Στην εποχή μας…

Το παράδοξο της εποχής μας είναι οτι ξοδεύουμε πολλά και έχουμε πάντοτε λίγα. Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες. Περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο.

Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερους λογικούς ανθρώπους. Περισσότερη γνώση μα λιγότερη κρίση. Έχουμε… πολλούς ειδικούς και περισσότερα προβλήματα. Πολλαπλασιάζουμε τα υπάρχοντα μας και μειώσαμε τις αξίες μας. Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια και μισούμε συχνά.

Μάθαμε να εξασφαλίζουμε το προς το ζην, αλλά δεν μάθαμε να ζούμε. Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας… Φτάσαμε ως το φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε ένα δρόμο για να συναντήσουμε τον γείτονα μας. Κατακτήσαμε το διάστημα και χάσαμε το δικό μας πλανήτη. Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα αλλά χαμηλότερες ηθικές αξίες..Έχουμε περισσότερα τρόφιμα και χειρότερη διατροφή. Χτίζουμε πολυτελή σπίτια αλλα διαλύουμε την οικογένεια.
Πρέπει να αποφασίσουμε αν θα κάνουμε κάτι πραγματικά για να αλλάξουμε τη ζωή μας.. Κάτι που θα είναι πάνω απο όλα αυτά..Κάτι που θα αξίζει ακόμα για να πεθάνεις.Θα πεθάνεις όμως εδώ και θα Ζήσεις.Αρκεί όμως να ανοίξεις τις πόρτες της καρδιάς και να παραδώσεις τα κλειδιά σου σε Αυτόν.. Και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.Όλα θα είναι ιδανικά.Τίποτε δεν θα μας λείψει, τίποτε δεν θα ζητάμε.. Γιατί να συνεχίζουμε (κι εγώ πρώτος απ’ολους) να έχουμε τον Χριστό στο περιθώριο; Γιατί να του βάζουμε συρμάτινο φράχτη; Η γιατί να είναι δεύτερη προτεραιότητα για εμάς ; Ντρεπόμαστε να κάνουμε ή να πούμε πράγματα μπροστά σε φίλους και γνωστούς αλλά δεν μας πιάνει καμία ντροπή στον Πανταχού Παρών Χριστό…

Ας ακολουθήσουμε λοιπόν την οδό της Σωτηρίας , την ατραπό της Αγάπης, τον δρόμο της Αλήθειας

Μια είναι η οδός για να το έχουμε αυτό και μ’ αυτό τα Πάντα : Ο Χριστός

Ένα μας λείπει : Ο Θεός