Τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας μας. Οι δεκαπέντε πρώτες ημέρες του είναι αφιερωμένες στην Μητέρα του Κυρίου μας, την Θεοτόκο Μαρία, η οποία είναι η Μητέρα όλων μας όσοι είμεθα βαπτισμένοι στο όνομα του εν Τριάδι προσκυνουμένου Θεού ημών και ζούμε σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του.
Οι ημέρες από 1ης έως 15ης Αυγούστου είναι ημέρες νηστείας, προσευχής, περισυλλογής, αφ’ ενός μεν για να τιμήσωμε την Υπεραγία Θεοτόκο, αφ’ ετέρου δε για να την μιμηθούμε στις αρετές, αφού Εκείνη ήταν με όλες τις αρετές κεκοσμημένη.
Ας αναφερθούμε στο πρώτο. Στην τιμή δηλαδή προς την Παναγία μας.
Η Θεοτόκος Μαριάμ τιμάται ως αειπάρθενος, ως πανακήρατος, ως παναμώμητος, ως αληθής και όντως Θεοτόκος, ως τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφίμ.
Αυτή η τιμή προς την Παναγία μας είναι κατωχυρωμένη από τις Οικουμενικές Συνόδους της Εκκλησίας μας και ως εκ τούτου αποδεκτή από όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, αφού οι αποφάσεις των Αγίων Συνόδων ελήφθησαν εν Αγίω Πνεύματι από τους θεοφωτίστους Πατέρας της Εκκλησίας μας.
Όποιος δεν τιμά και δεν σέβεται την Παναγία μας, ως αειπάρθενον και όντως Θεοτόκον και όπως η Αγία μας Εκκλησία ορίζει, τυγχάνει αιρετικός και επικατάρατος ως η Εκκλησία απεφάνθη και αποφαίνεται, αφού με την μη παραδοχή της από τον Θεό αποκεκαλυμμένης αυτής αληθείας, η οποία μη παραδοχή αποτελεί ύβριν προς το πρόσωπον της Υπεραγίας Θεοτόκου, δεν παραδέχεται και αυτήν ταύτην την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του Υιού και Λόγου του Θεού, ο Οποίος διά των αγίων αιμάτων της Κυρίας Θεοτόκου έγινε άνθρωπος, ενώ παρέμεινε Θεός, προς σωτηρίαν του ανθρωπίνου γένους.
Δυστυχώς υπάρχουν μέχρι σήμερα οι θλιβεροί απόγονοι των παλαιών αιρεσιαρχών, του Αρείου, του Νεστορίου και των άλλων, οι οποίοι ακολουθούν την οδόν της απωλείας, όντες υιοί γεέννης διπλότεροι των θεομάχων, παναγιομάχων και αγιομάχων προγόνων τους.
Ας μείνωμε πιστοί, αδελφοί μου, εις την μίαν, αγίαν, Ορθόδοξον και αμώμητον Πίστιν, την από τον Θεό αποκαλυφθείσαν και διά των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων παραδοθείσαν αλήθεια, ώστε κατέχοντες της αληθούς Πίστεως την άγκυρα και ζώντες εντός της Εκκλησίας διά των Ιερών Μυστηρίων, να φθάσωμεν ασφαλώς στην σωτηρία.
Το δεύτερον αφορά στην μίμηση των αρετών της Παναγίας μας. Αυτή η οδός απαιτεί αγώνα πνευματικό, ο οποίος έχει τις δικές του δυσκολίες, αφού τα εμπόδια προέρχονται α) από τον ίδιο μας τον εαυτό, ο οποίος πολλάκις δεν επιθυμεί τον πνευματικό κόπο, β) από τον κόσμο, ο οποίος κείται εν τω πονηρώ, και γ) από τον μισόκαλο διάβολο, ο οποίος τροφοδοτεί και τα προηγούμενα μέτωπα.
Στα πλαίσια αυτού του πνευματικού αγώνος η Εκκλησία μας προβάλλει:
α) Την νηστεία, η οποία είναι θεσμός θεοίδρυτος και οδηγεί στην πνευματική ανάταση, αφού μας βοηθάει να συνειδητοποιήσωμε την ανάγκη και της πνευματικής τροφοδοσίας, υπενθυμίζουσα ότι «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος» (Ματθ. δ’, 4).
Οι δεκαπέντε ημέρες προ της εορτής της Κοιμήσεως της Παναγίας μας είναι ημέρες νηστείας. Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν νηστεύουν πλέον και πολλοί, εκ μιάς κακής συνηθείας παρακινούμενοι, η οποία κατήντησε λαίλαπα τα τελευταία χρόνια, καταλύουν την νηστεία της Παναγίας την παραμονή της εορτής, χωρίς να περιμένουν να τελειώση ανήμερα στην γιορτή της η Θεία Λειτουργία. Αυτό γίνεται εξ αιτίας των κοσμικών και όχι, ως δήθεν διαφημίζονται, «θρησκευτικών» πανηγύρεων, που δυστυχώς, παρά την Ελληνορθόδοξη παράδοσή μας επεκράτησαν, ως μη ώφελεν, στην Πατρίδα μας εσχάτως. Να νηστεύωμε και να νηστεύσωμε όλοι, αδελφοί μου, ώστε να έχωμε πλούσια τα ελέη του Κυρίου μας, διά πρεσβειών της Παναγίας μας.
β) Την προσευχή, η οποία είναι απαραίτητη για την επικοινωνία μας με τον Θεό, αφού είναι η μυστική οδός την οποία ακολουθεί η καρδιά μας, ώστε να συνομιλή με τον ουράνιο Πατέρα και Δημιουργό μας.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Μνημονευτέον του Θεού μάλλον ή αναπνευστέον». Πρέπει δηλαδή να μνημονεύωμε του Ονόματος του Θεού περισσότερο από το να αναπνέωμε.
Στις προς Θεόν δεήσεις μας μεσίτρια έχομε την Παναγία μας, προς την οποία ικετευτικά απευθυνόμεθα πάντοτε, ιδιαιτέρως κατά τις ημέρες του Δεκαπενταυγούστου, αφού κάθε απόγευμα μετά τον Εσπερινό, τελείται σε όλους τους Ιερούς Ναούς μας η ιερά Παράκλησις προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
γ) Την σεμνότητα και την σύνεση στην ζωή. Πόσο επίκαιρο είναι το μήνυμα που εκπέμπει το πανσεβάσμιο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, ιδιαιτέρως σήμερα που εξέλιπε ακόμη και ίχνος σεμνότητος, από άνδρες και από γυναίκες, και μάλιστα και εντός της Εκκλησίας εισερχομένων! Πόσο επίκαιρο είναι το δίδαγμά της στους απνευμάτιστους καιρούς μας!
δ) Την συμμετοχή μας στην Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Πως είναι δυνατόν να είμεθα κατ’ ουσίαν Χριστιανοί, εάν δεν εξομολογούμεθα, εάν δεν κοινωνούμε των Θείων και Αχράντων Μυστηρίων, εάν δεν συμμετέχωμε πραγματικά στην ζωή του Κυρίου μας;
• Ακόμη επισημαίνω τα εξής.
Αδελφοί μου, εμείς οι Έλληνες χρωστάμε τα πάντα στην Παναγία μας. Αυτή μας αγκάλιασε, μας προστάτευσε, έκλαυσε μαζί μας σε δύσκολες ώρες, έγινε η μάνα μας, η προστάτιδά μας, η Υπέρμαχος Στρατηγός του Γένους μας. Γι’ αυτό σε κάθε μέρος της Ελληνικής Πατρίδος μας, η τιμή των Ελλήνων προς την Παντάνασσα Μητέρα του Κυρίου μας, ύψωσε Ναούς και Μοναστήρια, έκτισε εξωκκλήσια και προσκυνητάρια. Ακοίμητο καίει το καντήλι της ευγνωμοσύνης των Ορθοδόξων Ελλήνων ενώπιον της θαυματουργού Εικόνος της, την οποία ιστόρησε ο ιερώτατος Ευαγγελιστής Λουκάς.
Η Ελλάδα είναι χώρα Παναγιοφύλακτη,γι’ αυτό και έχομε μια ιδιαίτερη σχέση με την Θεοτόκο και γι’ αυτό η καρδιά μας ευκαίρως-ακαίρως αναφέρεται εις Αυτήν με ευγνωμοσύνη, διά τας προς ημάς εμφανείς και αφανείς ευεργεσίας της.
Αυτές τις ημέρες ας προσπαθήσωμε να ανανήψωμε πνευματικά, να φέρωμε στην καρδιά μας και στον νού μας τις πολλές ευεργεσίες του Κυρίου μας, διά πρεσβειών της Παναγίας μας, να συνέλθωμε ως πρόσωπα και ως κοινωνία, και να επανέλθωμε ως Έθνος και ως Λαός στην ορθή και μόνη οδό που οδηγεί στην σωτηρία.
Αρκετά πειραματισθήκαμε μακρυά από τον Θεό. Αρκετά περιφρονήσαμε τα δώρα του Κυρίου μας. Αρκετά ελυπήσαμε την Παναγία μας και την λυπούμε με τις πράξεις μας και με την αποστασία μας από τον Υιόν και Θεόν της.
Οι καιροί απαιτούν, αλλά και η ψυχή διακαώς επιθυμεί την επιστροφή στην Οικία του Πατρός. Ειδ’ άλλως οδεύομε προς την πνευματική και γενική καταστροφή ιδία ευθύνη και υπαιτιότητι. Η Παναγία μας, την Κοίμηση της οποίας εορτάζομε σε λίγες ημέρες, να μας διαφυλάττη και να μας οδηγή στην οδό της σωτηρίας.
Εύχομαι σε όλους σας κάθε ευλογία παρά Θεού διά πρεσβειών της Παναγίας μας.
Με το καλό να εορτάσωμε την μεγάλη Γιορτή Της.
-120x86.jpg)
