Του Γιάννη Κανελλάκη-Για το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ
Με αφορμή την πρόσφατη συνάντηση του έλληνα υπουργού Εξωτερικών. Δ. Αβραμόπουλου με τον τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν, στην Τουρκία, θυμήθηκα:
Ήταν αρχές του 2000, όταν για επαγγελματικούς λόγους (αποστολή από το Μέγκα), βρέθηκα, μαζί με τον συνάδελφο οπερατέρ Ανέστη Μουτάφη, στην Ίμβρο, όπου εκεί ζουν εκατοντάδες έλληνες…
με σχολεία, εκκλησίες και άλλα, παρά «τον συνεχή διωγμό κάποιους τούρκους», όπως έχει καταγραφεί και από διεθνείς οργανώσεις. Συμπτωματικά, τις ημέρες εκείνες έτυχε να επισκεφθεί το νησί, ο τότε πρωθυπουργός και σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας Ρέτζεπ Ταγιπ Ερντογάν.
Ήταν η πρώτη φορά, που τούρκος πρωθυπουργός, επισκεπτόταν την Ίμβρο. Ο κ. Ερντογάν, ο οποίος έτυχε «θερμής υποδοχής» από συμπατριώτες του που ζουν εκεί, ανέβηκε στο μπαλκόνι του δημαρχείου και μίλησε σε συγκεντρωμένους. Λίγο πριν τελειώσει την ομιλία του είπε: «τώρα θα μου επιτρέψετε να συναντήσω τους φίλους μου έλληνες οι οποίοι θέλουν να συζητήσουμε κάποια θέματα για το νησί». Τον περίμενε επιτροπή ελλήνων που ζουν στην Ίμβρο και που σχεδόν καθημερινά «ζούσαν σ΄ ένα κλίμα τρομοκρατίας από ομάδα τούρκων οι οποίοι ήταν βαρυποινίτες σε φυλακές της Τουρκίας…»
Παράλληλα συζητήθηκαν και άλλα θέματα, για τα οποία ο κ. Ερντογάν φάνηκε διατεθειμένος να τα εξετάσει αφού τα «έκρινε ως δίκαια αιτήματα». Η συνάντηση με τους έλληνες έγινε «σε πολύ καλό κλίμα» και μάλιστα ο τούρκος πρωθυπουργός ευδιάθετος είπε μεταξύ άλλων: «εγώ αγαπώ πολύ τους έλληνες και δεν ξεχνάω ότι στην Σμύρνη φάγαμε ψωμί απ΄ αυτούς». Και μάλιστα τα «πέτρινα χρόνια», της φτώχειας και της πείνας!
