εγκατασταθείς εδώ στη χώρα αυτή τώρα.
Οι απόγονοί σου, λέει στον Αβραάμ, θα αναπτυχθούν πρώτα στην Αίγυπτο, θα γίνουν λαός πολύς και κατόπιν θα έλθουν εδώ στη γη Χαναάν» (Γεν. 15, 13-16). Κι αυτό το χρονικό διάστημα αντιστοιχούσε σε τετρακόσια τριάντα χρόνια (Εξ. 12, 40)! Τότε μόνο θα κατοικήσουν στη γη Χαναάν, όταν οι λαοί που κατοικούν σε αυτή θα έχουν γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους. Είναι φοβερό. Περιμένει ο Θεός πότε θα έρθει το πλήρωμα της αμαρτίας των λαών μέχρι που να ξεχειλίσει το ποτήρι. Τότε, λέει, θα επέλθει η καταστροφή των λαών αυτών.
Καί όταν ήλθε η ώρα να μπεί ο Ιησούς του Ναυή στη γη Χαναάν, του είπε πάλι ο Θεός: «Πρόσεξε! Οι λαοί αυτοί με τα μάγια τους, με τις μαντείες τους, με τη διαφθορά τους και με τον τρόπο που ζούν, ήλθε η ώρα να καταστραφούν γι’ αυτό εσείς θα κυριεύσετε τη γη αυτή με πολλή ευκολία. Προσέξατε όμως μην κάνετε κι εσείς τα ίδια, γιατί θα έλθει και η δική σας στιγμή να υποστείτε το ίδιο πράγμα» (Δευτ. 31, 1-23). Δεν έρχεται, λοιπόν, ο Θεός να ξερριζώσει κάποιους λαούς, για να εγκαταστήσει στα όρια του τον αγαπημένο Του λαό, παρά μόνο εφ’ όσον οι λαοί αυτοί έχουν αμαρτήσει.
Επεμβαίνει, λοιπόν, ο Θεός στην ιστορική πορεία των λαών μηδέ των Ελλήνων εξαιρουμένων, αυτού του Νέου Ισραήλ, στην παρουσία των οποίων είπε στους Αποστόλους του «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου» (Ιωάν. ιβ΄ 23), και στέλνει κρίσεις και καταστροφές ανάλογα με τα έργα τους. Εμείς τώρα τι περιμένουμε με την νομική επισφράγιση της αμαρτίας, για την οποίαν ο Θεός κατέστρεψε την πόλη των Σοδόμων και ο Απόστολος Παύλος την καταδικάζει ξεκάθαρα τους λέγοντας: «Μη πλανάσθε.. ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε αρσενοκοίται, Βασιλείαν Θεού κληρονομήσουσι» ( Α΄ Κορ. στ΄ 9-10). Γι’ αυτό «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» και παρά την ψήφιση του νομοσχεδίου ας μην «κάμψωμε γόνυ τω Βάαλ» (Ρωμ. ια΄ 4), για να λυπηθεί ο Θεός μας την «μικρά ζύμη» (Γαλ. ε΄ 9) και να μην ρίξει τη φωτιά της οργής του από τον ουρανό να μας κατακάψει μαζί με την αιματοβαμμένη πατρίδα μας, το λίκνο της ηθικής, της δημοκρατίας, της εν Χριστώ ελευθερίας, της χώρας των Αγίων.
