Από κάποια μονάδα είχε συλληφθεί κατά τον πόλεμο του 1940 Ιταλός αξιωματικός αιχμάλωτος. Οι φαντάροι που τον συνέλαβαν, του αφαίρεσαν τον οπλισμό, τα κυάλια κ.λπ., όπως προβλέπεται για τους αιχμαλώτους. Όλα τα έδινε χωρίς διαμαρτυρία. Και τις φωτογραφίες των παιδιών του και της γυναίκας του.Μία μικρή όμως εικονίτσα του αγίου Γεωργίου δεν ήθελε να τη δώσει με κανέναν τρόπο.
Τελικά του την πήρανε. Τότε ζήτησε να δει το διοικητή. Μόλις τον συνάντησε, τον παρακάλεσε να του δώσουν την εικόνα του αγίου Γεωργίου πίσω.
-Αυτή είναι δική μας Ορθόδοξη, τί την θέλεις εσύ ο παπικός; του είπε ο διοικητής.
-Εγώ, απαντά ο Ιταλός λοχαγός, οδηγούσα τον λόχο μου. Στην μάχη όμως πάνω, δεν μπορούσα να σπάσω τις γραμμές των Ελλήνων. Γιατί μπροστά τους και πάνω στον αέρα, έβλεπα να τρέχει σε όλη τη γραμμή του μετώπου, ένας καβαλάρης με άσπρο άλογο, που μας εμπόδιζε να προχωρήσουμε.
[irp posts=”379276″ name=”Το μενταγιόν – Μια ιστορία του 1940″]
Στην οπισθοχώρησή μας όμως, βρήκα στον δρόμο ένα ερημοκκλήσι, Μπήκα μέσα να προσευχηθώ και βλέπω αυτό το εικονισματάκι.
Ήταν ακριβώς ο Άγιος με το άσπρο άλογο, που δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε.
Την πήρα και θα σας παρακαλέσω να μου τήν αφήσετε.
Του τήν άφησαν.
Από το τευχίδιο του Ιωάννη Κωστώφ, «Οι άγιοι στον πόλεμο και στην ειρήνη», έκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 1984, σ. 26-27
