Η σιωπή που ασκείται μ’ επίγνωση και διάκριση, είναι:
– μητέρα της προσευχής,
– ανάκληση από την αιχμαλωσία των παθών,
– επιστάτης των λογισμών,
– σκοπός που παρατηρεί τους εχθρούς,
– δέσμευση του πνευματικού πένθους για τις αμαρτίες μας,
– φίλη των καρδιακών δακρύων που είναι καρποί της προσευχής,
– καλλιεργητής της μνήμης του θανάτου,
– εχθρός του αδιάκριτου θάρρους,
– σύζυγος της ησυχίας,
– αντίπαλος της τάσης να κάνεις τον δάσκολο,
– μυστική πνευματική πρόοδος,
– κρυφή πνευματική ανάβαση.
