Ενα ποίημα του Ι. Α. Χαρκιολάκι (Σεβ. Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ) για τον Οικουμενικό Πατριάρχη, από τη συλλογή: « Μετά βαθυτάτης υποκλίσεως», Αθήνα 2010.
Στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο Α΄
Ποιός είσαι Σύ, που στέκεσαι στο φρύδι του γκρεμού της Ιστορίας
και βιγλίζεις ανήσυχος ολόγυρα με το χέρι αντήλιο,
παρατηρώντας τα σημεία των καιρών,
των άστρων τις μετακινήσεις και τις πτώσεις;
Ποιός είσαι Σύ, που έστησες ανύσταχτο αφτί
και αφουγκράζεσαι συλλοϊσμένος
τα μουγκρητά του αδυσώπητου εγκέλαδου
από τα σπλάγχνα του ριζόκαστρου της Ρωμηοσύνης;
Ποιός είσαι Σύ, που κουβεντιάζεις μ’ Αυτοκράτορες τρανούς,
φορώντας την κορώνα τους και τη στολή τους,
συνομιλείς με πνεύματα δικαίων τετελειωμένα,
και με τους μέν και με τους δέ, ως ίσος προς ίσους;
Ποιός είσαι Σύ, που κολλάς κερί στον τάφο του κάθε ξεχασμένου,
ψάλλεις Τρισάγιο στους ταπεινούς σε ήχο αναστάσιμο,
κρατάς στον ώμο το κεράμιον της μνήμης του λαού Σου
κι έχεις πασπαλισμένη την ειδή με αλισάχνη ιμβριώτικου ονείρου;
Ποιός είσαι Σύ, ο πάμπλουτος μέσα στη φτώχεια Σου,
ο πανίσχυρος μέσα στην άκρα εγκόσμια αδυναμία Σου,
περίβλεπτος μέσ’ στη στενότητα τ’ αρχοντικού Σου,
πάλλευκος μέσα στη μαύρη τήβεννο της αυταπάρνησης;
Ποιός είσαι Σύ, που περιφέρεις την αξιοπρέπεια του Γένους
μέσα σε αλησμόνητες εστίες, σε μεγαλοπρεπή ερείπια ναών,
Σύ που ανάβεις με το λάδι των παρθένων της Ορθοδοξίας
Φανάρι ολόφωτο για να φωτίζει Ανατολή και Δύση και Βορρά και Νότο;
Ποιός είσαι Σύ, που εκδικείς τα δικαιώματα των κυκλαμίνων,
φωνάζεις για το ζείδωρο νερό των σπουργιτιών,
κηρύττεις σεβασμό στον αχινό και στον ιππόκαμπο
κι εξυγιαίνεις την ανάσα του πλανήτη μ’ άγιο Μύρο;
Συνισταμένη Εσύ σαγήνης Αποστολικής,
σταυρόσχημης ελπίδας, καρδιακών δακρύων
και ιλαρού φωτός αγίας δόξης, μακαρίας, ουρανίου,
ναί, ο Βαρθολομαίος είσαι, στου Χρυσοστόμου τη σειρά,
του Θεολόγου Γρηγορίου και του ιερού Φωτίου!
