Σ’ ευχαριστώ…

Σ’ ευχαριστώ, που έγινες ένα πνεύμα μαζί μου
Ασυγχύτως, ατρέπτως κι αναλλοιώτως
Θεέ του παντός, κι’ έγινες για χάρη μου τα πάντα σε όλα:
Τροφή ανεκλάλητη που ποτέ δεν τελειώνει
Που ξεχύνεται ακατάπαυστα από της ψυχής μου τα χείλη
Και πλούσια αναβλύζει απ’ την πηγή της καρδιάς μου.
Ένδυμα, που αστράφτει και καταφλέγει τους δαίμονες.
Κάθαρση, που με πλένεις με τ’ άφθαρτα κι’ άγια δάκρυα
Που η παρουσία σου χαρίζει σ’ όσους επισκεφθείς.
Σ’ ευχαριστώ, γιατί για χάρη μου έγινες ανέσπερο φως
Και ήλιος αβασίλευτος, που δεν έχεις πού να κρυφτείς
Αφού γεμίζεις με τη δόξα σου τα σύμπαντα.

Ποτέ δεν κρύφτηκες από κανένα αλλ’ εμείς κρυβόμαστε
Πάντοτε από σένα, μη θέλοντας ναρθούμε κοντά σου.
Μα πού να κρυφτείς αφού πουθενά δεν υπάρχει τόπος
Για την κατάπαυσή σου;

Και γιατί να κρυφτείς εσύ που δεν αποστρέφεσαι κανένα
Ούτε κανένα ντρέπεσαι;
Και τώρα, σε ικετεύω, Δέσποτά μου
Έλα να στήσεις τη σκηνή σου στην καρδιά μου
Να κατοικήσεις και να μείνεις εντός μου
Αχώριστος κι ενωμένος μέχρι τέλους με μένα τον δούλο σου
Αγαθέ, για να βρεθώ κι’ εγώ στην έξοδό μου κι έπειτα απ’ αυτήν
Στους αιώνες κοντά σου Αγαπημένε
Και να βασιλέψω μαζί σου
Θεέ του παντός!