῾Η εορτή του Γενεθλίου της Θεοτόκου, ήτις εορτάζεται κατά το Τυπικόν της Εκκλησίας την 8ην / 21ην Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, εωρτάσθη κατά το έτος τούτο κατά μετάθεσιν μιάς ημέρας προεορτίως την Κυριακήν 7ην / 20ην Σεπτεμβρίου υπο του Πατριαρχείου εις τον ιερόν Ναόν του Γενεθλίου της Θεοτόκου της Ελληνορθοδόξου Αραβοφώνου Κοινότητος της κώμης της Μπετζάλλας, κειμένης πλησίον της Βηθλεέμ.
Της εορτής και πανηγύρεως ταύτης και της θείας λειτουργίας εν αυτή προεξήρξεν ο Πατριαρχικός Επίτροπος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ησύχιος, συλλειτουργούντων Αυτώ Αγιοταφιτών Ιερομονάχων, των Αρχιμανδριτών Σεργίου και Στεφάνου, των Αραβοφώνων Πρεσβυτέρων της Κοινότητος ταύτης, π. Γεωργίου Σαχουάν, π. Γιούσεφ Χόνταλη και π. Παύλου Δορέτ Αλά Αλάμ και του διακόνου π. Μάρκου, ψαλλούσης της χορωδίας της ενορίας ταύτης βυζαντινώ και κατανυκτικώ τω ύφει και μετέχοντος εν κατανυκτική προσευχή πυκνού Ορθοδόξου πληρώματος της Κοινότητος ταύτης.
Εις το Κοινωνικόν της θείας Λειτουργίας ανεγνώσθη η ποιμαντική ομιλία της Α.Θ.Μ. του Πατρός ημών και Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, έχουσα ως έπεται ελληνιστί:
«Αύτη η ημέρα Κυρίου, αγαλλιάσθε λαοί. Ιδού γαρ του φωτός ο νυμφών και η βίβλος του λόγου της ζωής, εκ γαστρός προελήλυθε και η κατά ανατολάς πύλη αποκηυθείσα προσμένει την είσοδον του Ιερέως του μεγάλου, μόνη και μόνον εισάγουσα Χριστόν εις την οικουμένην προς σωτηρίαν των ψυχών ημών», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Λαμπρώς πανηγυρίζει η αγία του Χριστού Εκκλησία και μετ᾽ αυτής σύμπασα η κτίσις «την απαρχήν της ημών σωτηρίας», δηλονότι το Γενέθλιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.
«Αύτη η ημέρα Κυρίου, αγαλλιάσθε λαοί», αναφωνεί ο υμνογράφος της εορτής. Καί τούτο διότι «η κατά ανατολάς πύλη αποκυηθείσα προσμένει την είσοδον του Ιερέως του μεγάλου μόνη και μονον εισάγουσα Χριστόν εις την Οικουμένην προς σωτηρίαν των ψυχών ημών».
Καί ποία είναι η κατά ανατολάς αποκυηθείσα πύλη; Είναι η πύλη, περί της οποίας προείπεν ο προφήτης Ιεζεκιήλ «η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, και ουδείς μη διέλθη δι’ αυτής, ότι Κύριος ο Θεός ᾿Ισραήλ εισελεύσεται δι’ αυτής, και έσται», (Ιεζεκ. 44, 1-2).
Οι θεόπνευστοι Πατέρες της Εκκλησίας εις την κλειστήν αυτήν πύλην είδον την Θεοτόκον Μαρίαν, η οποία προ τόκου και μετά τον τόκον παρέμεινε Παρθένος. Αναλυτικώτερον ειπείν: Τόσον κατά την εν Πνεύματι Αγίω ενσάρκωσιν του Θεού Λόγου, όσον και κατά την ενανθρώπησιν του Σωτήρος ημών Χριστού διεφύλαξεν την αειπαρθενίαν αυτής η προορισθείσα από γενεών αρχαίων Μήτηρ και Παρθένος του Θεού Θεόπαις Μαριάμ, ως λέγει και ο μελωδός «Σήμερον η στείρα Άννα τίκτει Θεόπαιδα την εκ πασών των γενεών προεκλεχθείσαν εις κατοίκησιν τω Παμβασιλεί και Κτίστη Χριστώ τω Θεώ εις εκπλήρωσιν της θείας Οικονομίας, δι ης ανεπλάσθημεν οι γηγενείς και ανεκαινίσθημεν εκ της φθοράς προς ζωήν την άληκτον».
Όντως, αγαπητοί μου, το Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου αποτελεί γεγονός χαράς και ευφροσύνης παγκοσμίου. Καί τούτο διότι εκ των «στειρωτικών πυλών», δηλονότι της απαιδίας των δικαίων Ιωακείμ και Άννης προήλθεν η θεία παρθενική πύλη, η Μήτηρ του Θεού, δι᾽ ης τα επίγεια τοις ουρανοίς συνάπτεται, εις σωτηρίαν των ψυχών ημών».
Ιδού διά τι ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφωνεί: «Χορεύσατε νεάνιδες, παρθενικόν γαρ το γενέθλιον. Σκιρτήσατε μητέρες, μητρικός γαρ καρπός η παρθενεύουσα. Στείραι, ευέλπιδές εστε προς την πριν στειρεύουσαν είτα θεόπαιδα γεννήσασαν αποσκοπεύουσαι. Μηδέ γε κόραι της χορείας απολειπέσθωσαν, της μόνης κορών κορωνίδος ομού και βασίλιδος το γενέσιον πανηγυρίζουσαι». Ο δε άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς εις το ερώτημα «διά τι η Παρθένος Μαρία προήλθεν εκ στειρωτικών λαγόνων», απαντά: «Διά να διαλύση την λύπην και να αφαιρέση την εντροπήν των γονέων της, Ιωακείμ και Άννης και προεικονίση την διάλυσιν της λύπης και της κατάρας των Προπατόρων του γένους που επρόκειτο να πραγματοποιηθή δι᾽ αυτής».
«Αλλά, τινος ένεκεν εκ στειρωτικών λαγόνων αύτη προήλθεν; Ίνα λύση την λύπην και τα ονείδη μετασκευάση των γεννησάντων και προεικονίση την δι᾽ αυτής εσομένην λύσιν της λύπης και της αράς των Προπατόρων του γένους», δηλαδή του Αδάμ και της Εύας. Καί προσθέτει ο άγιος Γρηγόριος αναφωνών: «Τι φτερά ήταν αυτά εκείνης της αρετής των γονέων της Παρθένου Μαρίας! Πόσο άσπιλες ήταν εκείνες οι καρδιές, ώστε να αναπέμψουν τέτοια προσευχή, που τόσο πολύ προχώρησε και τόσα κατώρθωσε! Έπρεπε να προετοιμασθή το μέγα θαύμα με το θαύμα και η φύσις βαθμιαίως να υποταχθή εις την χάριν». «Έδει δε και προοδοποιηθήναι το μέγα θαύμα τω θαύματι και την φύσιν κατά μικρόν υπείκειν τη χάριτι».
Η δε προειδοποίησις, δηλαδή προετοιμασία του μοναδικού και ανεπαναλήπτου τούτου θαύματος σχετίζεται άμεσα με τον ευαγγελισμόν της χάριτος, ην εύρε Μαριάμ παρά τω Θεώ, (Λουκ. 1,30) διά δυνάμεως του Υψίστου. (Λουκ. 1,35) Υψίστου δε του Λόγου του Θεού δηλονότι του Ιερέως του μεγάλου (Εβρ. 10,21) του σκηνώσαντος εντός της Πύλης της Παρθενίας της Μαριάμ και δι᾽ Αυτής εισαχθέντος εις την Οικουμένην προς σωτηρίαν των ψυχών ημών, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Το περιεχόμενον και την βαθυτέραν σημασίαν του μεγάλου όντως θαύματος τούτου διατυπώνει με ακρίβειαν και πάσαν σαφήνειαν ο μελωδός της Εκκλησίας εις το σχετικόν Απολυτίκιον της εορτής: «Η γέννησίς σου Θεοτόκε χαράν εμήνυσε πάση τη Οικουμένη, εκ σού γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών και λύσας την κατάραν έδωκε την ευλογίαν και καταργήσας τον θάνατον εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον».
Αυτήν ταύτην την αιώνιον ζωήν, την δωρηθείσαν ημίν υπό Χριστού του Θεού ημών καλούμεθα αγαπητοί μου αδελφοί να οικειωθώμεν διά των πρεσβειών της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου Μαρίας, «εξ ης το αλλότριον οικειούται ο φύσει Θεός και τοις πλανηθείσι διά σαρκός σωτηρίαν απεργάζεται Χριστός ο φιλάνθρωπος και λυτρωτής των ψυχών ημών», Αμήν.
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε δεξίωσις εις την παρακειμένην τω ιερώ Ναώ αίθουσαν εκδηλώσεων.
Β’ Εν τω Πανσέπτω Θεομητορικώ Μνήματι.
Την Δευτέραν, 8ην / 21ην Σεπτεμβρίου 2015, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου συμφώνως προς την τυπικήν και προσκυνηματικήν καθεστωτικήν τάξιν αυτού η εορτή του Γενεθλίου της Θεοτόκου εις το ιερόν και σεπτόν Προσκύνημα της Γεθσημανής, εν ω το Θεομητορικόν Μνήμα.
Εν τη εορτή ταύτη η Εκκλησία άγει την μνήμην του γεγονότος, ότι εκ των δικαίων και ατέκνων Ιωακείμ τε και της Άννης εγεννήθη τη θεία δυνάμει και επενεργεία και συμφώνως προς τους νόμους της φύσεως η Μαρία, η αναδειχθείσα τη ευδοκία του Πατρός εν Πνεύματι Αγίω Θεοτόκος Μήτηρ του Υιού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Διά της Γεννήσεως της Θεοτόκου: «Ιωακείμ και Άννα ηλευθερώθησαν ονειδισμού ατεκνίας και Αδάμ και Εύα εκ της φθοράς του θανάτου».
Της θείας Λειτουργίας εν τω Προσκυνήματι τούτω και επί του Θεομητορικού Μνήματος προεξήρξεν ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης, συλλειτουργούντων αυτώ του Αρχιμανδρίτου π. Σεργίου και των εφημερίων του Προσκυνήματος της Γεθσημανής Αρχιμανδριτών π. Μελετίου και π. Παρθενίου των Ιεροδιακόνων π. Μάρκου και π. Διονυσίου, ψάλλοντος του Πρωτοψάλτου του Ναού της Αναστάσεως Αρχιμανδρίτου π. Αριστοβούλου και μετέχοντος εκκλησιάσματος εκ μοναχών, μοναζουσών, προσκυνητών εξ Ελλάδος, Ρωσίας και Ρουμανίας και εντοπίων Αραβοφώνων πιστών. Μετά την θ. Λειτουργίαν ο ηγούμενος του Προσκυνήματος Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος εδεξιώθη την Αρχιερατικήν συνοδείαν φιλοξένως εις το ηγουμενείον.