…Ο Πόνος υπάρχει…
Δεν πρέπει κανείς να φοβάται να μιλήσει γι΄ αυτόν ή να τον κοιτάξει κατά πρόσωπο.
Είναι μέσα σου ο πόνος.
Είναι καλό να τον γνωρίζεις.
Αλλά αν μια μέρα θα εκδηλωθεί στην ψυχή σου, όπως η θύελλα στους κήπους μας, με μια τέτοια δύναμη, που θα νιώθεις χαμένος, τότε θυμήσου ότι υπάρχει ένα σωσίβιο που μπορείς ν’ αρπάξεις: Η Προσευχή, και ότι σου μένει ένας Θεός.
Και με την Προσευχή, δεν εννοώ μερικές φράσεις που επαναλαμβάνονται από συνήθεια ή πρόληψη, αλλά την φωνή της ψυχής που χωρίς δύναμη πετιέται προς την άλλη αυτή Ανώτερη Δύναμη: Θεέ μου… Θεέ μου… Κι αυτό είναι.
Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται να ειπωθεί.
Οι λέξεις είναι ανώφελες.
Αυτό το κάλεσμα θα πάει όπου πάνε οι φωνές μας, τα δάκρυα κι οι πόθοι μας. Κι ο Θεός θα έρθει, γιατί ο Θεός έρχεται πάντα.
Αλλά εσύ ενώ ο Θεός σου έρχεται, μείνε όρθιος, μέχρι το τελευταίο όριο της δυνάμεως σου, στάσου εργάσου και κάνε το καθήκον σου.
Ο Πόνος είναι τρομερός, αλλά η δύναμη σου είναι μεγάλη, κι ο Θεός σου έρχεται…
