Οταν σε ρίξουν σ’ ένα βαθύ άγριο ποτάμι και το περάσεις κολυμπώντας, με κίνδυνο εκατό φορές την ώρα να πνιγείς,στάσου στην όχθη και σφύριζε γλυκά ένα τραγουδάκι.
Μη σε νοιάζει αν κλαίει απέναντι ένα σκυλί…
Δεν μπορείς να το σώσεις, έτσι κι αλλιώς…
Ύστερα βγάλε τα όνειρα σου, κι άναψε μια μεγάλη φωτιά να ζεσταθείς…
Πρόσεξες τι όμορφα που είναι τα νερόκρινα;
Πρόσεξες τα καταπράσινα κλαδιά, που σκύβουν να φιλήσουν το ποτάμι;;;
Περίμενε… Περίμενε λίγο!
Τη νύχτα θα ‘ρθουν τ’αηδόνια και θα τραγουδήσουν…
Θα ‘ρθουν σίγουρα τ’αηδόνια. Σου τ’ορκίζομαι…
Φτάνει να χαμογελάς. Γιατί αλλιώς… θα τα τρομάξεις!!
Α. Παπαδάκη
